Νόμοι (διάλογος): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag |
Προσθήκη Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 6:
|source =
}}
Οι '''Νόμοι''', [[Λατινικά|λατ.]] ''Leges,'' είναι ο τελευταίος και εκτενέστερος [[Πλάτων|Πλατωνικός]] διάλογος που γράφτηκε μετά την [[Πολιτεία του Πλάτωνα|Πολιτεία]] το [[385 π.Χ.]] ή το [[382 π.Χ.]] μετά το τρίτο ταξίδι του Πλάτωνα στη [[Σικελία]]<ref>[[Κωνσταντίνος Τσάτσος]], Η κοινωνική φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων, σ. 98 Πανεπιστημιακές παραδόσεις, 1962 <sup>2η</sup></ref> και είναι ο μοναδικός πλατωνικός διάλογος που δεν συμμετέχει ο [[Σωκράτης]]. Αποτελείται από δώδεκα βιβλία τριακοσίων σαράντα έξι συνολικά υποενοτήτων<ref> (Platonis Opera, ed. John Burnet. Oxford University Press. 1903. [[s:Νόμοι/Α|Νόμοι 624a-969d]]</ref> με τρεις συνδιαλεγόμενους. Τον διάλογο που εξελίσσεται στην Κρήτη, κατευθύνει και μονοπωλεί ένας ανώνυμος Αθηναίος ξένος. Τα άλλα δύο πρόσωπα είναι ο κρητικός Κλεινίας και ο σπαρτιάτης Μέγγιλος. Οι τρεις διαλεγόμενοι περιπατητικοί συζητητές κατευθύνονται από την Κνωσσό στο σπήλαιο και το ναό του Δία, κάνοντας την πορεία του βασιλιά και νομοθέτη της Κρήτης Μίνωα, που συναντά τον πατέρα του Δία, σύμβουλο στο νομοθετικό του έργο.
==Σύνοψη==
Γραμμή 22:
<blockquote><div lang="grc" style="font-family: Palatino Linotype;"> ''«ὡς ἄρα νόμους ἀνθρώποις ἀναγκαῖον τίθεσθαι καὶ ζῆν κατὰ νόμους ἢ μηδὲν διαφέρειν τῶν πάντῃ ἀγριωτάτων θηρίων.<ref>Αυτόθι, [[s:Νόμοι/Θ#p875a| Βιβλίο Θ 875a]]</ref> </div>
</blockquote
Έτσι προτιμότερος χάριν της τάξης είναι ο νόμος.
<blockquote><div lang="grc" style="font-family: Palatino Linotype;"> ''«διὸ δὴ τὸ δεύτερον αἱρετέον, τάξιν τε καὶ νόμον.</div>
Γραμμή 28:
Στην μέτρια πολιτεία έως κακή, όπως είναι και οι ιστορικές πολιτείες,<ref>[[Κωνσταντίνος Τσάτσος]], Η κοινωνική φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων, σ. 164, 1970, εκδ. οίκος Εστία 3η</ref> για παράδειγμα [[Λακεδαιμονίων Πολιτεία]]<ref>[[Ξενοφών]] [http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?t=474 , Λακεδαιμονίων Πολιτεία]</ref> ή [[Αθηναίων Πολιτεία (Αριστοτέλης)|Αθηναίων Πολιτεία]], όπως μας τις περιγράφει ο [[Ξενοφών]] αλλά και ο [[Αριστοτέλης]]<ref>[http://www.greek-language.gr/Resources/ancient_greek/anthology/literature/browse.html?text_id=331 Αριστοτέλης, Αθηναίων Πολιτεία]</ref> αντίστοιχα ούτε τέλεια γνώση του λόγου, του ορθού δικαίου θα υπάρχει, ούτε όμως και τέλεια αγνωσία. Θα υπάρχει η δυνατότητα της γνώσης. Γι αυτό οι νόμοι θα συντάσσονται με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην επιβάλλονται αναιτιολόγητα στον εξουσιαζόμενο. Πριν από κάθε νομοθετική επιταγή θα προτάσσεται, όπως έγινε αργότερα στα βυζαντινά νομοθετήματα, ένα προοίμιο, ένα είδος εισηγητικής έκθεσης, όπου θα εκθέτονται οι λόγοι που επιβάλλουν την ισχύ του νόμου<ref>Αυτόθι, Νόμοι [[s:Νόμοι/ΙΑ#p934a|Νόμοι IA΄ 934a]] </ref>.
==Η θεωρία περί ποινής==
| |||