Αρχαία Ρώμη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι γλύπτες της εποχής, προκειμένου να κατασκευάσουν προτομές, χρησιμοποίησαν νεανικά χαρακτηριστικά και κλασικές αναλογίες, αποδίδοντας τελικά έργα που αποτελούσαν μείγμα πραγματικού και ιδεατού. Ο [[Αδριανός]], ο οποίος απεικονιζόταν με γενειάδα ώστε να δείχνει τα φιλελληνικά του αισθήματα, καθιέρωσε τη σχετική μόδα κι έκτοτε πολλές προτομές αυτοκρατόρων φέρουν γενειάδες. Κατά τις περιόδους των Αντωνίνων και των Σεβήρων τα αγάλματα απέκτησαν πιο περίτεχνα χτενίσματα και γένια, δημιουργημένα με βαθύτερο σκάψιμο και τομές. Οι Ρωμαίοι ανέπτυξαν επίσης την κατασκευή [[Ανάγλυφο|ανάγλυφων]] σε [[Αψίδα|αψίδες]] και [[Κίονας|κίονες]], τα οποία απεικόνιζαν συχνά τις νικηφόρες εκστρατείες τους.

 

Η [[λατινική λογοτεχνία]] από τη γέννησή της υπήρξε βαθιά επηρεασμένη από την ελληνική. Τα πρώτα έργα ήταν ιστορικά έπη, που αφηγούνταν τις νίκες της Ρώμης σε διάφορους πολέμους. Κατά τη δημοκρατική περίοδο, οι συγγραφείς άρχισαν να παράγουν έργα ιστορικά, [[ποίηση]], [[Κωμωδία|κωμωδίες]] και [[Τραγωδία|τραγωδίες]]. Η κλασική λατινική περίοδος, όταν η λατινική λογοτεχνία έφτασε στη μεγαλύτερη ακμή της, χωρίζεται στον ''Χρυσούν Αιώνα'', που καλύπτει την περίοδο από τις αρχές του 1ου αιώνα π.Χ. μέχρι τα μέσα του 1ου αιώνα μ.Χ. και στον ''Αργυρό Αιώνα'', που καλύπτει τον 2ο αιώνα μ.Χ. Τα λογοτεχνικά έργα που γράφτηκαν μετά τον 2ο αιώνα υποτιμήθηκαν και αγνοήθηκαν. Ίσως περισσότερο από κάθε άλλον, αντικείμενο μίμησης υπήρξε ο [[Μάρκος Τύλλιος Κικέρωνας|Κικέρων]], του οποίου το στυλ θεωρήθηκε κολοφώνας της λατινικής πνευματικής παραγωγής.