Αποστασία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''αποστασία''' (προερχόμενη από τις λέξεις ''από'' και ''στάσις'', δηλαδή κατα λέξη, απομάκρυνση) είναι όρος που περιγράφει την αποκήρυξη εκ μέρους ενός ατόμου της [[Θρησκεία|θρησκείας]] του, ειδικά όταν θεωρείται ότι υποκινείται από ποταπά κίνητρα. Από τεχνικής άποψης, κατά τη χρήση του όρου στην [[Κοινωνιολογία]] χωρίς την υποτιμητική απόχρωση του όρου, ο όρος αναφέρεται στην αποκήρυξη ''και'' την άσκηση κριτικής ή εναντίωσης προς την θρησκεία στην οποία ανήκε προηγουμένως το άτομο. Το άτομο που διαπράττει την αποστασία ονομάζεται '''αποστάτης''', εκείνος ο οποίος '''αποστατεί'''. Στην παλιότερη [[Δυτικός κόσμος|Δυτική]] φιλολογία, ο όρος αναφερόταν τυπικά στους [[Βάφτισμα|βαφτισμένους]] [[Χριστιανισμός|Χριστιανούς]] οι οποίοι εγκατέλειψαν την πίστη τους. Οι όροι αποστάτες και αποστασία δεν αποτελούν συνήθως αυτοπροσδιορισμό: ελάχιστα πρώην μέλη κάποιας θρησκείας αποκαλούν τους εαυτούς τους αποστάτες και γενικά θεωρούν τους όρους αυτούς υποτιμητικούς. ΚάποιοιΣύμφωνα με τους πρώην ομοϊδεάτες του αποστάτη κάποιοι λόγοι που οδηγούντον κάποιονοδηγούν στην αποκήρυξη της θρησκείας του είναι η απώλεια της [[Πίστη|πίστης]] του, η υποτιθέμενη αποτυχία της θρησκευτικής [[Κατήχηση|κατήχησης]] και/ή η [[πλύση εγκεφάλου]]· αντίθετα ο ίδιος ο αποστάτης προβάλλει ηθικά κίνητρα. Η πραγματικότητα συνήθως είναι συνθετότερη διότι πιθανώς ο αποστάτης δεν ήταν αρκετά σεβαστός από τους πρώην συνιδεολόγους του, ή διότι η εγκαταλελειμμένη από αυτόν κοσμοθεωρία δεν άρμοζε στην ώριμη πλέον προσωπικότητά του. Συχνά ο αποστάτης διαμαρτύρεται ότι η συμπεριφορά των πρώην ομοϊδεατών του, μεταβλήθηκε προς το χειρότερο. Κάποιοι αποστάτες εκφράζουν και συνθετότερες απόψεις, όπως ότι δεν αποσκίρτησαν ποτέ από δόγμα αλλά ότι αντιθέτως το κατανόησαν βαθύτερα· όμως οι απολογητικές αναλύσεις τους αυτές σπανίως γίνονται ευρέως και εξωδογματικά αποδεκτές.