Μαρία Α΄ της Αγγλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 56:
Μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες, που η Μαρία έπρεπε να, ήταν το γεγονός ότι υπήρχαν λίγοι κληρικοί που ικανοποιούσαν τις απαιτήσεις της. Επί Εδουάρδου δεν είχε υπάρξει συστηματική εκπαίδευση του κλήρου και πολλοί προτεστάντες κληρικοί ήταν παντρεμένοι.<ref name="marshall96" /> Η Μαρία βρήκε έρεισμα για τις προσπάθειές της στον [[Λόρδος Καγκελάριος|Λόρδο Καγκελάριο]] [[Στίβεν Γκάρντινερ]], τον [[Επισκοπή του Λονδίνου|Επίσκοπο του Λονδίνου]] [[Έντμουντ Μπόνερ]] και λίγο αργότερα από τον ίδιο τον [[Ρέτζιναλντ Πόουλ]] τον οποίο όρισε [[Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι|Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι]] μετά την επιστροφή του. Στις 30 Noεμβρίου 1554 ο Πόουλ έδωσε επίσημα άφεση ως παπικός απεσταλμένος στην Αγγλία και δέχτηκε τη χώρα ξανά στους κόλπους της Εκκλησίας. Με τη βοήθεια της [[Συνόδος του Τρέντο|Συνόδου του Τρέντο]] ήλπιζε ο Πόουλ να μεταρρυθμίσει την εκπαίδευση των κληρικών και να αποκτήσει η Αγγλία ένα καλά εκπαιδευμένο σώμα καθολικών κληρικώνer. Ωστόσο, αυτές οι μεταρρυθμίσεις απαιτούσαν χρόνο.
Και ο Πόουλ και η Μαρία ήταν σίγουροι ότι ο πληθυσμός είχε μόνο σε πολύ μικρό ποσοστό μεταστραφεί στον Προτεσταντισμό.<ref name="odnb" />
[[Datei:Cranmer burning foxe.jpg|links|miniatur|hochkant=1|Verbrennung [[Thomas Cranmer]]s aus [[John Foxe]]s ''Acts and Monuments'']]
Ωστόσο φάνηκε γρήγορα ότι η καύση των ηγετών του δεν θα αρκούσε για την εκρίζωση του Προτεσταντισμού. Η παλινόρθωση του [[Ρωμαιοκαθολική εκκλησία|Καθολικισμού]]fasste schwerer Fuß in den einfachen Gemeinden, als die Königin geglaubt hatte. Auch fehlte es an Geld, um die einzelnen Gemeindekirchen wieder nach katholischen Ansprüchen auszustatten. Viele Gemeinden waren nicht in der Lage, steinerne Altäre, Priestergewänder und kostbare Gefäße anzuschaffen, und weigerten sich, mit Marias Gesandten zu kooperieren.<ref name="marshall98" />
Οι διώξεις διευρύνθηκαν στο σύνολο του γενικού πληθυσμού. Ειδικά ο Μπόνερ έκανε γρήγορα το όνομά του γνωστό ως διώκτης των αιρετικών, επειδή εξαρχής θέλησε να πληροφορηθεί τα ονόματα εκείνων που δεν πρόσεχαν την ώρα της λειτουργίας, δεν συμμετείχαν σε [[Prozession]] ή δεν τηρούσαν τους διατροφικούς κανόνες της [[νηστεία]]ς.<ref name="whitelock201" /> Ενώ οι επίσκοποι αναλάμβαναν την ανάκριση των κατηγορουμένων, οι συλλήψεις και επίσης τελικά οι εκτελέσεις στην πυρά γίνονταν από τις τοπικές κοσμικές αρχές, οι οποίες έκαναν επιμελώς και διακριτά το καθήκον τους. Από τα περίπου 290 θύματα τα 113 κάηκαν στο Λονδίνο.<ref name="marshall104" /> Σε άλλες περιπτώσεις οι κοσμικές αρχές εμφανίζονταν απρόθυμες και κινούνταν μόνο υπό την πίεση του Συμβουλίου του Στέμματος για να διεξάγουν τις καύσεις.<ref name="marshall104" />
== Παραπομπές ==
| |||