Ρούντολφ Κλαούζιους: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

O '''Ρούντολφ Κλαούζιους''' (πλήρες όνομα στη γερμ. ''Rudolf Julius Emmanuel Clausius''<ref name=js>[http://www.jstor.org/pss/115023 Obituary Notices of Fellows Deceased Proceedings of the Royal Society of London Vol.τόμος 48, (1890), ppσσ. i-xxi, στο Jstor.org]</ref>, [[2 Ιανουαρίου]] [[1822-]] – [[24 Αυγούστου]] [[1888]]) ήταν [[Γερμανοί|Γερμανός]] [[φυσικός]]. Θεωρείται ο θεμελιωτής της [[Θερμοδυναμικήθερμοδυναμική]]ς. Ο Κλαούζιους όρισε την [[εντροπία]] και διετύπωσε τον [[Πρώτος θερμοδυναμικός νόμος|1οΠρώτο]] και τον [[Δεύτερος θερμοδυναμικός νόμος|2οΔεύτερο Νόμο της Θερμοδυναμικής]].

Ο Κλαούζιους γεννήθηκε στο Κέσλιν (Köslin) της [[Πρωσία|Πρωσίας]]w (τότε τμήμα της Γερμανίας, σημερινό Koszalin της [[Πολωνία]]ς) στις 2 Ιανουαρίου 1822.<ref name=brit>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/120559/Rudolf-Clausius Encyclopedia Brittanica]</ref> Πατέρας του ήταν ο αιδεσιμώτατος C. E. G. Clausius, μέλος του Σχολικού Συμβουλίου της Βασιλικής Κυβέρνησης, ο οποίος ίδρυσε ένα μικρό ιδιωτικό σχολείο και έγινε διευθυντής του, ενώ παράλληλα εκτελούσε και χρέη ιερέα του. Η οικογένεια ήταν πολυμελής και ο Ρούντολφ ήταν ο έκτος γιος της. Αρχικά παρακολούθησε μαθήματα στο σχολείο του πατέρα του, αλλά αργότερα φοίτησε στο Γυμνάσιο του [[Στσέτσιν|Στετίνο]] (Szczecin), όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του το 1840.<ref name=mac>{{MacTutor|id=Clausius|title=Rudolf Julius Emmanuel Clausius}}</ref>

Στη συνέχεια γράφτηκεεγγράφηκε στο [[Πανεπιστήμιο του [[Βερολίνο|Βερολίνου]] (το 1840) χωρίς να έχει αποφασίσει ποιον τομέα θα ακολουθήσει. Για ένα διάστημα ενδιαφέρθηκε σοβαρά για την [[Ιστορίαιστορία]], αλλά τελικά αποφάσισε ότι τον ενδιέφεραν περισσότερο τα [[μαθηματικά]] και η [[φυσική]]. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του σε αυτούς τους τομείς το Πάσχα του 1844 και δίδαξε επί ένα χρόνο ως δόκιμος καθηγητής στο "Frederic-Werder Gymnasium", όπου ανέλαβε τις προχωρημένου επιπέδου τάξεις των μαθηματικών και της φυσικής. Το 1846 εισήλθε στο Βασιλικό Σεμινάριο "Boeck's Royal Seminary" για ανώτερες σπουδές και στις 15 Ιουλίου 1848 έλαβε το [[διδακτορικό]] του από το Πανεπιστήμιο του [[Χάλλε (Ζάαλε)|Χάλλε]] με "«eximia cum laude"» («εξαίρετο μετ' επαίνων»). Ο τίτλος της διατριβής του ήταν "de''De iis Atmosphaerae Particulis quibus Lumen reflectitur"'' (σε ελεύθερη απόδοση: "περί«Περί των σωματιδίων που ανακλούν το φως στην ατμόσφαιρα"»). Το 1850 γίνεται καθηγητής στηνστη Βασιλική Σχολή Πυροβολικού και Μηχανικού στο [[Βερολίνο]] και υφηγητής (Privatdozent) στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, ενώ το 1855 προσκαλείται και αναλαμβάνει καθήκοντα καθηγητή στο [[ETH Ζυρίχης|Πολυτεχνείο της Ζυρίχης]] (Eidgenössische Technische Hochschule Zürich συντομ. ETH Zürich), στο οποίο παρέμεινε ως το 1867.<ref name=js/> Ο ίδιος εξέφρασε τη λύπη του που άφηνε το συγκεκριμένο ίδρυμα, αλλά ένιωθε μεγάλη νοσταλγία για την πατρίδα του. Αρχικά μετέβη στο [[Βίρτσμπουργκ]]. Εκεί νυμφεύτηκενυμφεύθηκε, τον Νοέμβριο του 1859, την Αντελχάιντ Ρίμπχαμ (Adelheid Rimpham), με την οποία απέκτησαν έξι παιδιά, από τα οποία επέζησαν δύο γιοι και δύο θυγατέρες. Στο Βίρτσμπουργκ υπηρέτησε ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της πόλης επί διετία και στη συνέχεια μετέβη στη [[Βόννη]], αφού στο ενδιάμεσο αρνήθηκε τη θέση του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του [[Μόναχο|Μονάχου]]. Στη Βόννη παρέμεινε ως τοτον θάνατό του το 1888, ενώ το 1884 έγινε Πρύτανης στο Πανεπιστήμιο. Τα επερχόμενα πολιτικά γεγονότα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα ζωή του.

Όταν ξέσπασε ο Γαλλογερμανικός πόλεμοςΠόλεμος το 1870 ο Κλαούζιους, όντας θερμός Γερμανός πατριώτης, κατατάχτηκεκατατάχθηκε στοστον στρατό, παρά το ότι ήταν σχεδόν πενήντα ετών και τραυματίστηκε στο πόδι, γεγονός που του στοίχισε σχεδόν μόνιμη ελαφρά αναπηρία. Για τις υπηρεσίες του στον Πόλεμο τιμήθηκε, το 1871, με τον [[Σιδηρούς Σταυρός|ΣιδηρόΣιδηρούν Σταυρό]].<ref name=mac/> Το 1875 η Αντελχάιντ απεβίωσε, αφήνοντάς του την φροντίδα των παιδιών. Συνέχισε να διδάσκει, είχε όμως πολύ λιγότερο χρόνο να αφιερώνει στις έρευνές του. Το 1886 νυμφεύθηκε τη Σόφι Ζακ (Sophie Sack) από το [[Έσσεν]], με την οποία απέκτησαν έναν γιο. Απεβίωσε δύο χρόνια αργότερα, στις 24 Αυγούστου 1888 στη Βόννη.

Ήδη από το 1850 ο Κλαούζιους είχε αναπτύξει ορισμένες από τις περί θερμότητας θεωρίες του. Το 1850 συνέγραψε και παρουσίασε στο Βερολίνο (Ακαδημία Επιστημών) τη μελέτη του ''Über die bewegende Kraft der Wärme'' (περί της κινητηρίου δυνάμεως της Θερμότητος), την οποία δημοσίευσε στο επιστημονικό περιοδικό "''Annalen der Physik"''. Στη μελέτη αυτή εμπεριέχεται η αρχική διατύπωση του δεύτερουΔεύτερου νόμου της [[Θερμοδυναμική|Θερμοδυναμικήςθερμοδυναμική]]ς.<ref name=kas>[http://users.sch.gr/kassetas/zzzzzzzphClausius.htm Ανδρέας Ι. Κασσέτας, ''Rudolf Clausius'']</ref>

Ο Κλαούζιους ήταν ο πρώτος που διατύπωσε το αξίωμα "«δεν είναι δυνατή η αυθόρμητη μεταφορά θερμότητας από ένα σώμα χαμηλής [[θερμοκρασία]]ς σε ένα σώμα υψηλής θερμοκρασίας"».<ref>[http://web.mit.edu/16.unified/www/FALL/thermodynamics/notes/node37.html M.I.T.: ''Concept and Statements of the Second Law'']</ref>

Κατά τα πρώτα χρόνια παραμονής του στη Ζυρίχη ασχολήθηκε με την [[κινητική θεωρία των αερίων]]. Δημοσίευσε δύο μελέτες πάνω στο θέμα: "«Επί του τύπου της κινήσεως που αποκαλούμε θερμότητα" » (1857) και "«Επί του μέσου μήκους διαδρομής που διανύουν μονήρη μόρια κατά την μοριακή κίνηση των αερίων σωμάτων"» (1858). Με βάση την παραδοχή ότι τα μόρια των αερίων κινούνται ευθύγραμμα, ο Κλαούζιους υπολόγισε τη μέση ταχύτητα των μορίων του αερίου υδρογόνου σε κανονικές συνθήκες θερμοκρασίας και πιέσεως. Η ταχύτητα την οποία υπολόγισε (2000 m/sec) έμοιαζε να έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ταχύτητα διάχυσης των αερίων, ο Κλαούζιους επιχείρησε να την εξηγήσει με τη σημαντική έννοια της "«μέσης ελεύθερης τροχιάς"» των μορίων. Λίγα χρόνια αργότερα (1862) δημοσίευσε τη μελέτη του "«Επί της θερμικής αγωγιμότητος των αερίων σωμάτων"», στην οποία πέτυχε να ταυτίσει τη θεωρία με τα πειραματικά αποτελέσματα. Ο [[Τζέιμς Κλερκ Μάξγουελ]] τον επαίνεσε και αναφερόμενος σε αυτόν είπε: "''«Είναι ο πρώτος που μας έδωσε ακριβείς ιδέες για την κίνηση των υπό αταξία κινούμενων μορίων στα αέρια"»''. Ο Μάξγουελ ανέφερε, επίσης, ότι η από αυτόν υιοθέτηση των αρχών της μηχανικής στη μελέτη των μορίων "''«οφείλεται, κατά μέγα μέρος, στην εργασία του Δραδρα. Κλαούζιους"»''.

Το ίδιο έτος ο Κλαούζιους στρέφεται εκ νέου στη Θερμοδυναμικήθερμοδυναμική. Στη μελέτη που δημοσιεύει με τίτλο "«Επί της εφαρμογής του θεωρήματος της Ισορροπίας Μεταβολών στο εσωτερικό έργο"» συμπεραίνει ότι "''«είναι πρακτικά αδύνατο να φθάσουμε στο [[απόλυτο μηδέν]] της θερμοκρασίας με οποιαδήποτε μεταβολή στην κατάσταση ενός σώματος"»''.<ref>[http://www.answers.com/topic/rudolf-clausius Answers.com: Rudolf Clausius]</ref>

* Μέλος της [[Βασιλική Εταιρεία|Βασιλικής Εταιρείας (Royal Society)]] του Λονδίνου (1868)

* [[Μετάλλιο Κόπλεϊ (Copley Medal)Κόπλεϋ]] της Βασιλικής Εταιρείας (1879)