Πεδίον του Άρεως: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το άλσος του Πεδίου του Άρεως σχεδιάστηκε το [[1934]] με σκοπό να τιμηθούν οι Ήρωες της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάστασης του 1821]], γι΄ αυτό και είναι διακοσμημένο με τις μαρμάρινες προτομές των '''21''' ηρώων κατά μήκος της λεγόμενης οδού [[Αγωνιστές του 21|Αγωνιστών του 21]].

 

 

Το [[1927]] ο χώρος αυτός, που από την εποχή του [[Όθων της Ελλάδας|Όθων]]α ήταν ο κύριος τόπος αναψυχής των Αθηναίων, παραχωρήθηκε στην ιδρυθείσα τότε "Επιτροπή Δημοσίων Κήπων και Δενδροστοιχιών Αθηνών" με σκοπό την μεταβολή του σε άλσος, όπως ο τότε [[Εθνικός κήπος]]. Η Επιτροπή όμως εκείνη με πρόεδρο τον Π. Καλλιγά φρόντισε πρώτα να βελτιώσει τον κήπο του Θησείου, και τον Εθνικό κήπο, με συνέπεια, έξι χρόνια μετά, το [[1933]], με τους μικρούς πόρους που διέθετε απεφάσισε να κάνει την έναρξη εργασιών ανάπλασης και δενδροφύτευσης, με ανυπέρβλητα τότε αφενός διοικητικά εμπόδια, αφετέρου και μεγάλης έλλειψης χρημάτων, για την συνέχιση του έργου. Έτσι με το υπ΄ αριθμ. 6171 νόμο του [[1934]] το "Ειδικό Ταμείο Μονίμων Οδοστρωμάτων Αθηνών" (νέος κυβερνητικός τότε φορέας) ανάλαβε να καταβάλει τα έξοδα. Κλήθηκε προς τούτο ο τότε διευθυντής του Υπουργείου Συγκοινωνιών Αν. Δημητρακόπουλος να συντάξει γενικό σχέδιο του άλσους. Λαμβάνοντας υπ᾽ όψιν τα ακολουθούμενα τότε σχέδια των αγγλικών και γαλλικών αλσών, συνέταξε πράγματι νέο σχέδιο το οποίο αποτελεί συνδυασμό ρυθμών εκείνων, όπου και ανέθεσε για την εκτέλεσή του στον Ν. Βοσυνιώτη. Μάλιστα είχε ληφθεί μέριμνα να μην εμποδίζεται από τα διάφορα κεντρικά σημεία του άλσους η θέα της Ακρόπολης, χωρίς να διασφαλίσουν όμως και το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος ανοικοδόμησης των γύρω οικοπέδων.