Ελίμεια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 13:
[[Αρχείο:Macedonian Kingdom.jpg|right|250px|thumb|Χάρτης του Μακεδονικού Βασιλείου]]
Η '''Ελίμεια''' ή '''Ελιμιώτις''' ή '''Ελιμία''' ήταν αρχαία χώρα της [[Άνω Μακεδονία]]ς, που όφειλε το όνομά της στους κατοίκους της, τους λεγόμενους [[Αιάνες|Ελιμιώτες]] (ή ''Αιάνες). '' Εκτεινόταν στο λεκανοπέδιο του μέσου ρου του [[Αλιάκμονας|Αλιάκμονα]] μέχρι τα [[Καμβούνια]] και το Τιτάριο όρος, δηλαδή στο γεωγραφικό χώρο που καταλαμβάνουν σήμερα ο νομός Γρεβενών και ο Δήμος Βοϊου. Συνόρευε νότια και νοτιοδυτικά με τη Θεσσαλία (περιοχές Περραιβίας και Τυμφαίας), ανατολικά με την [[Πιερία]], βόρεια και βορειοδυτικά με την [[Εορδαία]] και την [[Ορεστίδα]] αντίστοιχα, και δυτικά με την Ηπειρωτική Παραυαία, όπως μαρτυρεί η τοπογραφική διάταξη των αρχαίων φρουρίων και ακροπόλεων. <ref>[http://www.ems.gr/analytikos-katalogos-ekdoseon/makedoniki-vivliothiki/070-samsaris.html] Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της ρωμαϊκής επαρχίας Μακεδονίας (Το τμήμα της σημερινής Δυτικής Μακεδονίας), Θεσσαλονίκη 1989 (
Η Ελίμεια αποτελούσε αυτόνομο βασίλειο από μια τοπική αριστοκρατία, μέχρι την ένωση του με το Μακεδονικό Βασίλειο, ως ημιαυτόνομη επαρχία επί [[Αλέξανδρος Α' της Μακεδονίας|Αλεξάνδρου Α']],<ref>{{en}} [http://books.google.ca/books?id=NjeM0kcp8swC&lpg=PA606&dq=elimaea%20macedonia&pg=PA606#v=onepage&q=elimaea&f=false John Van Antwerp Fine, ''The ancient Greeks: a critical history'', p. 606, Harvard University Press, 1985</ref> μια μορφή επικυριαρχίας όπως η [[Ορεστίδα]] και η [[Λυγκηστίδα]]. Αργότερα προσαρτήθηκε οριστικά στο [[Μακεδονικό βασίλειο]] το 355 π.Χ. από τον [[Φίλιππος Β' της Μακεδονίας|Φίλιππο Β']], αποτελώντας μια από τις δυτικές επαρχίες του.<ref>[[Γιάννης Λάμψας]], Λεξικό του αρχαίου κόσμου ISBN 960-6669-33-5</ref><ref>Thuhart P. Regent of Nation. Systematic Chronology of States and Their Political Representatives in Past and Present,Μόναχο 2000,σελ. 304-305</ref> Ο Φίλιππος Β' είχε ως δεύτερη σύζυγο, την κόρη του [[Δέρδας ο Γ' της Ελιμίας|Δέρδα του Γ']], την [[Φίλα της Ελιμίας|Φίλα]], (δηλαδή: Αγαπημένη) και κατοικούσε στα βασιλικά ανάκτορα του Φιλίππου.
Στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία κατά των Περσών, οι φάλαγγες του μακεδονικού στρατού αποτελούνταν τάξεις πεζών από ομοεθνείς Μακεδόνες. Υπήρχε έτσι η [[Τάξη των Ελιμιωτών]] που είχε περίπου 1.500 άνδρες.<ref>[http://www.alexanderofmacedon.info/greek/ARMY2gr.htm Ο Μέγας Αλέξανδρος: Οι Ένοπλες Δυνάμεις: Το Κατ’ Ήπειρον Στράτευμα]</ref>
Από τα 500 περίπου συνολικά ανθρωπωνύμια (ελληνικά, ρωμαϊκά κ.ά. : θεοφόρα, μυθολογικά, ιστορικά κλπ.) που απαντούν σε επιγραφές της Δυτικής Μακεδονίας το υψηλότερο ποσοστό (42%) απαντά στην αρχαία Ελιμιώτιδα. <ref> Δ. Κ. Σαμσάρης, Τα ανθρωπωνύμια της Δυτικής Μακεδονίας κατά τη ρωμαιοκρατία με βάση τις επιγραφικές μαρτυρίες, Η’ Διεθνές Συνέδριο Ελληνικής και Λατινικής Επιγραφικής (Αθήνα, Οκτώβριος 1982), Μακεδονικά 22(1982)259-294 </ref> Επίσης, στην ίδια φυλετική περιοχή μαρτυρούνται, από επιγραφές και αρχαιολογικά ευρήματα (ανάγλυφα κλπ.), οι περισσότερες λατρευόμενες θεότητες και τόποι λατρείας (20 θεότητες και 22 τόποι λατρείας) από ολόκληρη τη Δυτική Μακεδονία. Πρόκειται για τις λατρείες του Δία και της Ήρας, του Ασκληπιού, του Ποσειδώνα, του Ερμή, του Πλούτωνα, του Διόνυσου, του Ηρακλή, της Άρτεμης, της Αφροδίτης και της Αμφιτρίτης. <ref> Δ. Κ. Σαμσάρης, «Οι λατρείες στη Δυτική Μακεδονία κατά τη ρωμαϊκή εποχή. Συμβολή στη μελέτη των λατρειών της ρωμαϊκής επαρχίας Μακεδονίας», στο βιβλίο του : Έρευνες στην ιστορία, την τοπογραφία και τις λατρείες των ρωμαϊκών επαρχιών Μακεδονίας και Θράκης, Θεσσαλονίκη 1984, σ. 59-130 </ref> Τέλος, η Ελιμιώτιδα αποτελούσε, στα ρωμαϊκά (αυτοκρατορικά) χρόνια, το σπουδαιότερο μεταλλευτικό κέντρο (χαλκού και σιδήρου) της Δυτικής Μακεδονίας, όπως μαρτυρούν πολυάριθμα ίχνη (καμινεύματα) μεταλλευτικών εργασιών στους ανατολικούς πρόποδες της Πίνδου και συγκεκριμένα στο σημερινό νομό Γρεβενών (σημ. χωριά Ανάβρυτα, Σαμαρίνα, Αβδέλλα, Μοναχίτι). <ref> D. C. Samsaris, Les mines et la metallurgie de fer et de cuivre dans la province romaine de Macédoine, Klio 69(1987), 1, σ. 159. </ref>
Πρωτεύουσα της Ελιμίας χώρας ήταν η [[Αιανή Κοζάνης|Αιάνη]] (ή ''Αίανα''). Βρίσκεται τοποθετημένη σε απόσταση περίπου 1,5 χλμ από τη σημερινή Αιανή. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως πολυτελείς ιδιωτικές κατοικίες, αγάλματα, βασιλικούς τάφους και δημόσια κτήρια.
Άλλη σημαντική πόλη ήταν η Ελίμεια<ref>[http://www.ems.gr/analytikos-katalogos-ekdoseon/makedoniki-vivliothiki/070-samsaris.html] Δ. Κ. Σαμσάρης,
==Βασιλείς της Ελιμίας==
| |||