|
Η Μαργαρίτα συμμετείχε με τον σύζυγο της στην [[Ζ΄ Σταυροφορία]], μετά από κάποιες επιτυχές αρχικά με την κατάληψη της [[Δαμιέτη|Δαμιέτης]] η εκστρατεία κατέληξε σε καταστροφή. Ο κουνιάδος της [[Ροβέρτος Α΄ του Αρτουά]] έπεσε στην μάχη και ο ίδιος ο σύζυγος της συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Μαμελούκους (1249). Η Μαργαρίτα μετά την σύλληψη του Λουδοβίκου διηύθυνε τους Σταυροφόρους και είχε τον πρώτο ρόλο στις διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση του (1250). <ref>Emmerson 2013, p. 448.</ref> Την ίδια εποχή η Μαργαρίτα γέννησε τον [[Ιωάννης Τριστάν, κόμης του Βαλουά|Ιωάννη Τριστάν]].<ref>Joinville 1963, p. 262-263.</ref><ref>Hodgson 2007, p. 167-170.</ref>
Ο χρονικογράφος Ιωάννης του Τζοινβίλλ φίλος και σύμβουλος του βασιλικού ζεύγους που είχε γράψει ιστορίες σχετικά με τις ικανότητες, τον ηγετικό χαρακτήρα και την μαχητικότητα της Μαργαρίτας έπεισε τον βασιλιά μετά την απελευθέρωση του να παραμείνει στους Αγίους Τόπους. Σύμφωνα με τον Ιωάννη του Τζοινβίλλ η Μαργαρίτα έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να εξασφαλίσει την τροφή και την διαβίωση των Σταυροφόρων όσο ήταν φυλακισμένος ο σύζυγος της με προσωπικές θυσίες,. ζήτησεΖήτησε από τον φρουρό της να σκοτώσει και την ίδια και τον νεογέννητο γιο της αν έπεφτε η πόλη ξανά στα χέρια των Αράβων. Σε άλλα ανέκδοτα ο χρονικογράφος περιγράφει το χιούμορ της Μαργαρίτας, ενώ αναφέρει ότι ο ίδιος ο Λουδοβίκος ζητούσε μόνο την γνώμη της συζύγου και των παιδιών του αδιαφορώντας για την γνώμη των άλλων.
Όταν η βασιλική οικογένεια επέστρεφε στο Παρίσι μετά από τετράχρονη παραμονή στους Αγίους Τόπους ξέσπασε τρικυμία, η βασίλισσα σε κατάσταση πανικού παρακάλεσε τον Ιωάννη να κάνει κάτι για να τους βοηθήσει. Ο Ιωάννης του Τζοινβίλλ την συμβούλευσε να προσευχηθεί στον θεό και να κάνει τάμα ότι όταν επιστρέψει στο Παρίσι θα κάνει προσκύνημα προσφέρονταςπροσφέρει ένα χρυσό πλοίο με εικόνες της βασιλικής οικογένειας για να ευχαριστήσει τον θεό που τους έσωσε από την τρικυμία. Η βασίλισσα απάντησε ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο κρυφά από τον Λουδοβίκο, ο Ιωάννης τότε την βεβαίωσε ότι θα το κάνει ο ίδιος αντί γι' αυτή κάτι, όταν επέστρεψαν πραγματικά το έκανε.<ref>Joinville 2008.</ref><ref>Hodgson 2007, p. 105-106, 120-125.</ref>
==Προσπάθειες να επιβληθεί στην κυβέρνηση του Γαλλικού βασιλείου==
Ο ηγετικός ρόλος που είχε κατά την διάρκεια τηςστην [[Ζ΄ Σταυροφορία|Ζ΄ Σταυροφορίας]] είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει αλαζονική απαιτώντας να έχει ηγετικό ρόλο στην κυβέρνηση του Γαλλικού βασιλείου μετά την επιστροφή, τους στο Παρίσι κάτιαυτό που την έφερε σε σύγκρουση με τον σύζυγο της. Προσπάθησε να μιμηθεί την πεθερά της [[Λευκή της Καστίλης]] απέναντι στα δικά της παιδιά επηρεάζοντας έντονα τις πράξεις τους, ένας Άγγλος απεσταλμένος στο Παρίσι έγραψε ότι είχε γίνει αρκετά κουραστική στα λόγια και στις πράξεις. Ο μεγαλύτερος γιος της Λουδοβίκος πέθανε πολύ πρόωρα (1250), τότε η Μαργαρίτα ζήτησε από τον δεύτερο γιο της και διάδοχο Φίλιππο να της δεσμευτεί με όρκο ότι αυτή θα έχει την εξουσία όταν γίνει βασιλιάς ώσπουμέχρι να γίνει 30 χρονών. Ο Λουδοβίκος Θ΄ όταν έμαθε τον όρκο που έβαλε η Μαργαρίτα να κάνει ο γιος τους χωρίς την θέληση του ζήτησε αποαπό τον πάπα να λύσει τον όρκο κάτι πουλύσει, ο πάπας το έκανε με αυτό τον τρόπο η προσπάθεια της Μαργαρίτας να επιβληθεί στα παιδιά της όπως η πεθερά της απέτυχε. Η Μαργαρίτα προσπάθησε να επιβληθεί και στον ανιψιό της βασιλιά της Αγγλίας [[Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας|Εδουάρδο Α΄ της Αγγλίας]] αλλά και εκεί συνάντησε αποτυχία.
==Τα τελευταία χρόνια==
Δεν συνόδευσε τον σύζυγο της στην [[Η΄ Σταυροφορία]] (1270) προφανώς λόγω των τεταμένων σχέσεων που είχαν δημιουργηθεί μεταξύ τους τα τελευταία χρόνια, μετά τον θάνατο του επέστρεψε στην [[Προβηγκία]],.<ref>Emmerson 2013, p. 448.</ref> οιΟι φιλοδοξίες της και οι απαιτήσεις της για την εξουσία έγιναν περισσότερο έντονες. Έφτασε σε σημείο να δικαιώσει τα δικαιώματα της στην Προβηγκίααπαιτήσει από τον αδελφό του συζύγουκουνιάδο της [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Κάρολο τον Ανδεγαυό]] τα δικαιώματα της στην Προβηγκία μετά τον θάνατο της συζύγου του [[Βεατρίκη της Προβηγκίας|Βεατρίκης]] (1267) ημικρότερης οποία ήταν αδελφήαδελφής της Μαργαρίτας παρά την διαθήκη του προηγούμενου δούκα (1245).<ref>Emmerson 2013, p. 448.</ref> Εξακολουθούσε να είναι στενά συνδεδεμένη με την αδελφή της [[Ελεονώρα της Προβηγκίας|Ελεονώρα]] που ήταν σύζυγοςσύζυγο του βασιλιά της Αγγλίας [[Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Γ΄ της Αγγλίας]] μέχρι τον θάνατο της (1291).
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της αφοσιώθηκε σε φιλανθρωπικά έργα όπως η ίδρυση της γυναικείας μονής των Λουρσίν (1289),.<ref>Emmerson 2013, p. 448.</ref> πέθανεΠέθανε στις [[20 Δεκεμβρίου]] [[1295]] σε ηλικία 72 ετών στο [[Παρίσι]] στο μοναστήρι των Πούρ Κλάρες το οποίο κατείχε η ίδια.<ref>Robson 2007, p. 328.</ref> Τάφηκε μαζί με τον σύζυγο της στην [[Βασιλική Σαιν-Ντενί]] αλλά όχι δίπλα, ο τάφος της δεν έγινε αναγνωρίσιμο μνημείο γι' αυτό έμεινε ανέπαφος κατά την διάρκεια της [[Γαλλική Επανάσταση|Γαλλικής επανάστασης]].
==Κληρονόμοι==
| 