Ελεγεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πηγές|25|04|2011}}

{{ελληνοκεντρικό}}

 

Αρχικά ο όρος ελεγεία εκ του ''έλεγος'' σήμαινε θρησκευτικό άσμα σε μορφή δίστιχου ποιήματος. Αργότερα σήμαινε εκείνη την Ωδή της οποίας ο πρώτος στίχος ήταν δακτυλικός εξάμετρος (αποτελούμενος από δύο ακατάληκτες τριποδίες) και ο δεύτερος δακτυλικός πεντάμετρος, (αποτελούμενος από δύο καταληκτικές τριποδίες) λεγόμενα "ελεγειακά ποιήματα", καταλήγοντας έτσι και σε χαρακτηρισμό ποιητικού μέτρου. Χαρακτηριστικότερο, κλασικό παράδειγμα ελεγείας αποτελεί το περίφημο επίγραμμα των πεσόντων Λακεδαιμονίων στις [[Μάχη των Θερμοπυλών|Θερμοπύλες]] που συνέγραψε ο [[Σιμωνίδης ο Κείος]]:

Στη νεότερη Ελλάδα διαπιστώνεται με έκπληξη η διατήρηση της ελεγείας μέσα στο [[δημοτικό τραγούδι]]. Στη νεοελληνική λογοτεχνία - ποίηση, του 19ου και του 20ου αιώνα την ελεγεία εκπροσώπησαν με τα έργα τους οι [[Διονύσιος Σολωμός]], [[Βαλαωρίτης]], [[Κωστής Παλαμάς]], [[Λάμπρος Πορφύρας]], [[Καρυωτάκης]] κ.ά. ενώ ο [[Καβάφης]] ακολούθησε μάλλον τους απόηχους του ποιητικού αυτού είδους.

 

[[Κατηγορία:Αρχαία μέτρα ποίησης]]