Γαληνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Κλαύδιος Γαληνός''' ([[Πέργαμος]], [[129]] – [[Ρώμη]], [[199]]) ήταν ο δεύτερος σπουδαιότερος [[Έλληνες|Έλληνας]] [[ιατρική|ιατρός]] της [[Αρχαιότητα|Αρχαιότητας]] μετά τον [[Ιπποκράτης|Ιπποκράτη]] και ο τελευταίος χρονικά από όλους τους σημαντικούς ιατρούς του [[ελληνορωμαϊκός πολιτισμός|ελληνορωμαϊκού]] κόσμου.<ref>Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τ. 2ος , Εκδοτική Αθηνών 1983</ref> Δε μαρτυρείται το ρωμαϊκό του όνομα, αλλά τα δύο αρχικά του Cl. που παραδίδονται, πιθανότατα προέρχονται από το λατινικό [[Clarissimus]] = ενδοξότατος και όχι από το Claudius<ref>{{Cite book|title=Γαληνού Περί Κράσεων|last=Λαμέρας|first=Κωνσταντίνος|publisher=Πάπυρος|year=1975|isbn=|location=Αθήνα|page=3}}</ref>. Δεν υπάρχει σχεδόν ιατρικός κλάδος που να μην απασχόλησε τον Γαληνό. Οι εμπεριστατωμένες μελέτες του αναφέρονται στην ανατομική, τη φυσιολογία, τη χειρουργική, την οφθαλμολογία, τη μαιευτική, την παθολογία, τη θεραπευτική, την υγιεινή, την οδοντιατρική και τη φαρμακολογία. Τα πολυσύνθετα φαρμακευτικά σκευάσματα, που ο ίδιος παρασκεύαζε είναι γνωστά στη βιβλιογραφία ως «γαληνικά» και η αντίστοιχη φαρμακοτεχνία ονομάζεται «[[γαληνική φαρμακευτική]]» Σώζονται περί τις εκατό μελέτες του, που προώθησαν σημαντικά την ιατρική επιστήμη. Το βιολογικό του [[δόγμα]], ο «[[γαληνισμός]]», επεκράτησε στην ευρωπαϊκή ιατρική επί δεκατέσσερις αιώνες (κατά τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] και στον [[Ισλαμική ιατρική|αραβικό κόσμο]]). Οποιαδήποτε παρατήρηση ερχόταν σε αντίθεση με τη διδασκαλία του Γαληνού, απορριπτόταν. Μόνο μετά το 1540, ιδίως με τις ανατομικές έρευνες του [[Βεζάλιος|Βεζάλιου]], άρχισε να αντικαθίσταται ο γαληνισμός, ενώ η βαθμονόμηση της δραστικότητας των φαρμάκων απολάμβανε καθολική αποδοχή για περισσότερο από 1600 χρόνια και μόλις στα μέσα του 19ου η φαρμακολογία εγκατέλειψε το σύστημα των ποιοτήτων και των βαθμών έντασης των φαρμάκων που εισήγαγε<ref>{{Cite book|title=Η Φαρμακολογία του Γαληνού. Διδακτορική Διατριβή|last=Κουτρούμπας|first=Δημήτριος|publisher=Ε.Κ.Π.Α.|year=2010|isbn=|location=Αθήνα|page=289}}</ref>.

Ο Γαληνός ήταν ιατρός και ακόλουθος του [[Ασκληπιός|Ασκληπιού]] από την Πέργαμο με εκτενείς ανατομικές και χειρουργικές γνώσεις, ο οποίος ταξίδεψε και δίδαξε σε όλη τη [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]], ώσπου εγκαταστάθηκε στη Ρώμη κι έγινε ο ιδιωτικός ιατρός του [[Μάρκος Αυρήλιος|Μάρκου Αυρηλίου]]. Ο Γαληνός συστηματοποίησε μία εκλογικευμένη ιατρική πρακτική που πατούσε στην κληρονομιά του Ιπποκράτη, έδινε έμφαση στη [[φλεβοτομή]] ως καθολική θεραπευτική μέθοδο και εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη τη Μεσόγειο, υποσκελίζοντας κάθε άλλο ιατρικό σύστημα. Με τις νεκροψίες του σε ζώα βρήκε ότι οι [[φλέβα|φλέβες]] και οι [[αρτηρία|αρτηρίες]] μεταφέρουν αίμα και όχι αέρα όπως πιστευόταν ([[Ερασίστρατος]], [[Ηρόφιλος]]) ως τότε, με αποτέλεσμα το σύστημα του να δίνει στο αίμα σπουδαιότερο ρόλο σε σχέση με τους άλλους σωματικούς χυμούς. Ίσως η σπουδαιότερη συμβολή του όμως είναι ότι, από κοινού με τον [[Πλίνιος ο πρεσβύτερος|Πλίνιο τον πρεσβύτερο]] και τον [[Κλαύδιος Πτολεμαίος|Κλαύδιο Πτολεμαίο]], συγκέντρωσαν, συστηματοποίησαν και κωδικοποίησαν σε κοινή γλώσσα, και βεβαίως ο καθένας τους στους τομείς της ειδίκευσης του, τη συσσωρευμένη φιλοσοφική γνώση του μεσογειακού κόσμου των προηγούμενων επτά αιώνων.