Εξέγερση των Σπαρτακιστών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στα τέλη του [[1918]] η πρώην [[Αυτοκρατορική Γερμανία]] είχε ηττηθεί στον [[Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος|Α’ Π.Π.]] και ο [[Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας|Κάιζερ Γουλιέλμος]] είχε πλέον εκθρονισθεί. Στη θέση της παλαιάς αυτοκρατορίας δημιουργήθηκε η φιλελεύθερη [[Δημοκρατία της Βαϊμάρης]], της οποίας ωστόσο ο βίος δεν ήταν μακρύς, καθώς λίγα χρόνια αργότερα ([[1933]]) καταλύθηκε από τους [[Ναζί]] του [[Αδόλφος Χίτλερ|Αδόλφου Χίτλερ]]. Ωστόσο, πολύ νωρίτερα και συγκεκριμένα από τις αρχές του 1919 η Δημοκρατία της Βαϊμάρης αμφισβητήθηκε έντονα από ακραία μεταξύ τους πολιτικά μορφώματα, ένα εκ των οποίων αποτελούσαν οι «[[Ένωση Σπάρτακος|Σπαρτακιστές]]», οι οποίοι είχαν αποσκιρτήσει το [[1914]] από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και αντλούσαν την ονομασία τους από τον επαναστάτη σκλάβο της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|αρχαίας Ρώμης]] [[Σπάρτακος|Σπάρτακο]]. Οι Σπαρτακιστές αντιτίθενταν στον πόλεμο, υποστήριζαν την [[πάλη των τάξεων]] και τη γενική απεργία ως κεντρικό επαναστατικό όπλο. Η συνθηματολογία τους έβρισκε αρχικά ανταπόκριση στις πλατειές λαϊκές εργατικές μάζες των μεγαλουπόλεων. Την [[1 Ιανουαρίου]] του 1919 ίδρυσαν από κοινού με άλλες κομμουνιστικές ομάδες το ΚΚΓ ([[Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας]]). Παρά τη φαινομενική ειρήνη, την κατάληψη της εξουσίας εποφθαλμιούσαν διάφορες ομάδες, ενώ εργαζόμενοι, στρατιώτες και ναύτες είχαν συγκροτήσει τοπικά συμβούλια στο πρότυπο των σοβιέτ. Μια γενική απεργία που κηρύχθηκε στην αρχή του έτους ([[5 Ιανουαρίου|5]] - [[7 Ιανουαρίου]] 1919) από τους κομμουνιστές, αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για την έκρηξη που ακολούθησε.

Όπως τον Νοέμβριο του 1918, ένα δεύτερο επαναστατικό κύμα αναπτύχθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1919, όταν η κυβέρνηση απέλυσε τον Αρχηγό Αστυνομίας του Βερολίνου, τον Emil Eichhorn, ο οποίος ήταν μέλος της USPD και αρνήθηκε να δράσει κατά των διαδηλωτών κατά την κρίση των Χριστουγέννων. Το USPD, οι Επαναστάτες Αγωνοδίκες και το KPD ανέλαβαν την έκκληση του Eichhorn για μια διαδήλωση που θα πραγματοποιούνταν την επόμενη ημέρα. Προς έκπληξη των διοργανωτών, η διαδήλωση μετατράπηκε σε μια τεράστια, μαζική διαδήλωση που προσέλκυσε επίσης την υποστήριξη πολλών μελών του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Την Κυριακή 5 Ιανουαρίου, όπως και στις 9 Νοεμβρίου 1918, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ξεχύθηκαν στο κέντρο του Βερολίνου, πολλοί από τους οποίους ήταν οπλισμένοι. Το απόγευμα κατελήφθησαν οι σιδηροδρομικοί σταθμοί και η συνοικία με τα εκδοτήρια του τύπουεφημερίδων της μεσαίας τάξης και το "Vorwärts" του SPD, που εκτύπωνε άρθρα εχθρικά προς τους Σπαρτακιστές από τις αρχές Σεπτεμβρίου. Ορισμένα από τα έντυπα της μεσαίας τάξης τις προηγούμενες ημέρες είχαν ζητήσει όχι μόνο την αύξηση των Φράικορπς αλλά και τη δολοφονία των Σπαρτακιστών.