Φράικορπς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Συγκροτήθηκαν κυρίως από βετεράνους του Α' Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και Γερμανούς πολίτες. Μετά τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκόσμιο Πόλεμο]] και τη [[Νοεμβριανή Επανάσταση|Γερμανική Επανάσταση του 1918-1919]], τα ''Φράικορπς'' τέθηκαν ως δεξιές παραστρατιωτικές πολιτοφυλακές για την καταπολέμηση της αριστεράς στη νεοσυσταθείσα Δημοκρατία της Βαϊμάρης. "Έκαναν αιματηρές αντιπαραθέσεις με ρεπουμπλικανούς και διέπραξαν μερικές από τις πιο διαβόητες δολοφονίες" της εποχής της Βαϊμάρης και θεωρούνται ευρέως ως "πρόδρομοι του ναζισμού".<ref>https://www.nytimes.com/1987/06/21/books/the-women-they-feared.html</ref> Το Φράικορπ Έρχαρτ (Ehrhardt) ήταν το πρώτο που χρησιμοποίησε τη [[σβάστικα]] ως σημαία. Μια ολόκληρη σειρά βραβείων Φράικορπς υπήρξε επίσης.

Η σημασία της λέξης ''Φράικορπς'' άλλαξε με την πάροδο του χρόνου. Μετά το 1918, ο όρος χρησιμοποιήθηκε για τις παραστρατιωτικές οργανώσεις που ξεπήδησαν γύρω από τη Γερμανία καθώς οι στρατιώτες επέστρεψαν μετά την ήττα στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν οι βασικές παραστρατιωτικές ομάδες της Βαϊμάρης που δραστηριοποιούνταν εκείνη την εποχή. Πολλοί Γερμανοί βετεράνοι αισθάνθηκαν αποσυνδεδεμένοι από την πολιτική ζωή και προσχώρησαν στα Φράικορπς, αναζητώντας σταθερότητα μέσα σε μια στρατιωτική δομή. Άλλοι, θυμωμένοι με την ξαφνική, φαινομενικά ανεξήγητη ήττα τους, ενώθηκαν σε μια προσπάθεια να καταστείλουν τις κομμουνιστικές εξεγέρσεις, όπως την [[εξέγερση των Σπαρτακιστών]], ή να απονέμουν κάποια μορφή εκδίκησης σε όσους θεωρούσαν υπεύθυνους για την ανακωχή. Έλαβαν σημαντική υποστήριξη από τον Υπουργό Άμυνας Γκούσταβ Νόσκε, μέλος του [[Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας|Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας]]. Ο Νόσκε τους χρησιμοποίησε για να συντρίψει τη [[Νοεμβριανή Επανάσταση|γερμανική επανάσταση του 1918-19]] και τη [[Μαρξισμός|μαρξιστική]] [[Ένωση Σπάρτακος]].<ref>{{cite Ταbook|title=The ΦράικορπςGerman δραστηριοποιήθηκανFreikorps στην1918–23: επιτυχημένη βίαιη καταστολή της επανάστασης του 1918 και την κατάλυση της [[Σοβιετική Δημοκρατία της Βαυαρίας1918–23|Σοβιετικήςauthor=Carlos ΔημοκρατίαςCaballero της Βαυαρίας]]Jurado, μιαςRamiro προσωρινήςBujeiro|year=2001|publisher=Osprey κυβέρνησης που είχε εγκατασταθεί ως αποτέλεσμα της επανάστασης αυτής. Συμμετείχαν επίσης στην απαγωγή, το βασανισμό και τη δολοφονία του [[Καρλ Λίμπκνεχτ]] και της [[Ρόζα ΛούξεμπουργκPublishing|Ρόζας Λούξεμπουργκ]].isbn=1-84176-184-2}}</ref>

Στις 5 Μαΐου 1919, τα μέλη του ''Φράικορπς'' Lützow στο Perlach κοντά στο Μόναχο, ενήργησαν έπειτα από πληροφορίες ενός τοπικού κληρικού, συνέλαβαν και σκότωσαν δώδεκα υποτιθέμενους κομμουνιστές εργαζόμενους (οι περισσότεροι από αυτούς ήταν στην πραγματικότητα μέλη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος). Ένα μνημείο στο Pfanzeltplatz στο [[Μόναχο]] μνημονεύει σήμερα το περιστατικό.<ref>{{cite book|title=Jude und Demokrat: Erinnerungen eines Münchener Rechtsanwalts 1883 bis 1939|author=[[Max Hirschberg]] & Reinhard Weber}}</ref><ref>Morris, ''Justice Imperiled: The Anti-Nazi Lawyer [[Max Hirschberg]] in Weimar Germany''</ref><ref>[http://www.axishistory.com/index.php?id=7935 Freikorps Lützow] in the ''Axis History Factbook''</ref>

Τα ''Φράικορπς'' πολέμησαν επίσης κατά των κομμουνιστών στη Βαλτική, τη Σιλεσία, την [[Πολωνία]] και την [[Ανατολική Πρωσία]] μετά το τέλος του Α Παγκοσμίου Πολέμου, συμπεριλαμβανομένων των εναέριων μαχών, συχνά με σημαντική επιτυχία. Ο αντι-σλαβικός ρατσισμός ήταν μερικές φορές παρών, αν και η ιδεολογία της [[Εθνοκάθαρση|εθνοκάθαρσης]] και ο [[αντισημιτισμός]] που θα εκφραζόταν στα επόμενα χρόνια δεν είχε ακόμη αναπτυχθεί.<ref>Michael Mann, ''Fascists'', Cambridge/New York: Cambridge University, 2004, ISBN 9780521831314, p. 153.</ref> Στις Βαλτικές χώρες πολέμησαν κατά των κομμουνιστών καθώς και κατά των νεοσυσταθέντων ανεξάρτητων δημοκρατικών χωρών [[Εσθονία|Εσθονίας]] και [[Λετονία|Λετονίας]]. Στη Λετονία, τα Φράικορπς δολοφόνησαν 300 πολίτες στο Μιτάου οι οποίοι ήταν ύποπτοι ότι είχαν «συμπάθειες για τους [[Μπολσεβίκοι|Μπολσεβίκους]]». Μετά την κατάληψη της [[Ρίγα]], άλλοι 3000 εικαζόμενοι κομμουνιστές σκοτώθηκαν,<ref>A Brief History of the Birth of the Nazis: How the Freikorps Blazed a Trail for Hitler
Nigel Jones, Carroll & Graf, 2004</ref> συμπεριλαμβανομένων των συνοπτικών εκτελέσεων 50-60 κρατουμένων την ημέρα.<ref>Walking Since Daybreak : A Story of Eastern Europe, World War II, and the Heart of Our Century by Modris Eksteins, page 73, 2000</ref> Αν και επίσημα διαλύθηκαν το 1920, μερικά από αυτά συνέχισαν να υπάρχουν για αρκετά χρόνια<ref>{{Harvnb|Kolko|1994|p=}}.</ref> και πολλά Φράικορπς προσπάθησαν ανεπιτυχώς να ανατρέψουν τη [[Δημοκρατία της Βαϊμάρης]] στο Kapp Putsch τον Μάρτιο του 1920.<ref>{{cite book|last1=Mason|first1=K. J.|last2=Fielden|first2=Philip|title=Republic to Reich: A History of Germany 1918-1939|date=2007|publisher=Cengage Learning Australia|location=Melbourne, Australia|page=28|edition=Third}}</ref> Η επίθεσή τους σταμάτησε όταν Γερμανοί πολίτες πιστοί στην κυβέρνηση κατέβηκαν σε γενική απεργία, κόβοντας πολλές υπηρεσίες και καθιστώντας την καθημερινή ζωή τόσο προβληματική, ώστε να ματαιωθεί το πραξικόπημα.

Ο Χίτλερ θεώρησε τελικά κάποια από αυτά ως απειλές. Μια τεράστια τελετή οργανώθηκε στις 9 Νοεμβρίου 1933, κατά την οποία οι ηγέτες των ''Φράικορπς'' παρουσίασαν συμβολικά τις παλιές σημαίες μάχης στα SA και τα SS του Χίτλερ. Ήταν ένα σημάδι υπακοής στη νέα εξουσία τους, το ναζιστικό κράτος.<ref>[[#Waite1969|Waite]], p.&nbsp;197.</ref> Στην εσωτερική εκκαθάριση του κόμματος, τη [[Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών]], το 1934, ένας μεγάλος αριθμός ηγετών των Φράικορπς στοχοποιήθηκε για δολοφονία ή σύλληψη, συμπεριλαμβανομένων των Έρχαρντ και Ρεμ. Ο ιστορικός Robert GL Waite ισχυρίζεται ότι ο Χίτλερ στην ομιλία του «Röhm Purge» στο ''Ράιχσταγκ'' στις 13 Ιουλίου 1934, υπονοούσε ότι τα Φράικορπς ήταν μία από τις ομάδες των «παθολογικών εχθρών του κράτους».<ref>[[#Waite1969|Waite]], pp.&nbsp;280–1.<br>See also the full text of the speech at http://members.tripod.com/~Comicism/340713.html</ref>