Δολοφονία Τελλίνι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επικεφαλής της επιτροπής ήταν ο Ιταλός στρατηγός Ενρίκο Τελλίνι, αντιπολιτευόμενος του [[Μουσολίνι]]. Την ελληνική πλευρά εκπροσωπούσε ο συνταγματάρχης Νότης Μπότσαρης ενώ την αλβανική ο γραμματέας ΥΠ.ΕΞ. Δημήτερ Μπεράτι. Η ελληνική και η ιταλική αποστολή αναχώρησε με ξεχωριστό [[αυτοκίνητο]] από τα [[Ιωάννινα]]. Οι Ιταλοί διέθεταν αυτοκίνητο τελευταίας τεχνολογίας, οπότε δεν δυσκολεύτηκαν να προσπεράσουν στην διαδρομή το αυτοκίνητο της ελληνικής αντιπροσωπείας, το οποίο είχε εν τω μεταξύ παρουσιάσει κάποια μηχανική βλάβη. Η ελληνική αντιπροσωπία συνέχισε μετά από αρκετή καθυστέρηση για την [[ΚακαβιάΚακκαβιά]]. Δέκα χιλιόμετρα πριν τα σύνορα, στη θέση Ζέπι κοντά στην Κακαβιά, μεταξύ 53ου και 54ου χιλιομέτρου της οδού Αργυροκάστρου-Ιωαννίνων, <ref>[[Γρηγόριος Δαφνής]], Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940, τόμος πρώτος, εκδ. Κάκτος, Αθήνα, 1997, σελ. 74</ref> συνάντησε το ιταλικό αυτοκίνητο, το οποίο είχε δεχτεί πυρά. Οι επιβαίνοντες ήταν όλοι νεκροί. Συγκεκριμένα νεκροί ήταν οι: [[Ενρίκο Τελλίνι]], στρατηγός και επικεφαλής της επιτροπής, Κόρτι, επίατρος, Θανάς Κραβέρι (Λεσκοβίκου), διερμηνέας, Φαρνέττι Ρεμίτζιο, οδηγός, και ο Μάριο Μπονατσίνι, υπασπιστής του Τελλίνι και υπολοχαγός.

Η Ιταλική κυβέρνηση έκρινε ως μη ικανοποιητική την αντίδραση της ελληνικής πλευράς. Έτσι, ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα επέδωσε διακοίνωση προς την ελληνική κυβέρνηση αξιώνοντας εντός 24 ωρών: εκ μέρους της ανώτατης ελληνικής στρατιωτικής αρχής να ζητηθεί συγγνώμη από τον Ιταλό πρέσβη, η ελληνική κυβέρνηση να τελέσει μνημόσυνο στον καθολικό ναό Αθηνών προς τιμήν των θυμάτων, κατά το οποίο θα πρέπει να παρίστανται όλα τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου. Επίσης η απόδοση τιμής στην Ιταλική σημαία την ίδια ημέρα του μνημοσύνου και συγκεκριμένα μόλις αφιχθεί Ιταλική ναυτική μοίρα στο Φάληρο, ελληνικά πλοία θα αποδώσουν τιμές με εικοσιένα κανονιοβολισμούς στην ιταλική σημαία που θα υψωνόταν στα ιστία όλων των ελληνικών πλοίων. Τιμητικοί κανονιοβολισμοί θα αποδίδονταν και κατά τον απόπλου του Ιταλικού στόλου. Οι Ελληνικές αρχές θα έπρεπε να διενεργήσουν αυστηρές ανακρίσεις με τη συνεργασία του Ιταλού στρατιωτικού ακολούθου ενώ όλοι οι ένοχοι θα έπρεπε να καταδικασθούν σε θάνατο. Τέλος η ελληνική πλευρά θα έπρεπε να καταβάλει αποζημίωση πενήντα εκατομμυρίων λιρεττών και δέκα εκατομμυρίων λιρεττών εντός πέντε ημερών. <ref>[[Γρηγόριος Δαφνής]], Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940, τόμος πρώτος, εκδ. Κάκτος, Αθήνα, 1997, σελ. 74-75</ref>

Η Ελληνική κυβέρνηση απέρριψε τα αιτήματα της Ιταλικής πλευράς για τη συμμετοχή του Ιταλού στρατιωτικού ακολούθου στις ανακρίσεις, την καταδίκη σε θάνατο των ενόχων και την καταβολή χρηματικής αποζημίωσης. Δεχόταν όμως να αποζημιώσει χρηματικά τις οικογένειες των θυμάτων και να βοηθήσει στις ανακρίσεις ο Ιταλός στρατιωτικός ακόλουθος με τις πληροφορίες που είχε.Δήλωνε πως καμία ευθύνη δεν βάρυνε την Ελληνική πλευρά για το έγκλημα εκτός του ότι διεπράχθη σε ελληνικό έδαφος. Τέλος,δηλωνόταν πως αν η Ιταλική κυβέρνηση δεν αναγνώριζε ως ικανοποιητική την ελληνική στάση θα προσέφευγε η Ελληνική κυβέρνηση στην [[Κοινωνία των Εθνών]]. Για το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών το έγκλημα είχε διαπραχθεί από Αλβανούς ληστές, αλλά αυτό χωρίς να βαρύνεται η Αλβανική κυβέρνηση.<ref>[[Γρηγόριος Δαφνής]], Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940, τόμος πρώτος, εκδ. Κάκτος, Αθήνα, 1997, σελ. 75</ref>

Η ληστεία αποκλείσθηκε ως αίτιο της δολοφονίας καθώς χρήματα και άλλα τιμαλφή βρέθηκαν πάνω στους δολοφονηθέντες. Οι επίδοξοι ληστές έπρεπε να γνωρίζουν τα ακριβή δρομολόγια, ενώ δεν διέθεταν οδό διαφυγής αφού ήταν κοντά σε τάγμα προκαλύψεως.Οι λήσταρχοι αδελφοί Ρετζαίοι, αν και θεωρήθηκαν βασικοί υπόπτοι για το έγκλημα αρνήθηκαν. Προσωπικοί λόγοι για τη διάπραξη του εγκλήματος αποκλείσθηκαν: ο ιδιοκτήτης των θειούχων λουτρών Βρωμονέρου Κονίτσης επειδή αυτά είχαν επιδικασθεί από την επιτροπή Τελλίνι στην Αλβανία και οικονομικώς ζημιωνόταν ο ίδιος,δεν μπορούσε να κινητοποιήσει ομάδα δέκα ατόμων για να διαπράξουν τη δολοφονία.<ref>[[Γρηγόριος Δαφνής]], Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940, τόμος πρώτος, εκδ. Κάκτος, Αθήνα, 1997, σελ. 108-109</ref>

ΑπόΗ τηναπό άλληελληνικής ηπλευράς Ελληνικήανάκριση πλευράοδηγήθηκε δενστο είχεσυμπέρασμα κιπως αυτή4-5 συμφέρονΑλβανοί ναήταν σχεδιάσειοι τηαυτουργοί, δολοφονίαενώ ηθικοί αυτουργοί του Τελλίνιεγκλήματος επειδήήταν ηο χάραξηδιευθυντής τωντης συνόρωναστυνομίας είχεΑργυροκάστρου ολοκληρωθείλοχαγός καιΔημήτρη οιΜπέλιας όποιεςμαζί αμφισβητήσειςμε είχαντον λυθείεπικεφαλής υπέρτου τηςαλβανικού Ελληνικήςφυλακίου πλευράςΚακαβιάς. ΟΌμως Μπότσαρηςη καιΑλβανική οι βορειοηπειρώτεςπλευρά δεν είχαν κανέναείχε συμφέρον να οργανώσουνδολοφονήσει τητον δολοφονίαΤελλίνι, κιεπειδή ανη θαΙταλική τοπλευρά έκανανπροσπαθούσε θανα τοευνοήσει έκαναντην κατόπιν[[Αλβανία]] Ελληνικήςστη εντολής,χάραξη αλλάτων ησυνόρων ελληνική πλευράκαι δεν είχεθα τέτοιοωφελείτο συμφέρον.αν Οερχόταν Μπότσαρηςσε όμωςρίξη παρασημοφορήθηκεη απόΙταλία τον Μουσολίνι τον Αύγουστο του 1924 κάτι που υπογράμμιζεμε την αθωότητά τουΕλλάδα.<ref>[[Γρηγόριος Δαφνής]], Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940, τόμος πρώτος, εκδ. Κάκτος, Αθήνα, 1997, σελ. 109-110</ref>