Επαναστάσεις του 1848: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ακολούθως, ο άνεμος των εξεγέρσεων αυτών πέρασε στις χώρες της Γερμανίας και της Βόρειας Ιταλίας, ακόμα και της [[Σικελία]]ς όπου οι λαοί ζητούσαν πλέον φιλελεύθερα συντάγματα. Τελικά οι κάποιες αρχικές επιτυχίες των επαναστατών αποδείχτηκαν τελείως πρόσκαιρες. Η γενική καταστολή όλων των εξεγέρσεων που σημειώθηκαν, έδωσε αργότερα, μετά μια δεκαετία, τη σκυτάλη στα εθνικά κινήματα που αναδείχθηκαν εξ αυτών, ανδρώθηκαν με ιμπεριαλιστικές τάσεις και στη συνέχεια συγκρούσθηκαν μεταξύ τους. Βέβαια στις εξεγέρσεις αυτές πολλές χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ενώ πολλοί αναγκάσθηκαν να εξοριστούν. Η Αυστρία ήταν η πρώτη μεγάλη δύναμη που αντέδρασε δυναμικά στα επαναστατικά κινήματα που είχαν εκδηλωθεί στην τεράστια επικράτειά της. Στα μέσα [[Ιούνιος|Ιουνίου]] του 1948 ο στρατός της Αυτοκρατορίας των [[Αψβούργοι|Αψβούργων]] εισβάλλει σχεδόν σε όλες τις εξεγερμένες περιοχές και διαλύει τα επαναστατικά κινήματα. Το [[Πανσλαβικό συνέδριο της Πράγας]] καταργείται, ενώ στα τέλη Οκτωβρίου η Βιέννη ανακαταλαμβάνεται. Με τη συνδρομή [[Κροατία|Κροατικών]] και [[Αυτοκρατορική Ρωσία|Ρωσικών]] στρατευμάτων οι Αυστριακοί καταστέλουν και την Ουγγρική στάση, καταργώντας την κοινοβουλευτική κυβέρνηση του [[Λάιος Κόσουτ|Λάιου Κόσουτ]] ([[Αύγουστος]] [[1849]]). Στη Γαλλία οι μετριοπαθείς ομάδες επικρατούν τον [[Απρίλιος|Απρίλιο]] του 1848, αλλά μια νέα εξέγερση τον Ιούνιο, οδηγεί σε λουτρό αίματος (3.500 νεκροί). Η [[Σικελία]] ανακαταλήφθηκε από το Φερδινάνδο Β΄το [[Μάϊος|Μάϊο]] του 1849, ενώ ο πάπας υποχρεώνεται να εγκαταλείψει τη [[Ρώμη]], έως ότου μια γαλλική παρέμβαση τον επαναφέρει στο θώκο του, στις [[30 Ιουνίου]] του 1849. Προηγούμενα, ο Ματσίνι είχε ανακηρυχθεί ο πρώτος πρόεδρος της Δημοκρατίας (Φεβρουάριος 1849). Τέλος, οι Πρώσοι συνέτριψαν τις εξεγέρσεις σε [[Σαξονία]] και [[Ρηνανία]] και επανέφεραν την πρότερη κατάσταση, καταργώντας τη Συντακτική Εθνοσυνέλευση και αποκλείοντας το ενδεχόμενο για ένωση των Γερμανικών κρατών.

==Αίτια, συνέπειες και επιπτώσεις==

 

Βαθύτερη αιτία αυτών των εξεγέρσεων ήταν αφενός η [[βιομηχανική επανάσταση]] που είχε ήδη ξεκινήσει με γοργά βήματα με αναγκαία τη μετεξέλιξη των αγροτών σε βιομηχανικούς εργάτες και την εγκατάστασή τους σε αστικά κέντρα, με ότι οικονομικές επιπτώσεις και κοινωνικά χάσματα δημιούργησε αυτή, και αφετέρου η αγροτική πληθυσμιακή έκρηξη που ανάγκασε τους νέους αγρότες να καταφύγουν και αυτοί εσωτερικοί μετανάστες στις μεγάλες πόλεις, διογκώνοντας έτσι τις νέες κοινωνικές ανακατατάξεις με την καθοριστική πλέον ανάπτυξη της νέας [[εργατική τάξη|εργατικής τάξης]].