Πόλεμος των Έξι Ημερών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Nxavar (συζήτηση | συνεισφορές)
→‎Η πορεία προς τον πόλεμο: βελτίωση παρουσίασης
Nxavar (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 126:
 
===Διπλωματικές και κατασκοπευτικές αποτιμήσεις===
Το Ισραηλινό Υπουργικό Συμβούλιο συνεδρίασε στις 23 Μαΐου και αποφάσισε να εξαπολύσει επίθεση αν τα Στενά του Tiran δεν ξανάνοιγαν ως τις [[25 Μαΐου]]. Μετά από μια προσέγγιση του Eugene Rostow, του τρίτου στην ιεραρχία του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, γιαστην οποία ζήτησε να του αφήσουνδώσουν χρόνο να διαπραγματευτεί μια ειρηνική λύση, το Ισραήλ συμφώνησε να καθυστερήσει από δέκα μέρες μέχρι δύο εβδομάδες. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Ου Θαντ, επισκέφθηκε το Κάιρο για να μεσολαβήσειανανεώσει την διπλωματική προσπάθεια μεσολαβώντας μεταξύ του Ισραήλ και της Αιγύπτου. προτείνονταςΠρότεινε ένα μορατόριο (Δικαιοστάσιο) στα Στενά του Tiran, καιδηλαδή ναπροσωρινή ανανεώσειάρση τη διπλωματικήτου προσπάθεια για να λύσει την κρίσηαποκλεισμού. Η Αίγυπτος συμφώνησε καιαλλά το Ισραήλ απέρριψε αυτές τις προτάσεις. Οι παραχωρήσεις του Νάσερ δεν πρότεινανσυνηγορούσαν αναγκαία πως πραγματοποιούσεμε μια συνολικήαπό μέρους του προσπάθεια ν’να αποφύγει τον πόλεμο., Ηκαθώς η απόφαση τοναυτή ωφελούσεισχυροποιούσε την θέση του πολιτικά και στρατιωτικά. ΣυμφωνώνταςΑπό την μία μεριά, συμφωνώντας στην διπλωματία κέρδισε διεθνή πολιτική υποστήριξη. ΕπίσηςΑπό την άλλη, κάθε καθυστέρηση έδινε χρόνο στην Αίγυπτο για να ολοκληρώσει τις στρατιωτικές της προετοιμασίες και να συντονιστεί με τις άλλες Αραβικές δυνάμεις. ΕπίσηςΓι' αυτούς τους λόγους, η απόρριψη από το Ισραήλ δεν έδειχνεοφειλόταν αναγκαίααπαραίτητα σε μια επιθυμία για πόλεμο όσοκαθώς έδειχνεη συμφωνία αυτή δεν μείωνε την πίεση που τουένιωθε εγγυότανότι αυτή η κατάστασηυφίσταται. Το Ισραήλ ένιωθεεκτιμούσε πως δεν μπορούσε ν’ αντέξει την ολική επιστράτευση για πολύ.
 
Οι ΗΠΑ επίσης προσπάθησαν να μεσολαβήσουν, και ο Νάσερ συμφώνησε να στείλει τον αντιπρόεδρο του στην Ουάσιγκτον προς αναζήτηση διπλωματικού διακανονισμού. Η συνάντηση δεν έγινε επειδή το Ισραήλ εξαπέλυσε την επίθεση του. Κάποιοι αναλυτές υιοθετούν πως ο Νάσερ προέβη σε ενέργειες με στόχο να δρέψει τα πολιτικά του κέρδη, τα οποία ήξερε πως κουβαλούσαν υψηλό ρίσκο βιασύνης των στρατιωτικών εχθροπραξιών. Η προθυμία του Νάσερ να πάρει τέτοια ρίσκα ήταν βασισμένη στην θεμελιώδη υποτίμηση που ασκούσε στο Ισραήλ ως προς την δυνατότητα του για ανεξάρτητη και αποτελεσματική στρατιωτική δράση.