Πέτρος Ηπίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
προσθήκη νέου κειμένου |
νέες πληροφορίες κ προσθήκη άρθρου από ΙΕΕ στη "Βιβλιογραφία" |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Πέτρος Ηπίτης''' (1795-1861) ήταν [[Έλληνας]]
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε το [[1795]] στην [[Πάργα]]. Σπούδασε στο [[Βουκουρέστι]] και στη [[Βιέννη]] [[φιλοσοφία]] και [[ιατρική]]. Στη [[Βιέννη]] το 1816 δημοσίευσε το έργο «Λοιμολογία ή περί της πανώλους, προφυλάξεως και εξολοθρεύσεως αυτής». Επίσης δημοσίευσε στον "Ἑρμή το Λόγιο", του 1816 και 1817, κείμενα με παιδιατρικά θέματα, που θα πρέπει να αποτελούν τα πρώτα Παιδιατρικά κείμενα στα ελληνικά. Εγκαταστάθηκε στην [[Οδησσός|Οδησσό]] το [[1818]] και έγινε γιατρός του [[Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης|Αλέξανδρου Υψηλάντη]], τον οποίο βοήθησε κατά την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνική Επανάσταση]] μεταβαίνοντας σε πολλές και σημαντικές ευρωπαϊκές πόλεις ως ειδικός απεσταλμένος, προκειμένου να επιτύχει την ηθική και υλική συμπαράσταση υπέρ του Αγώνα. Η συμβολή του στη διάδοση του φιλελληνικού κινήματος στο εξωτερικό στην αρχή της Επανάστασης υπήρξε ουσιαστική, καθώς χάρη στις γνωριμίες τους με πολιτικούς και πνευματικούς ιθύνοντες στη δυτική Ευρώπη, τα διαβήματά του βρήκαν ανταπόκριση. Ανάμεσα στις δραστηριότητές του στο εξωτερικό εντάσσεται και η κυκλοφορία ξενόγλωσσων φυλλαδίων με φιλελληνικό περιεχόμενο.
Από τις επιστολές που φυλάσσονται στην [[Εθνική Βιβλιοθήκη]] Ελλάδος ("Αρχείο Πέτρου Ηπίτη") προκύπτουν μεταξύ άλλων και στοιχεία πού αφορούν στις διαπροσωπικές του σχέσεις με την οικογένεια των Υψηλαντών (Αλέξανδρο, Δημήτριο, Ελισάβετ και Νικόλαο) και άλλα εξέχοντα πρόσωπα εκείνης της περιόδου, όπως τους Κωνσταντίνο Κούμα, Αλέξανδρο Κοντόσταυλο, Άνταμ Φρίντελ, Σίμωνα Σίνα, Ανδρέα Μιαούλη, Γεώργιο Καντακουζηνό κ.ά.
Ήρθε στην [[Αθήνα]] το 1830, όπου εξάσκησε το επάγγελμα του ιατρού. Διορίστηκε μέλος του [[Ιατροσυνέδριο|Ιατροσυνεδρίου]]. Τον Απρίλιο του 1837 εμφανίστηκε επιδημία πανούκλας στον [[Πόρος|Πόρο]]. Τον έστειλαν εκεί για να βοηθήσει στην αντιμετώπισή της. Όταν αργότερα, μέσα στην ίδια χρονιά, ο αρχίατρος του βασιλιά [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]] και πρόεδρος του Ιατροσυνεδρίου [[Βίπμερ]] δημοσίευσε το έργο «Ιστορική Έκθεσις περί της εν Πόρω πανώλους», ενοχλημένος ο Ηπίτης απάντησε με τη μελέτη «Η πανώλης εν Πόρω κ.λπ.». Σ' αυτή αναφερόταν ειρωνικά στα σπασμωδικά μέτρα που είχαν πάρει οι αρχές, για να αντιμετωπίσουν την επιδημία, καθώς και στη δράση του Γάλλου γιατρού [[Δουμόν]], που είχε επίσης σταλεί στον [[Πόρος|Πόρο]]. Του προσφέρθηκε έδρα διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, αλλά δεν την δέχτηκε. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την μελέτη και την καταπολέμηση της [[Πανώλη|πανούκλας]]. Διετέλεσε επίσης σύμβουλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας.
Γραμμή 27:
==Βιβλιογραφία==
*Στέφανος Αγάθος, «Ο Παργινός ιατρός και Φιλικός Πέτρος Ηπίτης», ''Πρεβεζάνικα Χρονικά'' τεύχη 51-52, Ιανουάριος-Δεκέμβριος 2015, σελ. 261-284
*Λουκία Δρούλια, "Ο Φιλελληνισμός από το 1821 έως το 1823", στο: ''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ. ΙΒ΄, Η Ελληνική Επανάσταση'', τόμος ΙΒ΄, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 2000, σ. 320
*Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, «Οι επανασταστικές προκηρύξεις της ''Μεσσηνιακής Συγκλήτου'' της Καλαμάτας και ο Φιλικός Πέτρος Ηπίτης», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τομ.29, σελ.35-98
{{authority control}}
| |||