Δημήτριος Καντεμίρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 19:
Γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1673 στη Σιλιστένη της Μολδαβίας. Η γενέτειρά του αργότερα ονομάστηκε προς τιμήν του «Δημήτριος Καντεμίρ». Πατέρας του ήταν ο βοεβόδας [[Κωνσταντίνος Β' Καντιμήρης|Κωνσταντίνος Β΄ Καντεμίρ]]. Ήταν γόνος της παλιάς [[Βογιάρος|βογιάρικης]] οικογένειας ''Καντεμίρ'', που ήταν οικογένεια της κατώτερης αριστοκρατίας της Μολδαβίας, προέλευσης από τους [[Τάταροι|Τάταρους]] της [[Χανάτο της Κριμαίας|Κριμαίας]]. Μία από τις εξηγήσεις για το όνομα "Cantemir" είναι ότι προέρχεται από το "Καν Τιμούρ", που σημαίνει "το αίμα του [[Ταμερλάνος|Τιμούρ", που φανερώνει άμεση καταγωγή από τον κατακτητή [[Ταμερλάνος|Ταμερλάνο]]. Η μητέρα του, Άννα Μπαντάς, ήταν η τρίτη γυναίκα του πατέρα του, επίσης αριστοκράτισσα, με σημαντική μόρφωση και διανοούμενη του Διαφωτισμού. Το 1685 ο Κωνσταντίνος ονομάστηκε βοεβόδας της Μολδαβίας από τους Τούρκους επικυρίαρχούς της.
 
Αν και ίδιος ο Κωνσταντίνος ήταν αναλφάβητος εκπαίδευσε ιδιαίτερα τους γιους του. Ως παιδί ο Δημήτριος διδάχθηκε [[Ελληνική γλώσσα|Ελληνικά]] και [[Λατινική γλώσσα|Λατινικά]] για να διαβάζει τους . ΔιδάσκαλόςΔάσκαλοί του ήταν οοι ΈλληναςΈλληνες λόγιοι [[Ιωάννης Κομνηνός Μόλυβδος]] και [[Ιερεμίας Κακαβέλας]] και απόκτησε βαθιά γνώση των αρχαίων κλασικών και εκκλησιαστικών Σλάβων συγγραφέων, λογικήτης λογικής, φιλοσοφίατης φιλοσοφίας και ρητορικήτης ρητορικής. ΈφηβοςΤο ακόμημεγαλύτερο αναγκάστηκεδιάστημα ναμεταξύ εγκαταλείψει1687 τηνκαι πατρίδα1710 τουτο καιπέρασε ναως πάειόμηρος ή πρέσβης στην [[Κωνσταντινούπολη]], όμηροςζώντας τωνστο Τούρκων,ιδιόκτητο κατάπαλάτι τηντου. διάρκειαΣπούδασε τηςστη ηγεμονίας[[Μεγάλη του πατέραΓένους του.Σχολή]], Οέμαθε Δημήτριοςτουρκικά, αντικατέστησεελληνικά, τονγαλλικά, αδελφόρωσικά, τουαραβικά Αντίοχοκαι περσικά και σπούδασε φιλολογία, ομαθηματικά, οποίοςιστορία απότης τοΟθωμανικής 1685Αυτοκρατορίας ήδηκαι εκπλήρωνεσυνέθεσε τηνεπίσης ίδιακαι θητείατουρκική ομηρίαςμουσική. Το 1691 επέστρεψε στο Ιάσιο, αντικατασταθείς στην ομηρία από τον αδελφό του Αντίοχο.
Διέμεινε εκεί από το 1688, σπούδασε στην [[Μεγάλη του Γένους Σχολή]], έμαθε τουρκικά, ελληνικά, γαλλικά, ρωσικά, αραβικά και περσικά και σπούδασε φιλολογία, μαθηματικά, ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μουσική. Το 1691 επέστρεψε στο Ιάσιο, αντικατασταθείς στην ομηρία από τον αδελφό του Αντίοχο. Το 1693, όταν ο πατέρας του πέθανε, ο Δημήτριος ανέλαβε βοεβόδας της Μολδαβίας, αλλά ο Σουλτάνος [[Αχμέτ Β΄]] αρνήθηκε να τον αναγνωρίσει, διορίζοντας τον [[Κωνσταντίνος Δούκας|Κωνσταντίνο Δούκα]]. Ο Δημήτριος επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, συνέχισε τις σπουδές και έγινε προσωπικός φίλος του μεγάλου βεζίρη Ραμί Μεχμέτ Πασά. Το 1697 πολέμησε στο πλευρό των Οθωμανών στη [[μάχη της Ζέντας]], στην οποία οι Τούρκοι ηττήθηκαν από τους Αυστριακούς. Το 1698 ηγεμόνας της Μολδαβίας έγινε ο αδελφός του Αντίοχος. Ο Δημήτριος τον βοηθούσε από την Κωνσταντινούπολη ως απεσταλμένος και σύμβουλός του. Την εποχή αυτή γνωρίστηκε με τους πρέσβεις της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Ολλανδίας.
 
Διέμεινε εκεί από το 1688, σπούδασε στην [[Μεγάλη του Γένους Σχολή]], έμαθε τουρκικά, ελληνικά, γαλλικά, ρωσικά, αραβικά και περσικά και σπούδασε φιλολογία, μαθηματικά, ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μουσική. Το 1691 επέστρεψε στο Ιάσιο, αντικατασταθείς στην ομηρία από τον αδελφό του Αντίοχο. Το 1693, όταν ο πατέρας του πέθανε, ο Δημήτριος ανέλαβε βοεβόδας της Μολδαβίας, αλλά ο Σουλτάνος [[Αχμέτ Β΄]] αρνήθηκε να τον αναγνωρίσει, διορίζοντας τον [[Κωνσταντίνος Δούκας|Κωνσταντίνο Δούκα]], του οποίου η υποψηφιότητα υποστηρίχτηκε από τον πεθερό του [[Κωνσταντίνος Μπρινκοβεάνου|Κωνσταντίνο Μπρινκοβεάνου]]. Ο Δημήτριος επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, συνέχισε τις σπουδές και έγινε προσωπικός φίλος του μεγάλου βεζίρη Ραμί Μεχμέτ Πασά. Το 1697 πολέμησε στο πλευρό των Οθωμανών στη [[μάχη της Ζέντας]], στην οποία οι Τούρκοι ηττήθηκαν από τους Αυστριακούς. Το 1698 ηγεμόνας της Μολδαβίας έγινε ο αδελφός του Αντίοχος. Ο Δημήτριος τον βοηθούσε από την Κωνσταντινούπολη ως απεσταλμένος και σύμβουλός του. Την εποχή αυτή γνωρίστηκε με τους πρέσβεις της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Ολλανδίας.
Στις 14 Νοεμβρίου 1710 ανέλαβε ο ίδιος το αξίωμα του βοεβόδα και επέστρεψε στην Μολδαβία. Ηγεμόνευσε για ένα έτος, μέχρι το 1711. Προτίμησε να συμμαχήσει με τον [[Πέτρος Α΄ της Ρωσίας (ο Μέγας)|Μεγάλο Πέτρο]] της Ρωσίας, υπογράφοντας μυστικά το σύμφωνο του Λουτσκ τον Απρίλιο του 1711, το οποίο εξασφάλιζε την κληρονομική ηγεμονία για την οικογένειά του. Στο μικρό χρονικό διάστημα της βασιλείας του ο Καντεμίρ ξεκίνησε μεταρρυθμιστικό έργο, ιδιαίτερα στον τομέα της αριστοκρατίας και της εκπαίδευσης. Έθεσε τη Μολδαβία υπό την εξουσία της Ρωσίας και πήρε μέρος στον πόλεμο εναντίον των Τούρκων. Όμως, μετά την ήττα των ρωσικών δυνάμεων στο [[εκστρατεία του Προύθου|Στανιλέστι]], στον ποταμό Προύθο, τον Ιούλιο του 1711, αναγκάστηκε να καταφύγει στην Ρωσία και να εγκατασταθεί εκεί. Τιμήθηκε από την Ρωσία με τον τίτλο του πρίγκιπα (knyaz), ενώ ο αυτοκράτορας [[Κάρολος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολος ΣΤ']] του απένειμε τον τίτλο του πρίγκιπα της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]. Εγκαταστάθηκε στο Χάρκοβο, αλλά συχνά βρισκόταν στην Αγία Πετρούπολη, ως κύριος σύμβουλος του Πέτρου Α΄.
 
Στις 14 Νοεμβρίου 1710 ανέλαβε ο ίδιος το αξίωμα του βοεβόδα και επέστρεψε στην Μολδαβία. Ηγεμόνευσε για ένα έτος, μέχρι το 1711. Προτίμησε να συμμαχήσει με τον [[Πέτρος Α΄ της Ρωσίας (ο Μέγας)|Μεγάλο Πέτρο]] της Ρωσίας, υπογράφοντας μυστικά το σύμφωνο του Λουτσκ τον Απρίλιο του 1711, το οποίο εξασφάλιζε την κληρονομική ηγεμονία για την οικογένειά του. Στο μικρό χρονικό διάστημα της βασιλείας του ο Καντεμίρ ξεκίνησε μεταρρυθμιστικό έργο, ιδιαίτερα στον τομέα της αριστοκρατίας και της εκπαίδευσης. Έθεσε τη Μολδαβία υπό την εξουσία της Ρωσίας και πήρε μέρος στον πόλεμο εναντίον των Τούρκων. Όμως, μετά την ήττα των ρωσικών δυνάμεων στο [[εκστρατεία του Προύθου|Στανιλέστι]], στον ποταμό Προύθο, τον Ιούλιο του 1711, αναγκάστηκε να καταφύγει στην Ρωσία και να εγκατασταθεί εκεί. Τιμήθηκε από την Ρωσία με τον τίτλο του πρίγκιπα (knyaz), ενώ ο αυτοκράτορας [[Κάρολος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολος ΣΤ']] του απένειμε τον τίτλο του πρίγκιπα της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]. Εγκαταστάθηκε στο [[Χάρκοβο,]] αλλά συχνά βρισκόταν στην Αγία Πετρούπολη, ως κύριος σύμβουλος του Πέτρου Α΄.
 
Νυμφεύτηκε στο [[Ιάσιο]] στις 9 Μαΐου 1699 την [[Κασσάνδρα Καντακουζηνή]] (1682-1713), και στις 14 Ιανουαρίου 1717, στην Αγία Πετρούπολη, την [[Αναστασία Τρουμπέσκαγια]] (1700-1755). Απεβίωσε στις 21 Αυγούστου 1723 στην Δημητρόφκα, κοντά στο [[Χάρκοβο]] της [[Ουκρανία]]ς.