Ιστορία της ελληνικής τυπογραφίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το τυπογραφείο αυτό λειτούργησε με την υψηλή εποπτεία και βοήθεια της κόρης του μεγάλου δούκα της Κωνσταντινούπολης Λουκά Νοταρά, της [[Άννα Νοταρά|Άννας Νοταρά]] και ξεχώρισε για την υψηλή αισθητική του, την περίτεχνη οικογένεια γραμμάτων που χρησιμοποιούσε, και τα όμορφα [[Πρωτόγραμμα|πρωτογράμματα]] και [[επίτιτλο|επίτιτλα]] τυπωμένα με κόκκινη μελάνη.<ref>500 χρόνια έντυπης παράδοσης…σελ.6</ref> Η τυπογραφική επιχείρηση όμως δεν ήταν κερδοφόρα και γι’ αυτό σταμάτησε τη λειτουργία της τόσο γρήγορα. Για τον Βλαστό δεν έχουμε κανένα στοιχείο ότι συνέχισε την ενασχόληση με την τυπογραφία αντίθετα με τον Ζαχαρία Καλλιέργη που το [[1509]] σύστησε εκ νέου τυπογραφείο στη Βενετία αυτή τη φορά. Εκεί θα τυπώσει 4 ελληνικά βιβλία, οικονομικά προσιτά στο ευρύτερο ελληνικό κοινό: ''«Ἐξεψάλματα»'', ''«Ἔκθεσις παραινετικὴ τοῦ Ἀγαπητοῦ διακόνου»»'', το ''«Ὡρολόγιον»'', βιβλία χριστιανικού περιεχομένου που χρησίμευαν και ως βοηθήματα μάθησης, και το λογοτέχνημα του Κρητικού [[Μπεργαδής|Μπεργαδή]] ''«[[Ὁ Ἀπόκοπος]]»'' &mdash; το πρώτο λαϊκό λογοτεχνικό ανάγνωσμα.