Βαγιαδολίδ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην περιοχή δημιουργήθηκε οικισμός από τους Κέλτες, στον οποίο αργότερα εγκαταστάθηκαν οι αρχαία Ρωμαίοι. Παρέμεινε ένας μικρός οικισμός μέχρι την επανίδρυσή του από τον Αλφόνσο Στ' της Καστίλης ως φέουδο του κόμη Πέδρο Ανσούρεθ το 1072. Κατά τον Μεσαίωνα ήταν η έδρα της αυλής της Καστίλης. Το 1241 ιδρύθηκε στο Βαγιαδολίδ πανεπιστήμιο. Οι Καθολικοί Μονάρχες, η [[Ισαβέλλα Α΄ της Καστίλης]] και ο [[Φερδινάνδος Β'Β΄ της ΑραγονίαςΑραγωνίας]] παντρεύτηκαν στο Βαγιαδολίδ το 1469, το οποίο έγινε πρωτεύουσα του βασιλείου της Καστίλης και αργότερα της Ισπανίας. Ο [[Χριστόφορος Κολόμβος]] πέθανε στο Βαγιαδολίδ το 1506, ενώ στην πόλη έζησαν οι [[Φρανθίσκο δε Κεβέδο]] και [[Μιγκέλ ντε Θερβάντες]]. Το 1561, η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στη [[Μαδρίτη]] από τον [[Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας|Φίλιππο Β΄]], για να ξαναγίνει πάλι το Βαγιαδολίδ πρωτεύουσα την περίοδο 1601-1606, για να επιστρέψει πάλι στην Μαδρίτη, αυτή τη φορά οριστικά. Η πόλη στη συνέχεια παρήκμασε, μέχρι την άφιξη του σιδηρόδρομου τον 19ο αιώνα και το εκβιομηχανισμό του 20ού αιώνα.