Αλέξανδρος Λυκουρέζος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] και είναι γιος του [[Παυσανίας Λυκουρέζος|Παυσανία Λυκουρέζου]], πρώην Υπουργού Εσωτερικών της Κυβέρνησης Παπάγου.<ref name=":Μαλούχος"/> Από την πλευρά του πατέρα του είναι εγγονός του δικηγόρου και υπουργού, [[Κωνσταντίνος Λυκουρέζος|Κωνσταντίνου Λυκουρέζου]].<ref name=":Μαλούχος">Γεώργιος Μαλούχος, ''Δικηγορικό γραφείο Λυκουρέζου, 1910 - 2010'', εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2010, σελ. 26 - 27</ref> Φοίτησε στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια "Ι. Μ. Παναγιώτοπουλος" και σπούδασε νομικά στο [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστήμιο Αθηνών]] απ' όπου αποφοίτησε το [[1957]].<ref name="epae">{{cite web|title=Βιογραφικά Προέδρων Ε.Π.Α.Ε.|url=http://www.epae.org/pages.fds?langid=1&pagecode=02.02.02#dedes|publisher=Ε.Π.Α.Ε.|accessdate=17-08-2016|archiveurl=http://archive.is/BD4II|archivedate=22 Σεπτ. 2014}}</ref>

Την δεκαετία του '50 ασχολήθηκε με την ξιφασκία, στην οποία αναδείχθηκε πανελληνιονίκης, και με την κολύμβηση στον Παναθηναϊκό.<ref name="tovima">[http://www.tovima.gr/vimagazino/interviews/article/?aid=695421 Αλέξανδρος Λυκουρέζος: «Είμαστε όλοι εν δυνάμει εγκληματίες»], από την εφημερίδα [[Το Βήμα]]</ref> Ιδιώτευσε ως δικηγόρος αναλαμβάνοντας το δικηγορικό γραφείο που είχε ιδρύσει ο παππούς του το 1910. Με την εγκαθίδρυση της [[Χούντα]]ς διέφυγε στο εξωτερικό επιστρέφοντας μόλις το 1974. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους κατέθεσε την πρώτη μήνυση κατά των πρωταιτίων του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967.<ref name="tovima"/>

Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας ήταν συνήγορος των Βαρδινογιάννη, Αθανασιάδη και Δημήτρη Αγγελόπουλου στην δίκη των μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης "[[Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη|17 Νοέμβρη]]", του Μελίστα στη δίκη για την δολοφονία του [[Μιχάλης Καλτεζάς|Μιχάλη Καλτεζά]], του Κοσκωτά ενώ σήμερα είναι δικηγόρος της εταιρείας Siemens, η οποία έχει εμπλακεί στο [[Σκάνδαλο Siemens στην Ελλάδα|ομώνυμο σκάνδαλο]].<ref name="epae"/> Το 1999 προσέφυγε στο Διεθνές ποινικό δικαστήριο της Χάγης κατά του [[ΝΑΤΟ]] μαζί με εκατοντάδες άλλους Έλληνες, μεταξύ των οποίων και ο [[Μίκης Θεοδωράκης]].<ref name="tovima"/>

Ασχολήθηκε με την πολιτική και έθεσε υποψηφιότητα στις εκλογές του 1974 στο νομό Μεσσηνίας με την Ένωση Κέντρου αποτυγχάνοντας να εκλεγεί.<ref name="tovima"/> Πολιτεύθηκε πάλι χωρίς επιτυχία στις βουλευτικές εκλογές του 1977 και το 1978 προσχώρησε στη [[Νέα Δημοκρατία]], της οποίας εξελέγη μέλος στην Κεντρική Επιτροπή.<ref name="epae"/> Κατά την περίοδο της κυβερνήσεως Ράλλη, ήταν σύμβουλος του πρωθυπουργού. Στις εθνικές εκλογές του 2000 εξελέγη βουλευτής στην Α' Αθήνας με την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας.<ref name="hellenicparliament">[http://www.hellenicparliament.gr/Vouleftes/Diatelesantes-Vouleftes-Apo-Ti-Metapolitefsi-Os-Simera/?MpId=eec8706c-01fd-49d1-b13f-f0c3e3996c6f Βουλευτική θητεία], από την ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων</ref> Το 2003 έχασε την βουλευτική του έδρα λόγω ασυμβίβαστου επιλέγοντας να συνεχίσει να ασκεί το δικηγορικό επάγγελμα. Στις εκλογές του 2004 συμπεριελήφθη στην δέκατη θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας. Στις 14 Ιανουαρίου του 2005 εξελέγη πρόεδρος της [[Ένωση Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών|Ε.Π.Α.Ε.]], θέση από την οποία παραιτήθηκε ένα χρόνο αργότερα.<ref name="epae"/>