Ιωάννης Μακρυγιάννης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 95:
β)Τα ''Ιστορικά Έγγραφα'',που περιλαμβάνουν εκθέσεις του Μακρυγιάννη προς τη Διοίκηση και τις εφημερίδες της εποχής, επιστολές, όρκους κλπ., αλλά και τεκμήρια των εμπορικών και λοιπών του δραστηριοτήτων στην Άρτα, πριν την επανάσταση.
γ)Τα «κάδρα του πολέμου» και η περιγραφή του λιθόστρωτου της αυλής του Μακρυγιάννη, που περιγράφονται στο πρώτο ''Ιστορικό''
δ) Τα ''[[Οράματα και θάματα]]'', το δεύτερο ''Ιστορικό''<ref>Νίκος Θεοτοκάς, «Ατομική μαρτυρία και συλλογική συνείδηση: τα κείμενα του Μακρυγιάννη ως τεκμήρια της ιστοριογραφίας», στο: Νίκος Θεοτοκάς-Νίκος Κοταρίδης, Η οικονομία της βίας. Παραδοσιακές και νεωτερικές εξουσίες στην Ελλάδα του 19ου αιώνα,εκδ.Βιβλιόραμα, Αθήνα, 2006, σελ.357-358</ref>''.''
===Τα κάδρα του πολέμου===
Αρχικά ο Μακρυγιάννης, όπως μας πληροφορεί ο ίδιος στα Απομνημονεύματά του είχε ζητήσει από ένα ''φράγκο ζωγράφο'' να του εικονογραφήσει διάφορες πολεμικές επιχειρήσεις από την Ελληνική Επανάσταση. Επειδή όμως δεν άρεσαν στον Μακρυγιάννη και δεν γνώριζε τη γλώσσα του, τον έδιωξε, αντικαθιστώντας τον από τον [[Παναγιώτης Ζωγράφος|Παναγιώτη Ζωγράφο]]. Η συνεργασία μαζί του ξεκίνησε από το 1836 έως το 1939. Συνολικά δημιουργήθηκαν 25 πίνακες με θέματα από τους απέλευθερωτικούς αγώνες.<ref>Στέλιος Λυδάκης, Η ιστορία της νεοελληνικής ζωγραφικής (16ος-20ος αιώνας),εκδ. Μέλισσα, Αθήνα, 1976, σελ.384</ref>Οι εικόνες υπαγορεύονται φπρτισμένες με τις κρίσεις και τις αξιολογήσεις του Μακρυγιάννη. <ref>Νίκος Θεοτοκάς, «Το αποτύπωμα του ζωντανού και του ονείρου στα κείμενα του Μακρυγιάννη», Τα Ιστορικά, τομ.2,τχ.4 (Δεκέμβριος 1985), σελ.283</ref>Στις αρχές του 1839 σε συμπόσιο παρουσίασε τις εικόνες στους πρέσβεις της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας, σε φιλέλληνες,στρατιωτικούς και πολιτικούς. Προσέφερε τις επόμενες ημέρες στον Όθωνα μια σειρά αντιγράφων και στους παραπάνω πρέσβεις με σκοπό να τις στείλουν στους ηγεμόνες τους. Οι σειρές που δώθηκαν στον Γάλλο και στον Ρώσο δεν έχουν βρεθεί ενώ εκείνη στον Όθωνα ήταν αυτή που πιθανώς βρήκε ο Ιωάννης Γεννάδειος στη [[Βενετία]] και σήμερα βρίσκεται στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη. Τέλος μια πλήρης σειρά βρίσκεται στη Βασιλική Βιβλιοθήκη του Windsor Castle και ήταν αυτή που δόθηκε στον Άγγλο πρέσβη.<ref>Χρήστος Λούκος, «Ο Μακρυγιάννης προσφέρει στη βασίλισσα της Αγγλίας Βικτωρία τις εικονογραφίες του εικοσιένα (τρία ανέκδοτα έγγραφα του 1839)», Μνήμων, τομ.5 (1975), σελ.201-202</ref>
| |||