Μογγολική αυτοκρατορία της Ινδίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 23:
Η '''Μογγολική Αυτοκρατορία της Ινδίας''' ή '''Αυτοκρατορία των Μουγκάλ''' ([[περσική γλώσσα|περσικά]]: گورکانیان, Gūrkāniyān, [[ουρντού]]: مغلیہ سلطنت , Moghly-e Soltanat, [[αγγλική γλώσσα|αγγλικά]]: Mughal Empire) ήταν αυτοκρατορική δύναμη στην [[Ινδία|ινδική υποήπειρο]], από το 1526 έως το 1857 (τα τελευταία 100 χρόνια, υπό αγγλική στην ουσία κηδεμονία). Οι Μογγόλοι αυτοκράτορες της Ινδίας ήταν [[Ισλάμ|μουσουλμάνοι]] και απευθείας απόγονοι τόσο του [[Τζένγκις Χαν]] (από το γιο του, Τσαγκατάι Χαν), όσο και του [[Ταμερλάνος|Ταμερλάνου]]. Στην ακμή τους, στα τέλη του 17ου και αρχές του 18ου αιώνα, κυβερνούσαν το μεγαλύτερο τμήμα της ινδικής χερσονήσου, από τη [[Βεγγάλη|Βενγκάλη]] στα ανατολικά μέχρι το [[Βαλουχιστάν]] στα δυτικά, το [[Κασμίρ]] στα βόρεια και την κοιλάδα Καβέρι στα νότια. Ο πληθυσμός της εκείνο τον καιρό εκτιμάται σε 110 με 150 εκ., σε μια έκταση πάνω από 3,2 εκ. τετρ. χλμ. (1,2 εκ. τετρ. μίλια).
 
Η κλασική περίοδος της αυτοκρατορίας ξεκίνησε το 1556 με την ανάρρηση στο θρόνο του [[Ακμπάρ ο Μέγας|Ακμπάρ του Μεγάλου]]. Υπό την ηγεσία του, η Ινδία απήλαυσε μια περίοδο πολιτιστικής και οικονομικής προόδου καθώς και θρησκευτικής ειρήνης και αρμονίας. Ο Ακμπάρ ήταν αποτελεσματικός και ικανός πολέμαρχος, που συνήψε συμμαχίες με αρκετά [[Ινδουισμός|ινδουιστικά]] βασίλεια της περιοχής [[Ρατζαστάν]]. Κάποια βασίλεια της Ρατζαστάν συνέχισαν να αποτελούν σημαντική απειλή για τη μογγολική εξουσία στη βορειοδυτική Ινδία, μέχρι που υποτάχθηκαν τελικώς στον Ακμπάρ.
 
Η περίοδος της βασιλείας του Τζαχάν Σαχ, 5ου στη σειρά αυτοκράτορα, ήταν η "Χρυσή Εποχή" της μογγολικής αρχιτεκτονικής και τεχνών. Ανήγειρε πολλά θαυμάσια μνημεία, με πιο διάσημο από αυτά το θρυλικό [[Τατζ Μαχάλ]] στην πόλη [[Άγκρα]], καθώς και το "Μαργαριταρένιο Τζαμί", το "Κόκκινο Οχυρό", το τζαμί Τζάμα στο [[Δελχί]], και το Οχυρό της [[Λαχώρη]]ς. Η ινδική αυτοκρατορία των Μογγόλων έφτασε στο ζενίθ της εδαφικής της επέκτασης κατά τη βασιλεία του Αουρανγκζέμπ, ο οποίος νίκησε τους αντιπάλους του και επέκτεινε την αυτοκρατορία στο Νότο κατά 1,25 εκ. τετρ. μίλια, διοικώντας πάνω από 150 εκ. υπηκόους, σχεδόν το 1/4 του τότε παγκόσμιου πληθυσμού.