Ιωάννης Γ´ Δούκας Βατάτζης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι εχθροπραξίες ξεκίνησαν στις αρχές του [[1223]] όταν ο φραγκικός στρατός των Λασκαριδών διεκπεραιώθηκε στην [[Βιθυνία]]. Η αποφασιστική μάχη δόθηκε στο Ποιμανηνό το επόμενο έτος, όπου ο στρατός του Βατάτζη, με τον ίδιο επικεφαλής, συνέτριψε τους αντιπάλους. Πρόκειται για μεγάλης σπουδαιότητας νίκη: οι [[Φράγκοι]] έχασαν τις περισσότερες μικρασιατικές κτίσειςκτήσεις τους, προς όφελος της Νικαίας, εξαιρουμένων των παραλίωνπαράλιων απέναντι από την Πόλη και την [[Νικομήδεια]], η δε εξασθένισήεξασθένιση τους λόγω της καταστροφής μεγάλου τμήματος του στρατού τους, έκανε τον Ιωάννη ακόμα τολμηρότερο.

Πράγματι ο αυτοκράτορας της Νίκαιας μετέφερε τον πόλεμο στα ευρωπαϊκά λατινοκρατούμενα εδάφη καθώς και στα απέναντι των παραλίωνπαράλιων της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] νησιά του [[Αιγαίο|Αιγαίου]]. Με τη βοήθεια στόλου που ναυπηγήθηκε κοντά στην [[Λάμψακος|Λάμψακο]] (απ’ όπου εξεδιώχθησαν οι [[Βενετία|Ενετοί]]) τα στρατεύματα του Βατάτζη διέσχισαν τον [[Ελλήσποντος|Ελλήσποντο]] και κυρίευσαν αρκετές πόλεις της Θράκης, ενώ οι Λατίνοι περιορίστηκαν πίσω από τα τείχη της Πόλης, μη δυνάμενοι να υπερασπίσουν τις κτίσεις τους. Από τα νησιά του Αιγαίου κατελήφθησαν η [[Χίος]], η [[Λέσβος]], η [[Σάμος]], η [[Ικαρία]], η [[Κως]] και άλλα μικρότερα. Το σημαντικό νησί της [[Ρόδος|Ρόδου]], καθώς και άλλα των [[Δωδεκάνησα|Δωδεκανήσων]], εκυβερνάτο από τον βυζαντινό άρχοντα [[Λέων Γαβαλάς|Λέοντα Γαβαλά]], ο οποίος, κατόπιν αρκετών αμφίρροπων εχθροπραξιών, δέχτηκε εν τέλει την επικυριαρχία του Βατάτζη ([[1233]]).