Η υγεία της Έμιλι, όπως και των αδερφών της, ήταν αδύνατη εξαιτίας των ανθυγιεινών συνθηκών στο σπίτι<ref>Elizabeth Gaskell, ''The Life of Charlotte Brontë'' σελ. 264, Νέα Υόρκη: Penguin (1998)</ref> και της πηγής του νερού που μολύνθηκε από τις απορροές του νεκροταφείου της εκκλησίας<ref>Στο βιβλίο της [[Ελίζαμπεθ Γκάσκελ]] ''Η Ζωή της Σαρλότ Μπροντέ'' (ΕκδόδειςΕκδόσεις Ίνδικτος, 2005) γίνεται αναφορά σε μία επιστολή της Σαρλότ Μπροντέ. Σ' αυτήν η Σαρλότ Μπροντέ μιλάει για το χειμώνα του 1833/1834, ο οποίος ήταν ασυνήθιστα υγρός, και αναφέρει ότι υπήρξε μεγάλος αριθμός θανάτων στο χωριό που πιστεύεται ότι προκλήθηκε από το νερό που έτρεχε κάτω από το νεκροταφείο.</ref>. Κατά τη διάρκεια της κηδείας του αδελφού της, το Σεπτέμβριο του 1848, η Έμιλι αρρώστησε. Αν και η κατάστασή της επιδεινώθηκε, αρνήθηκε κάθε ιατρική βοήθεια και θεραπεία<ref>Rebecca Fraser, ''[http://books.google.gr/books?id=qZQaAQAAMAAJ&q=isbn:9781933648880&dq=isbn:9781933648880&hl=el&sa=X&ei=TlIyT43nD83otQaP_IyCBA&redir_esc=y Charlotte Brontë: A Writer's Life]'' σελ. 261, Νέα Υόρκη: Pegasus Books LLC (2008) ISBN 978-1-933648-88-0</ref>. Τελικά πέθανε από φυματίωση στις [[19 Δεκεμβρίου]] [[1848]], σε ηλικία 30 ετών, και ενταφιάστηκε στον οικογενειακό τάφο στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ και Πάντων Αγγέλων, στο Χάουορθ του δυτικού Γιορκσάιρ.
