Ελικοβακτήριο του πυλωρού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού πρωτοανακαλύφθηκε στους στόμαχους ασθενών με γαστρίτιδα και [[έλκος|στομαχικά έλκη]] το 1982 από τους Dr. Barry Marshall και Dr. Robin Warren of Perth, στη δυτική Αυστραλία. Τότε, η συμβατική θεωρία ήταν ότι κανένα βακτήριο δεν μπορεί να ζήσει στο στομάχι, αφού το στομάχι παράγει μεγάλα ποσά οξέος, παρόμοια με τα οξέα που βρίσκονται σε μία μπαταρία αυτοκινήτου. Οι Marshall και Warren ξαναέγραψαν τα κείμενα που αφορούν στο τι προκαλεί γαστρίτιδα και γαστρικά έλκη. Σε αναγνώριση της ανακάλυψης τους βραβεύτηκαν το 2005 με το [[Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής]]. Γερμανοί επιστήμονες βρήκαν βακτήρια με σχήμα σπιράλ στο περίγραμμα του ανθρώπινου στομαχιού το 1875, αλλά ήταν αδύνατο να το καλλιεργήσουν και τα αποτελέσματα τελικά ξεχάστηκαν. Ο Ιταλός ερευνητής Giulio Bizzozero περιέγραψε βακτήρια παρόμοιου σχήματος στο οξύ περιβάλλον του στόμαχος σκύλου. Το 1893. Ο καθηγητής Walery Jaworski ερεύνησε ιζήματα από γαστρικά ξεπλύματα ανθρώπων του 1899. Ανάμεσα στα άλλα,βρήκε βακτήρια με το χαρακτηριστικό ελικοειδές σχήμα, το οποίο ονόμασε Vibriorugula. Ήταν ο πρώτος που πρότεινε έναν πιθανόν ρόλο αυτού του οργανισμού στην παθογένεια των γαστρικών ασθενειών. Αυτή η δουλειά συμπεριλήφθηκε στο Handbook of Gastric Diseases , αλλά είχε μικρή επίδραση, καθώς ήταν γραμμένο στο Πολωνικά. Άλλες μικρές έρευνες διαδέχθηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα και έδειξαν την παρουσία κυρτών ράβδων στο στομάχι πολλών ασθενών με πεπτικά έλκη και στομαχικό καρκίνο. Ενδιαφέρον για το βακτήριο, όμως, φάνηκε όταν μια αμερικάνικη έρευνα που δημοσιεύθηκε το 1954 απέτυχε να παρατηρήσει τα βακτήρια σε 1180 στομάχια από βιοψίες.