Η '''Αδράστεια''' ήταν δευτερεύουσα θεά, κόρη του [[Δίας (μυθολογία)|Δία]] και της [[Ανάγκη (μυθολογία)|Ανάγκης]] ή, κατ΄σύμφωνα με άλλη εκδοχή, του Δία και της [[Νύχτα (μυθολογία)|Νύχτας]]. Ήταν η θεά (προσωποποίηση) του ανθρώπινου ενστίκτου της εκδίκησης. Ίσως, όμως, και να πρόκειται περί επωνύμουεπιθέτου που είχε δοθεί στην, επίσης δευτερεύουσα, θεά [[Νέμεσις|Νέμεση]] εξ αφορμής του γεγονότος ότι ο Βασιλιάς του Άργους, [[Άδραστος]] ή ακόμα ο φέρων το ίδιο όνομα γιοςυιός του Βασιλέως [[Μίδας|Μίδα]] της [[Φρυγία]]ς, ανήγειρε παρά τον Αίσηπο ποταμό, πολύπλησίον κοντά στηντης [[Τροία]]ς, ναό προς τιμή της, προκειμένου να την εξευμενίσει.
Σημειώνεται ακόμη ότι,πως αν δεν γίνει παραδεκτή η εκδοχή ότι και οι δύο αυτοί Άδραστοι είναι το ίδιο και αυτό πρόσωπο, τότε ο ναός αυτός παρά την Τροία αυτός ναός οικοδομήθηκε από τον γιουιό τoυ Μίδα, που κατά την αρχαία παράδοση είχε ακουσίως φονεύσει τον αδελφό του και στηεν συνέχειασυνεχεία, επίσης ακούσιαακουσίως, τον [[Άτυς|Άτυ]], τον γιουιό του βασιλέως [[Κροίσος|Κροίσου]] που τον είχε φιλοξενήσει.
Οι αρχαίοι είχαν πολλά ρητά που έδειχναν τον εκδικητικό χαρακτήρα της Αδράστειας. Η φράση ''«Αδράστεια νέμεσις»'' λεγόταν για αυτούς πουόσους προηγουμένως ενώ ήταν ευτυχισμένοι και οι οποίοι, δυστύχησαν στη συνέχεια απόλόγω θείαθείας δίκηδίκης. Άλλα ρητά ήταν τα ''«σύν Αδραστεία»'' (δηλαδή, δίκη) και ''«οφθαλμός Αδράστειας»''. Η φράση ''«Προσκυνώ Αδράστειαν»'' θεωρείτο ως προφυλακτική από τη [[βασκανία]].
