Δεύτερος Ιταλικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: Ο '''Δεύτερος Ιταλικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας''', επίσης γνωστός ως Γαλλοαυστριακός Πόλεμος, Α... Ετικέτα: πολύ μικρό |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Ο '''Δεύτερος Ιταλικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας''', επίσης γνωστός ως Γαλλοαυστριακός Πόλεμος, Αυστροσαρδηνικός Πόλεμος, ή Ιταλικός Πόλεμος του 1859, (στη Γαλλία γνωστός ως Εκστρατεία της Ιταλίας), ήταν η ένοπλη σύρραξη της Β΄ Γαλλικής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Σαρδηνίας εναντίον της Αυτοκρατορίας της Αυστρίας το 1859, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της ενοποίησης της Ιταλίας.
==Υπόβαθρο==
Οι Πεδεμόντιοι, μετά την ήττα τους από την Αυστρία στον [[Πρώτος Ιταλικό Πόλεμος της Ανεξαρτησίας|Πρώτο Ιταλικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας]], αναγνώρισαν την ανάγκη εξεύρεσης συμμάχων για να επιτύχουν τους σκοπούς τους. Ως αποτέλεσμα, ο πρωθυπουργός του Βασιλείου Πεδεμοντίου-Σαρδηνίας, Καμίλλο Μπένσο, κόμης του Καβούρ, επιχείρησε να συνάψει σχέσεις με άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, μέσω και της συμμετοχής των Πεδεμοντίων στον [[Κριμαϊκός Πόλεμος|Κριμαϊκό Πόλεμο]]. Στη διάσκεψη ειρήνης στο [[Παρίσι]] που τερμάτισε τον Κριμαϊκό Πόλεμο, ο κόμης Καβούρ προσπάθησε να προσελκύσει τη διεθνή προσοχή στην ενοποίηση της Ιταλίας. Παρότι η Βρετανία και η Γαλλία διάκειντο ευνοϊκά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ήταν απρόθυμοι στην πράξη να κινηθούν ενάντια στα ζωτικά συμφέροντα και τις επιθυμίες της Αυστρίας, καθώς κάθε κίνηση προς την ενοποίηση της Ιταλίας θα απειλούσε αναγκαστικά την επικράτεια της τελευταίας στην περιοχή της Λομβαρδίας-Βένετου.
| |||