Ροβέρτος Β΄ της Φλάνδρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
{{Άλλεςχρήσεις3|Ροβέρτος (αποσαφήνιση)}}
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Ροβέρτος Β΄ της Φλάνδρας''' ή '''Ροβέρτος της Ιερουσαλήμ''' λόγω της δυναμικής του συμμετοχής στην [[Α΄ Σταυροφορία]] (1095) (''Robrecht II van Jeruzalem'', [[1065]] – [[2 Οκτωβρίου]] [[1111]]) ήταν, κόμης της Φλάνδρας από το ([[1093]] έως το- [[1111]].) Ονομάστηκεήταν καιμεγαλύτερος Ροβέρτοςγιος τηςκαι Ιερουσαλήμ λόγω της δυναμικής του συμμετοχής στην [[Α΄ Σταυροφορία]]. Μεγαλύτερος γιοςδιάδοχος του [[Ροβέρτος Α΄ της Φλάνδρας|Ροβέρτου Α΄ της Φλάνδρας]] και της Γερτρούδης της Ολλανδίας,Σαξονίας. οΟ πατέρας του ελπίζοντας ότι η δυναστεία του θα κυριαρχήσει στη [[Φλάνδρα]] άρχισε από μικρό να τον εξασκεί στα μυστικά της εξουσίας, <ref>http://fmg.ac/Projects/MedLands/FLANDERS,%20HAINAUT.htm#RobertIIdied1111</ref> Ήτανήταν αντιβασιλιάς στην Φλάνδρα την περίοδο που ο πατέρας του βρισκόταν σε εκστρατείαπροσκύνημα στους Αγίους Τόπους ([[1085]][[1091]]).
 
== Συμμετοχή του στην Α΄ Σταυροφορία ==
 
Αμέσως μετά την ανακήρυξη του ως κόμη έλαβε μέρος στην [[Α΄ Σταυροφορία]] ([[1095]]) υπό τον ηγεσία του πάπα [[πάπας Ουρβανός Β΄|πάπα ΟυρβανόΟυρβανού Β΄]], άφησε μόνο ένα συμβούλιο αντιβασιλείας να διοικεί την [[Φλάνδρα]] υπό την ηγεσία της συζύγου του Κλημεντίας της Βουργουνδίας και μπήκε στην συνοδεία του Γοδεφρείδου του Μπουγιόν. <ref>Runciman. p. 166.</ref>
Η συνοδεία έφτασε στην [[Κωνσταντινούπολη]] όπου οι αρχηγοί της Σταυροφορίας εξαναγκάστηκαν να δώσουν όρκο πίστης και υποταγής στον Βυζαντινό αυτοκράτορα [[Αλέξιος Α΄ Κομνηνός|Αλέξιο Α΄ Κομνηνό]], υπό τον όροκαι να δώσουν στον Βυζαντινό αυτοκράτορα όλα τα εδάφη που θα κατακτούσαν., Οο Ροβέρτος, του οποίου ο πατέρας είχε υπηρετήσει παλιότερα τον ίδιο Βυζαντινό αυτοκράτορα, στο προσκύνημα την δεκαετία του 1080 δεν είχε πρόβλημα να το κάνει, αλλά μερικοί αρχηγοί αρνήθηκαν.
Ο Ροβέρτος συμμετείχε στην πολιορκία της Νίκαιας ύστερα από την οποία ο στρατός του διασπάστηκε σε δύο ομάδες·, η πρώτη στην οποία συμμετείχε αρχικάο βάδισείδιος μαζί με τον [[Στέφανος Β΄ του Μπλουά|Στέφανο Β΄ του Μπλουά,]], τον [[Βοϊμόνδος Α΄ της Αντιόχειας|Βοϊμόνδο του Τάραντα]] και τον [[Ροβέρτος Γ΄ της Νορμανδίας|Ροβέρτο Καρθόζ]] με τους στρατηγούς των Βυζαντινών επικεφαλής. Δέχτηκε την επίθεση των Σελτζούκων Τούρκων υπό τον σουλτάνο [[Κιλίτζ Αρσλάν Α΄]] στην μάχη του Δορυλαίου στις [[30 Ιουνίου]] [[1097]], και την επόμενη μέρα ήρθε η ενίσχυση της δεύτερης στρατιωτικής ομάδας υπό τους Ραϊμόνδο Δ΄ της Τουλούζης, τον [[Γοδεφρείδος του Μπουιγιόν|Γοδεφρείδο Μπουγιόν]] και τον [[Ούγος των Βερμαντουά|Ούγο των Βερμαντουά]]., Οιοι δύο στρατοί ενώθηκαν, περικύκλωσαν τους Τούρκους, κατάφεραν να τους νικήσουν και συνέχισαν την πορεία τους.
 
== Κατάληψη της Αντιόχειας και της Ιερουσαλήμ ==
Ο Ροβέρτος συμμετείχε στην πολιορκία της Νίκαιας ύστερα από την οποία ο στρατός του διασπάστηκε σε δύο ομάδες· αρχικά βάδισε μαζί με τον [[Στέφανος Β΄ του Μπλουά|Στέφανο Β΄ του Μπλουά,]], τον [[Βοϊμόνδος Α΄ της Αντιόχειας|Βοϊμόνδο του Τάραντα]] και τον [[Ροβέρτος Γ΄ της Νορμανδίας|Ροβέρτο Καρθόζ]] με τους στρατηγούς των Βυζαντινών επικεφαλής. Δέχτηκε την επίθεση των Σελτζούκων Τούρκων υπό τον σουλτάνο [[Κιλίτζ Αρσλάν Α΄]] στην μάχη του Δορυλαίου στις [[30 Ιουνίου]] [[1097]], και την επόμενη μέρα ήρθε η ενίσχυση της δεύτερης στρατιωτικής ομάδας υπό τους Ραϊμόνδο Δ΄ της Τουλούζης, τον [[Γοδεφρείδος του Μπουιγιόν|Γοδεφρείδο Μπουγιόν]] και τον [[Ούγος των Βερμαντουά|Ούγο των Βερμαντουά]]. Οι δύο στρατοί ενώθηκαν, περικύκλωσαν τους Τούρκους, κατάφεραν να τους νικήσουν και συνέχισαν την πορεία τους.
 
Στα τέλη του 1097 οι Σταυροφόροι έφθασαν στην [[Αντιόχεια]] η πολιορκία κράτησε αρκετούς μήνες, τον Δεκέμβριο ο Ροβέρτος και ο Βοϊμόνδος λεηλάτησαν τις γειτονικές περιοχές για φαγητό και στις 30 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου νίκησαν έναν βοηθητικό στρατό υπό τον Ντουράκ της Δαμασκού που ήρθαν για την ενίσχυση της Αντιόχειας. Η Αντιόχεια προδόθηκε στον Βοϊμόνδο από έναν Αρμένιο φρουρό και ο Ροβέρτος ήταν ο πρώτος που μπήκε στην πόλη, σε λίγες ημέρες 28 Ιουνίου 1098 δέχθηκαν νέα πολιορκία από τον Κερμπόργκα της Μοσούλης τον οποίο οι Σταυροφόροι αντιμετώπισαν σε ανοικτή μάχη νικηφόρα. Τελικά παραδόθηκε, ο Ροβέρτος μαζί με τον Βοϊμόνδο, τον Ραϊμόνδο και τον Γοδεφρείδο κατέλαβαν την Ακρόπολη της πόλης ήθελαν ο καθένας να κυβερνήσει την πόλη για λογαριασμό του, ο Ροβέρτος μονάχα υποστήριξε τον Βοϊμόνδο.
== Κατάληψη της Αντιόχειας και της Ιερουσαλήμ ==
Αργότερα ο Ραϊμόνδος πολιόρκησε τη Μαρράτ η οποία κατακτήθηκε με τον Ροβέρτο να εξακολουθεί να βρίσκεται στην υπηρεσία του, ο Ραϊμόνδος επιχείρησε να δωροδοκήσει τον Ροβέρτο και τους άλλους αρχηγούς για να τους στρέψει κατά του Βοϊμόνδου αλλά ο Ροβέρτος αρνήθηκε. Ο Ραϊμόνδος τον Ιανουάριο του 1099 προχώρησε νότια προς τα Ιεροσόλυμα ενώ ο Ροβέρτος και ο Γοδεφρείδος παρέμειναν πίσω στην Αντιόχεια έως τον Φεβρουάριο, ενώθηκαν με τον στρατό του Ραϊμόνδου στην πολιορκία της Άκρας. Τον Ιούνιο του 1099 ο Ροβέρτος βοήθησε τον Τανκρέδο του Τάραντα στην αποστολή του στη [[Σαμάρεια]] προκειμένου να βρει ξύλινο εξοπλισμό για την [[πολιορκία των Ιεροσολύμων]], τελικά τα Ιεροσόλυμα καταλήφθηκαν από τους Σταυροφόρους στις 15 Ιουλίου. Ο Ροβέρτος υποστήριζε τα δικαιώματα του Γοδεφρείδου απέναντι σε αυτά του Ραϊμόνδου, στις 9 Αυγούστου βάδισε μαζί του προκειμένου να συναντήσουν τον στρατό των [[Χαλιφάτο των Φατιμιδών|Φατιμίδων]] υπο τον Αλ - Αφντάλ - Σαχανσάν που ήρθε να ανακαταλάβει την [[Ιερουσαλήμ]], ο Ροβέρτος πολέμησε στο κέντρο της πτέρυγας στην νικηφόρα μάχη του Ασκαλόν, η νίκη αυτή επέτρεψε την δημιουργία του [[Βασίλειο της Ιερουσαλήμ|βασιλείου της Ιερουσαλήμ.]]
 
== Επιστροφή στην Φλάνδρα ==
Στα τέλη του [[1097]] οι Σταυροφόροι έφθασαν στην [[Αντιόχεια]]. Η πολιορκία κράτησε αρκετούς μήνες, ενώ τον Δεκέμβριο ο Ροβέρτος και ο Βοϊμόνδος λεηλάτησαν τις γειτονικές περιοχές για φαγητό. Στις [[30 Δεκεμβρίου]] του ίδιου χρόνου νίκησαν έναν βοηθητικό στρατό υπό τον Ντουράκ της Δαμασκού, που ήρθε προς ενίσχυση της Αντιόχειας· η Αντιόχεια προδόθηκε στον Βοϊμόνδο από έναν Αρμένιο φρουρό και ο Ροβέρτος ήταν ο πρώτος που μπήκε στην πόλη. Σε λίγες ημέρες δέχθηκαν νέα πολιορκία από τον Κερμπόργκα της Μοσούλης, στις [[28 Ιουνίου]] [[1098]], τον οποίο οι σταυροφόροι αντιμετώπισαν σε ανοικτή μάχη νικηφόρα. Τελικά παραδόθηκε και την ακρόπολη της πόλης. Ο Βοϊμόνδος και ο Ραϊμόνδος ήθελαν ο καθένας να κυβερνήσει την πόλη για λογαριασμό του· στη διαμάχη αυτή ο Ροβέρτος υποστήριξε τον Βοϊμόνδο. Αργότερα ο Ραϊμόνδος πολιόρκησε τη Μαρράτ με τον Ροβέρτο να εξακολουθεί να βρίσκεται στην υπηρεσία του· ο Ραϊμόνδος επιχείρησε να δωροδοκήσει τον Ροβέρτο και τους άλλους αρχηγούς για να τους στρέψει κατά του Βοϊμόνδου, αλλά ο Ροβέρτος αρνήθηκε. Εξακολουθούσε όμως να μετέχει στις επιχειρήσεις όπως στην πολιορκία της Άρκας. Τον Ιούνιο του [[1099]] βοήθησε τον Τανκρέδο του Τάραντα στην αποστολή του στη [[Σαμάρεια]], προκειμένου να βρει ξύλινο εξοπλισμό για την [[πολιορκία των Ιεροσολύμων]]. Τελικά τα Ιεροσόλυμα καταλήφθηκαν από τους Σταυροφόρους στις [[15 Ιουλίου]]· παρά την αντιπαράθεση για την κυριαρχία της πόλης μεταξύ Γοδεφρείδου και Ραϊμόνδου, το βασίλειο είχε ιδρυθεί. Το τελικό χτύπημα στους Φατιμίδες το έδωσε ο ίδιος ο Ροβέρτος στην μάχη της Ασκαλώνος. Τον Αύγουστο ξεκίνησε το ταξίδι του για την επιστροφή.
 
Στα τέλη Αυγούστου ο Ροβέρτος ενώ επέστρεφε με τον Ροβέρτο Καρθόζ και τον Ραϊμόνδο, κυρίευσε τη Λατάκια και την παρέδωσε στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ όπως τούτου είχεείχαν υποσχεθεί. Ο Αλέξιος τού ζήτησε να μείνει στην υπηρεσία του, αλλά ο Ροβέρτος αρνήθηκε. Φεύγοντας, φεύγοντας ο Αλέξιος τού έδωσε δώρο τη στολή του Αγίου Γεωργίου, που την τοποθέτησε στο αββαείοαβαείο του Οσίν στην [[Φλάνδρα]]., Επίσης<ref>now in Nord, France</ref> έχτισε τέλος και το μοναστήρι του '''Αγίου Ανδρέα''' κοντά στην [[Μπρυζ]]. Κατά την διάρκεια της απουσίας του ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Ερρίκος Δ΄ προσπάθησε να καταλάβει περιοχές της Φλάνδρας, ο Ροβέρτος απάντησε υποστηρίζοντας την επανάσταση της '''κοινότητας του Καμπραί''' κατά του αυτοκράτορα. Κλείστηκε ειρήνη με τον αυτοκράτορα ([[1102]]), αλλά ο νέος αυτοκράτορας Ερρίκος Ε΄ επιτέθηκε ξανά στην [[Φλάνδρα]] ([[1105]]) με την βοήθεια του [[Βαλδουίνος Γ΄ του Αινώ|Βαλδουίνου Γ΄ του Αινώ]], που έφερε στρατό από την [[Ολλανδία]], αλλά και πάλι απέτυχε κλείνοντας ειρήνη.
== Επιστροφή στην Φλάνδρα ==
Κατά την διάρκεια της απουσίας του ο Ρωμαίος αυτοκράτορας [[Ερρίκος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκος Δ΄]] προσπάθησε να καταλάβει περιοχές της Φλάνδρας, ο Ροβέρτος απάντησε υποστηρίζοντας την επανάσταση της '''κοινότητας του Καμπραί''' κατά του αυτοκράτορα. Κλείστηκε ειρήνη με τον αυτοκράτορα (1102) αλλά ο νέος αυτοκράτορας [[Ερρίκος Ε΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκος Ε΄]] επιτέθηκε ξανά στην Φλάνδρα (1105) με την βοήθεια του [[Βαλδουίνος Γ΄ του Αινώ|Βαλδουίνου Γ΄ του Αινώ]] που έφερε στρατό από την [[Ολλανδία]] αλλά και πάλι απέτυχε κλείνοντας ειρήνη.
Το [[1103]] είχε κλείσειέκλεισε ειρήνη με τον βασιλιά της Αγγλίας [[Ερρίκος Α΄ της Αγγλίας|Ερρίκο Α΄]], με συμφωνία να τού ανταλλάξειπαρέχει ο Άγγλος βασιλιάς ιππικό σε ανταλλαγή απόδοσης ετήσιου φόρου., Ότανόταν ο Ερρίκος αρνήθηκε να πληρώσει ο Ροβέρτος συμμάχησε με τον βασιλιά της Γαλλίας [[Λουδοβίκος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο ΣΤ΄τον Παχύ]] και επιτέθηκαν μαζί στην [[Νορμανδία]]. ΕκείΣε μάχη κοντά στοστην '''Μω''' ο Ροβέρτος Β΄ τραυματίστηκε θανάσιμα πέφτοντας από το άλογό του και στη συνέχεια πνίγηκε στον ποταμό [[Μάρνης (ποταμός)|Μάρνη.]] Με τον γάμο του με την Κλημεντία της Βουργουνδίας αδελφή του πάπα Καλλίστου Β΄ απέκτησαν τρία παιδιά, από τα οποία μόνο ο μεγαλύτερος επέζησε, που τον διαδέχθηκε ως [[Βαλδουίνος Ζ΄ της Φλάνδρας]].
 
==Παραπομπές==
Στα τέλη Αυγούστου ενώ επέστρεφε με τον Ροβέρτο Καρθόζ και τον Ραϊμόνδο, κυρίευσε τη Λατάκια και την παρέδωσε στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ όπως τού είχε υποσχεθεί. Ο Αλέξιος τού ζήτησε να μείνει στην υπηρεσία του, αλλά ο Ροβέρτος αρνήθηκε. Φεύγοντας, ο Αλέξιος τού έδωσε δώρο τη στολή του Αγίου Γεωργίου, που την τοποθέτησε στο αββαείο του Οσίν στην [[Φλάνδρα]]. Επίσης έχτισε το μοναστήρι του '''Αγίου Ανδρέα''' κοντά στην [[Μπρυζ]]. Κατά την διάρκεια της απουσίας του ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Ερρίκος Δ΄ προσπάθησε να καταλάβει περιοχές της Φλάνδρας, ο Ροβέρτος απάντησε υποστηρίζοντας την επανάσταση της '''κοινότητας του Καμπραί''' κατά του αυτοκράτορα. Κλείστηκε ειρήνη με τον αυτοκράτορα ([[1102]]), αλλά ο νέος αυτοκράτορας Ερρίκος Ε΄ επιτέθηκε ξανά στην [[Φλάνδρα]] ([[1105]]) με την βοήθεια του [[Βαλδουίνος Γ΄ του Αινώ|Βαλδουίνου Γ΄ του Αινώ]], που έφερε στρατό από την [[Ολλανδία]], αλλά και πάλι απέτυχε κλείνοντας ειρήνη.
 
{{Παραπομπές}}
Το [[1103]] είχε κλείσει ειρήνη με τον βασιλιά της Αγγλίας [[Ερρίκος Α΄ της Αγγλίας|Ερρίκο Α΄]], με συμφωνία να τού ανταλλάξει ο Άγγλος βασιλιάς ιππικό σε ανταλλαγή απόδοσης ετήσιου φόρου. Όταν ο Ερρίκος αρνήθηκε να πληρώσει ο Ροβέρτος συμμάχησε με τον βασιλιά της Γαλλίας [[Λουδοβίκος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο ΣΤ΄]] και επιτέθηκαν μαζί στην [[Νορμανδία]]. Εκεί κοντά στο '''Μω''' ο Ροβέρτος τραυματίστηκε θανάσιμα πέφτοντας από το άλογό του και στη συνέχεια πνίγηκε στον ποταμό Μάρνη. Με τον γάμο του με την Κλημεντία της Βουργουνδίας αδελφή του πάπα Καλλίστου Β΄ απέκτησαν τρία παιδιά, από τα οποία μόνο ο μεγαλύτερος επέζησε, που τον διαδέχθηκε ως [[Βαλδουίνος Ζ΄ της Φλάνδρας]].
 
==Πηγές==
 
*Steven Runciman, A History of the Crusades, vol. I: The First Crusade, Cambridge University Press, 1951.
 
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
 
[http://fmg.ac/Projects/MedLands/FLANDERS,%20HAINAUT.htm#RobertIIdied1111 Φλάνδρα]
 
{{Διαδοχή|[[Φλάνδρα|Κόμης της Φλάνδρας]]<br>[[Image:Blason Comte-de-Flandre.svg|50px]]<br>[[1093]]–[[1111]]|[[Ροβέρτος Α΄ της Φλάνδρας|Ροβέρτος Α΄]]|[[Βαλδουίνος Ζ΄ της Φλάνδρας|Βαλδουίνος Ζ΄]]}}