Φίλιππος Γ΄ της Γαλλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Φίλιππος ο Γ΄ ο Τολμηρός''' (''Philippe III le Hardi'', <ref>Elizabeth M. Hallam, Capetian France: 987-1328, (Longman House, 1980), 275.</ref> Πουασί [[1 Μαΐου]] [[1245]] - [[5 Οκτωβρίου]] [[1285]]) ήταν βασιλιάς της [[Γαλλία]]ςΓαλλίας ([[1270]] - [[1285]]), μέλος του βασιλικού οίκου των [[Οίκος των Καπέτων|Οίκου των Καπετιδών,]] ήταν δεύτερος γιος και διάδοχος του βασιλιά της Γαλλίας [[Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου Θ' του Αγίου]] και της [[Μαργαρίτα της Προβηγκίας|Μαργαρίτας της Προβηγκίας.]] <ref>Jim Bradbury, The Capetians: The History of a Dynasty, (Continuum, 2007), 237.</ref> και της [[Μαργαρίτα της Προβηγκίας|Μαργαρίτας της Προβηγκίας.]] Το προσωνύμιο ''Τολμηρός'' το πήρεήταν μάλλον ειρωνικά αφούειρωνικό, ο ίδιος ήταν στην πραγματικότητα δειλός, άτολμος και αναποφάσιστος σαν χαρακτήρας, επηρεαζόταν εύκολα από τις αποφάσεις των συγγενικών του προσώπων, ιδιαίτερα του θείου του [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Καρόλου του Ανζού]] και του συμβούλου του [[Πέτρος του Μπρος|Πέτρου του Μπρος]]. Ο πατέρας του βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ο ΆγιοςΘ΄ πέθανε στην [[Η΄ Σταυροφορία]] από μεγάλη επιδημία που θέρισε τον στρατό του, ο ίδιος σαν πρωτότοκος γιος και διάδοχος στέφθηκε στην συνέχειακατόπιν βασιλιάς στο [[Ρενς]] (1271). Ο Φίλιππος Γ' έκανε πολλές προσαρτήσεις κατάστο τηνΓαλλικό διάρκεια της βασιλείας τουστέμμα, η πιο σημαντική ήταν αυτή τηςη κομητείας της Τουλούζης στο Γαλλικό στέμμαΤουλούζη (1271). Κατά την διάρκεια του Σικελικού Εσπερινού (1282) οργάνωσε Σταυροφορία εναντίον του βασιλιά της Αραγωνίας [[Πέτρος Γ΄ της Αραγωνίας|Πέτρου Γ' της Αραγωνίας]] για να υποστηρίξει τον θείο του Κάρολο τον Ανδεγαυό, απέτυχε ο στρατός του θερίστηκε από επιδημία δυσεντερίας και ο ίδιος πέθανε από αυτήν,. τονΤον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος του [[Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας|Φίλιππος Δ' ο ισχυρός.]].

Στην παιδική του ηλικία σαν δεύτερος γιος δεν ήταν προορισμένοςπροοριζόταν για διάδοχος του θρόνου, έγινε διάδοχος σε ηλικία 15 ετών (1260) με τον πρόωρο θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του [[Λουδοβίκος της Γαλλίας (1244 - 1260)|Λουδοβίκου,]]. ήτανΣτην απόπαιδική μικρόςτου ηλικία ήταν τόσο ανίκανος και ατονικός που η μητέρα του ορκίστηκε να τον έχει υπουπό την επίβλεψη του μέχρι τα 30 του χρόνια. Ο πατέρας του προσπάθησε να τον καλλιεργήσει και να τον εκπαιδεύσει κατάλληλα προσπαθώντας να πείσει τον πάπα [[Πάπας Ουρβανός Δ΄|Ουρβανό Δ']] στις 6 Ιουνίου 1263 να τον αλλάξειαπαλλάξει από τον συγκεκριμένο όρκο, ανέθεσετης μητέρας του. Ανέθεσε στον γνωστό δάσκαλο Πέτρο του Μπρος την εκπαίδευση του, προσπάθησε με κάθε μέσο να τον διδάξει τα καθήκοντα του ως βασιλιάς ιδιαίτερα στον τομέα της δικαιοσύνης.

Σύμφωνα με την ''Συνθήκη του Κορμπέγ'' (1258) ανάμεσα στον βασιλιά της Αραγωνίας [[Ιάκωβος Α΄ της Αραγωνίας|Ιάκωβο Α' της Αραγωνίας]] και τον πατέρα του συμφωνήθηκε να παντρευτεί ο Φίλιππος (1262) την Ισαβέλλα της Αραγωνίας, ο γάμος έγινε στο Κλερμόν από τον επίσκοπο την Ρουέν Εύδη Ριγκώ, σαν(1262). Ως κόμης της Ορλεάνης συνόδευσε τον πατέρα του στην [[Η΄ Σταυροφορία]] στην Τύνιδα (1270). Πριν η αποστολή φτάσει στον προορισμό της ο στρατός θερίστηκε από επιδημία δυσεντερίας, από αυτήν βρήκαν τον θάνατο ο αδελφός του [[Ιωάννης Τριστάν, κόμης του Βαλουά]] στις 3 Αυγούστου και στην συνέχεια στις 30 Αυγούστου ο ίδιος ο πατέρας του, στις 30 Αυγούστου. <ref>The disease in question was either dysentery or typhus; Riley-Smith 2005, pp. 210–211</ref> οΟ Φίλιππος Γ' κλήθηκε να ορκιστεί νέος βασιλιάς της Γαλλίας στην [[Τύνιδα]] σε ηλικία 25 ετών.

Ο Φίλιππος Γ' αν και ανίκανος να διοικήσει το βασίλειο και τα στρατεύματα ήταν ευσεβής, καλός ιππέας και δυναμικός στο πεδίο της μάχης γι'αυτό πήρε το προσωνύμιο ''Τολμηρός''. Ο θείος του Κάρολος ο Ανδεγαυός δεκαετή έκλεισε δεκαετή ειρήνη με τον Μωάμεθ Α' - αλ - Μουστανσίρ χαλίφη σουλτάνο της Τύνιδας η οποία επέτρεψε στον Φίλιππο να γυρίσει στην Αγγλία,. ο ίδιος οΟ Φίλιππος πήρε απ τον σουλτάνο της Τύνιδας κάποιο ποσό σαν αντάλλαγμα για την αποχώρηση του από την Σταυροφορία. Η συνθήκη κλείστηκεολοκληρώθηκε στις 28 Οκτωβρίου/ 1270 ανάμεσα στους βασιλείς της Γαλλίας, της Σικελίας, της Ναβάρας από την μια πλευρά και τον σουλτάνο της Τύνιδας από την άλλη.

Στην συνέχεια ακολούθησαν και άλλοι θάνατοι στην οικογένεια του,. τονΤον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου πέθανε πρόωρα στην [[Σικελία]] στον δρόμο της επιστροφής του από την Σταυροφορία ο γαμπρός του Φίλιππου Γ΄ [[Θεοβάλδος Β΄ της Ναβάρρας]] σύντομα πέθανε και η αδελφή του Φίλιππου σύζυγος του Θεοβάλδου [[Ισαβέλλα της Γαλλίας, βασίλισσα της Ναβάρρας|Ισαβέλλα]] ενώ και, η σύζυγος του ίδιουςίδιου του Φιλίππου Γ' [[Ισαβέλλα της Αραγωνίας]] ενώ ήταν έγκυος στο έκτο παιδί τους έπεσε από το άλογο της τραυματίστηκε θανάσιμα και πέθανε.

O Φίλιππος Γ' έφτασε στο [[Παρίσι]] στις 21 Μαΐου 1271, την επόμενη μέρα έγινε η κηδεία του πατέρα του και στην συνέχεια στέφθηκε βασιλιάς της Γαλλίας στο Ρένς στις 15 Αυγούστου 1271. Την ίδια χρονιά πέθανε και ο θείος του [[Αλφόνσος του Πουατιέ]] χωρίς διαδόχους κληρονομώντας τα εδάφη του τα οποία ένωσε με το Γαλλικό στέμμα εκτός από την περιοχή του Κομτάτ Βενεσίν γύρω από την πόλη της [[Αβινιόν]], η οποία δόθηκε στον [[Πάπας Γρηγόριος Ι΄|Πάπα Γρηγόριο τον Ι΄]] (1274),. στην συνέχεια μεΜε την Συνθήκη της Αμιένης (1279) ο Άγγλος βασιλιάς [[Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας|Εδουάρδος Α']] επανέφερε αυτά τα εδάφη στο βασίλειο του.