|
|υπογραφή = JamesIISig.svg
}}
Ο '''Ιάκωβος Β΄''' ([[Αγγλική γλώσσα|αγγλικά]]: ''James II of England'' και [[Σκωτική Γαελική γλώσσα|Γαελικά]]: ''Séamas II'', [[24 Οκτωβρίου]] [[1633]] – [[16 Σεπτεμβρίου]] [[1701]])<ref>Ένας ισχυρισμός που βρίσκεται σε πολλές πηγές, ότι ο Ιάκωβος Β΄ πέθανε στις 6 Σεπτεμβρίου 1701 (17 Σεπτεμβρίου 1701 σύμφωνα με το ([[Νέο Ημερολόγιο]]) μπορεί να προέρχεται από ένα λάθος υπολογισμού του ανώνυμου συγγραφέα του "An Exact Account of the Sickness and Death of the Late King James II, as also of the Proceedings at St. Germains thereupon, 1701, in a letter from an English gentleman in France to his friend in London" (Somers Tracts, ed. 1809–1815, XI, pp. 339–342) όπου αναφέρεται ότι: "Και την Παρασκευή της 17ης τρέχοντος, περίπου στις τρεις το απόγευμα, ο βασιλιάς πέθανε, την ημέρα που πάντα νήστευε στη μνήμη του πάθους του ευλογημένου Σωτήρα μας, την ημέρα που πάντα απολάμβανε να πεθάνει, και την ένατη Εβραϊκή ώρα, όταν ο Σωτήρας μας σταυρώθηκε." Καθώς η 17η Σεπτεμβρίου 1701 του Γρηγοριανού Ημερολογίου είναιήταν Σάββατο και ο συγγραφέας επιμένει ότι ο Ιάκωβος πέθανε Παρασκευή, "την μέραημέρα που πάντα ήθελε να πεθάνει", ένα αναπόφευκτο συμπέρασμα είναι ότι ο συγγραφέας έκανε λάθος στην ημερομηνία, που αργότερα υιοθετήθηκε από διάφορες πηγές. Βλέπε "English Historical Documents 1660–1714", ed. by Andrew Browning (London and New York: Routledge, 2001), 136–138.</ref> ήταν [[Κατάλογος Άγγλων μοναρχών|βασιλιάς της Αγγλίας]] και ως '''Ιάκωβος Ζ΄''' [[Κατάλογος Σκώτων μοναρχών|βασιλιάς της Σκωτίας]], από τις 6 Φεβρουαρίου 1685 μέχρι τα τέλη του 1688, οπότε εκθρονίστηκε από την [[Ένδοξη Επανάσταση]]. Ήταν ο τελευταίος [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|Ρωμαιοκαθολικός]] μονάρχης που βασίλευσε στα Βασίλεια της [[Βασίλειο της Αγγλίας|Αγγλίας]] και της [[Βασίλειο της Σκωτίας|Σκωτίας]].
ΔεύτεροςΩς δεύτερος πρεσβύτερος γιος του [[Κάρολος Α' της Αγγλίας|Καρόλου Α']], ανέβηκε στον θρόνο μετά τον θάνατο του αδελφού του, [[Κάρολος Β' της Αγγλίας|Καρόλου Β']]. Αντιμετώπισε συνεχώς αυξανόμενη αντίθεσηαντίσταση από πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες της Βρετανίας επειδή ήταν γαλλόφιλος και υπέρ του Καθολικισμού,Ρωμαιοκαθολικισμού και επειδή απέβλεπε στην απόλυτηεδραίωση εξουσίααπόλυτης μοναρχίας. Όταν απέκτησε [[Ιάκωβος Φραγκίσκος Εδουάρδος Στιούαρτ|άρρενα διάδοχο]], ηξέσπασε κρίση εξερράγη και οιδιάφορες ηγέτεςπροσωπικότητες κάλεσαν στον θρόνο τοντο γαμπρό και ανιψιό του [[Γουλιέλμος Γ΄ της Αγγλίας|Γουλιέλμο Γ΄ της Οράγγης]] να πάρει το θρόνο, κυβερνήτηο οποίος ήταν Κυβερνήτης των Ηνωμένων Επαρχιών των Κάτω Χωρών. Ήταν η λεγόμενη [[Ένδοξη Επανάσταση]] του 1688. Ο Ιάκωβος εγκατέλειψε την Αγγλία και θεωρήθηκε συνεπώς ότιθεωρήθηκε παραιτήθηκεέκπτωτος<ref>Tο [[Κοινοβούλιο της Σκωτίας]] θεώρησε ότι ο Ιάκωβος είχε παραιτηθεί στις 11 Δεκεμβρίου 1688 και έτσι στις 11 Aπριλίου 1689 τον κήρυξε έκπτωτο.</ref>. Αντικαταστάθηκε από τον Γουλιέλμο της Οράγγης που έγινε βασιλιάς ως [[Γουλιέλμος Γ΄ της Αγγλίας|Γουλιέλμος Γ΄]], κυβερνώντας από κοινού με τη σύζυγο του, και (κόρη του Ιακώβου), [[Μαρία Β΄ της Αγγλίας|Μαρία Β΄]]. Έτσι οιο [[Γουλιέλμος και Μαρία|Γουλιέλμος με τη Μαρία]], αμφότεροι Προτεστάντες, έγιναν από κοινού μονάρχες το 1689. Ο Ιάκωβος έκανε μια σοβαρή προσπάθεια να ανακτήσει τατους στέμματαθρόνους του, όταν αποβιβάσθηκε στην Ιρλανδία το 1689 αλλά, μετά την ήττα του από τις δυνάμεις του Γουλιέλμου στη [[Μάχη του Μπόυν]] το καλοκαίρι του 1690, ο Ιάκωβος επέστρεψε στη Γαλλία. Έζησε έξωεκτός από τητης Βρετανία το υπόλοιπο της ζωής του ως διεκδικητής του θρόνου, έχοντας σχηματίσει μιανμια αυλή χρηματοδοτούμενη από τον εξάδελφο και σύμμαχο του, [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ΄]].
Ο Ιάκωβος είναι γνωστός για τις πεποιθήσεις του περί της θείας καταγωγήςπροέλευσης των δικαιωμάτων των βασιλέωνμοναρχών αλλά και για τις προσπάθειέςαπόπειρες του να επιτύχει [[Ελευθερία της Θρησκείας|θρησκευτική ελευθερία]] υπέργια τωντους ΡωμαιοκαθολικώνΡωμαιοκαθολικούς αφενός και τωντους ακραίωνακραίους ΔιαμαρτυρομένωνΔιαμαρτυρόμενους, (ΠουριτανώνΠουριτανούς και Πρεσβυτεριανών)Πρεσβυτεριανούς. αφετέρουΑφετέρου, αντίθετααυτές μεοι τηπροσπάθειες θέλησηέβρισκαν τουαντίθετο το [[Κοινοβούλιο της Αγγλίας|ΑγγλικούΑγγλικό ΚοινοβουλίουΚοινοβούλιο]]. Παράλληλα όμως καταδίωξε τους Πρεσβυτεριανούς της Σκωτίας. Το Κοινοβούλιο, αντιτέθηκε στην άνοδο του απολυταρχισμού που σημειώθηκε σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και στην απώλεια της νομικής κυριαρχίας του επί της [[Εκκλησία της Αγγλίας|Εκκλησίας της Αγγλίας]] και είδε την αντίθεση αυτή ως ένα τρόπο να διατηρήσει αυτά που θεωρούνταν παραδοσιακές Αγγλικές ελευθερίες. Αυτή η τάση έκανε την τετραετή βασιλεία του Ιακώβου έναν αγώνα για υπεροχή μεταξύ του Αγγλικού Κοινοβουλίου και του Στέμματος, που κατέληξε στην εκθρόνιση του, την ψήφιση της Αγγλικής Χάρτας των Δικαιωμάτων (English Bill of Rights) του 1689, και την [[Νόμος της Διευθέτησης 1701|Ανοβεριανή διαδοχή]].
== Γέννηση και πρώιμη ζωή ==
|
