Κωστής Μητσοτάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε το 1845 στη [[Μονεμβασιά]] της [[Λακωνία]]ς (που κατά το μεγαλύτερο μέρος του 19ου αι. ανήκε στην [[Επαρχία Επιδαύρου Λιμηράς]]) από Κρητικούς γονείς που είχαν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν την [[Κρήτη]], λόγω της εξέγερσης του 1841.<ref name="DSCh-1">{{cite web |title=Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (Γεροκωστής) |url=http://www.chania.gr/files/55/10736/gero_kostis.doc |website=Δικηγορικός Σύλλογος Χανίων |format=doc |accessdate=27.03.2017 |page=1}}</ref> Καταγόταν από την οικογένεια των Ανδρεαδάκηδων, από το Χορδάκι του [[Ακρωτήρι Κρήτης|Ακρωτηρίου.]], οι οποίοι κυνηγημένοι από τους Τούρκους αναγκάστηκαν να αλλάξουν το επώνυμό τους. Ένας κλάδος της οικογένειας ονομάστηκε Μητσοτάκηδες.<ref>Δημήτρης Δημητράκος, (1989). ''Κώστας Μητσοτάκης. Πολιτική βιογραφία'',τομ τόμ. Α, εκδΑ΄.Παπαζήση, Αθήνα: Παπαζήσης, χσελ.χ39., σελISBN 9789600207842.29</ref> Μεγάλωσε στην [[Αθήνα]] και αφού αποφοίτησε από το Α' Γυμνασιο Αθηνών σπούδασε νομικά στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]], του οποίου αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Δικαίου, αν και αρχικά (1863) είχε γραφτεί για έναν χρόνο στη Φιλοσοφική Σχολή.<ref name="dimitrakos-p30">Δημήτρης Δημητράκος, Κώστας Μητσοτάκης. Πολιτική βιογραφία(1989),τομ. Α, εκδσελ.Παπαζήση, Αθήνα, χ30.χ., σελ.30</ref>

Το [[1872]] εγκαταστάθηκε στα [[Χανιά]], όπου ανέπτυξε πολιτική δράση, τιθέμενος επικεφαλής του κομιτάτου Χανίων με αποτέλεσμα τη σύλληψη και φυλάκισή του τον Οκτώβριο του 1876 στην [[Κωνσταντινούπολη]], στο κάτεργο ''Μπάνιο'', όπου υφίσταταιυπέστη το μαρτύριο του λουτρού.<ref>Δημήτρης Δημητράκος, Κώστας Μητσοτάκης. Πολιτική βιογραφία,τομ. Α, εκδ.Παπαζήση, Αθήνα, χ.χ., σελ.30<name="dimitrakos-p30"/ref>. Απελευθερώθηκε ύστερα από διπλωματικές πιέσεις και διαδηλώσεις.<ref name="DSCh-1"/>

Το [[1878]] επανέρχεταιεπανήλθε στα Χανιά και συνυπογράφεισυνυπέγραψε τη [[Σύμβαση της Χαλέπας]], ενώ ίδρυσε το λεγόμενο Κόμμα των Ξυπόλητων, (έτσι αποκαλείτο χλευαστικά από τους αντιπάλους τουςτου),<ref>Δημήτρης Δημητράκος, Κώστας Μητσοτάκης. Πολιτική βιογραφία(1989),τομ. Α, εκδσελ.Παπαζήση, Αθήνα, χ31.χ., σελ.31</ref>, προπομπό του [[Κόμμα Φιλελευθέρων|Κόμματος των Φιλελευθέρων]] του [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριου Βενιζέλου]].<ref name="IKM"/> Αντιπολιτευόταν το λεγόμενο «των Καραβανάδων», το συντηρητικό κόμμα των «από καραβάνεως ψωμιζομένων», δηλαδή όσων κατείχαν τις κρατικές θέσεις, το κόμμα που είχε την υποστήριξη των τουρκικών αρχών της Κρήτης.<ref>{{cite book |author=Στρατής Παπαμανουσάκης|title=Αναδρομή στην ιστορία του Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων, 1884-1984 |publisher=Δικηγορικός Σύλλογος Χανίων |location=Χανιά |year=1984 |page=23}} Το κείμενο του βιβλίου, χωρίς το παράρτημα και με διαφορετική σελιδοποίηση, είναι διαθέσιμο διαδικτυακά: [http://www.dschania.org/index.php/2011-11-23-15-52-15/2011-07-01-19-43-09/item/download/44_ff7872e97e1da179325be95830b5e0c7 Ιστορία Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων (pdf)]. ''Δικηγορικός Σύλλογος Χανίων''. Ανακτήθηκε στις 27.03.2017.</ref>

Εκλέχθηκε πληρεξούσιος (βουλευτής) Κυδωνίας<ref>Παπαμανουσάκης (1984), σ.35.</ref> στην τοπική Κρητική Βουλή, τη ''Γενική Συνέλευση'', της οποίας αναδείχθηκε από τις ηγετικές φυσιογνωμίες,<ref>{{cite book |author=Κάλλια Καλλιατάκη-Μερτικοπούλου |title=Ελληνικός αλυτρωτισμός και οθωμανικές μεταρρυθμίσεις: η περίπτωση της Κρήτης, 1868-1877 |publisher=[[Βιβλιοπωλείο της Εστίας]] |location=Αθήνα |year=1988 | page=292 |url=https://books.google.gr/books?id=MfkcAAAAYAAJ&q=%CE%BC%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82&dq=%CE%BC%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwi9torSoPnSAhWEXBQKHQdSDCkQ6wEIHTAA |isbn=960-05-0067-3}}</ref> θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το [[1888]], οπότε και παραιτήθηκε και ορίστηκε εφέτης.<ref name="DSCh-2">«Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (Γεροκωστής)», σ. 2.</ref> ΥπήρξεΤο εκδότης1885 τηςσυμμετείχε χανιώτικηςσε εφημερίδαςκίνημα [[Λευκάκατά Όρητης (εφημερίδα)|''Λευκάοθωμανικής Όρη'']]εξουσίας (1881–1887).<refκαι name="DSCh-2"/>ηγήθηκε Ήτανπολιτικής ιδρυτικόεκστρατείας μέλοςπου τουοδήγησε Δικηγορικούτους Συλλόγουχριστιανούς Χανίων,δικαστικούς τουκαι οποίουβουλευτές ανέλαβεσε πρώτοςπαραίτηση πρόεδροςκαι το 1884,λαό θέσησε πουάρνηση κράτησεκαταβολής μέχριτου τοφόρου 1897.<ref>Παπαμανουσάκηςτης (1984), σσδεκάτης. 26, 108.</ref> Υπήρξε στενός φίλος και συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου, τον οποίο προώθησε στην πολιτική μετά από την παραίτησή του από την βουλευτική έδρα.<ref>Δημητράκος (1989), σελ. 32.</ref>

<references responsive/>