Κνούτος Λαβάρντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Κνούτος Λαβάρντ''' (''Δανικά: "Knud Lavard"'' [[12 Μαρτίου]] [[1096]] - [[7 Ιανουαρίου]] [[1131]]) ήταν Δανός πρίγκηπας από τον βασιλικό Οίκο του Έστριντσον ο πρώτος δούκας του Σλέσβιχ, <ref>Susanne Schurr (1992). "Knud Lavard, Jarl in Schleswig". In Bautz, Traugott. Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL) (in German). 4. Herzberg: Bautz. cols. 183–186</ref> και ο μοναδικός νόμιμος γιος του βασιλιά [[Έρικ Α΄ της Δανίας]] και της Βοεντίλ Θάργκοτσντάττερ αλλά αδικήθηκε στην εκλογή του νέου βασιλιά (1104), μεγάλωσε στο περιβάλλον της οικογένειας των Ιβίντ οι οποίοι θα γίνουν αργότερα οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του. Ο θείος του βασιλιάς [[Νιλς της Δανίας]] τον τοποθέτησε στην θέση του δούκα του [[Σλέσβιχ]] για να προστατέψει το βασίλειο του από τις επιδρομές των Σλάβων (1115), τα επόμενα 15 χρόνια επήλθε ειρήνη στα σύνορα ο ίδιος πήρε τον τίτλο του δούκα του Σλέσβιχ και έγινε υποτελής του Γερμανού αυτοκράτορα. O Κνούτος Λαβάρντ ήταν το πρώτο μέλος της βασιλικής οικογένειας των Έστριντσον της Δανίας που ασπάστηκε τα ιπποτικά ιδεώδη και τις συνήθειες της μεσαιωνικής Γερμανίας με αποτέλεσμα να γίνει εξαιρετικά αγαπητός στον λαό της Δανίας και να φαίνεται ως ο βασικός υποψήφιος για να διαδεχτεί τον θείο του στον θρόνο της Δανίας αλλά οι εχθροί του κινητοποιήθηκαν επειδή φοβήθηκαν την εύνοια που του είχε ο αυτοκράτορας Λοθάριος Γ΄ ο οποίος τον είχε αναγνωρίσει βασιλιά των Σλάβων.