Φούλκων Β΄ του Ανζού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Φούλκων Β΄ του Ανζού''' ή '''Φούλκων ο καλός''' (περίπου [[905]] <ref>K.S.B. Keats-Rohan, Family Trees and the Root of Politics; A Prosopography of Britain and France from the Tenth to the Twelfth Century (The Boydell Press, Woodbridge, UK, 1997), p. 255</ref> - [[960]]) ή '''Φούλκων ο καλός''' ήταν κόμης του Ανζού ([[942]] - [[960]]), ήταν μικρότερος γιος και διάδοχος του πρώτου κόμητος του Ανζού [[Φούλκων Α΄ του Ανζού|Φούλκωνος του Ερυθρού]] και της συζύγου του [[Ροζαλία του Λος|Ροζαλίας του Λός,.]] Ο Φούλκων Β΄ μέλος του [[Οίκος του Ινζέλζερ|Οίκου του Ινζέλζερ]] ήταν δεύτερος κόμης του Ανζού, <ref>Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987-1328 (Hambledon Continuum, London & New York, 2007), p. 56</ref> διατήρησε τον τίτλο μέχρι τον θάνατο του (960) στην [[Τουρ]](960), σύμφωνα με τον χριστιανό Σεττιπάνι πέθανε σε ηλικία περίπου 55 ετών.

Από την εποχή του πατέρα του η οικογένεια του είχε ρυθμίσει γάμους με μέλη μεγάλων βασιλικών οικογενειών ώστε η κομητεία να αρχίσει να αποκτά περισσότερη δύναμη,. <ref>Bernard S. Bachrach, Fulk Nerra the Neo-Roman Consul, 987-1040 (University of California Press, 1993), p. xi</ref> οΟ πατέρας του Φούλκων ο ερυθρόςΕρυθρός πάντρεψε τον ίδιο τον Φούλκωνα τον καλό με την Γερβέργα του Μέιν από την [[Δυναστεία των Καρολιδών]] κόρη του Ρατμπούρνου Α' επισκόπου της Βιέννας. Ο Φούλκων Β' με την σειρά του πάντρεψε την κόρη του Αδελαίδα - Λευκή με έναν μελλοντικό βασιλιά τηςτων ΓαλλίαςΦράγκων [[Λουδοβίκος Ε΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο Ε΄]] και ο γιος τους Γκι έγινε επίσκοπος του Λε Πι, ήταν άνθρωπος καλλιεργημένος υψηλής παιδείας, ποιητής και καλλιτέχνης.

Μετά τον θάνατο της συζύγου του Γερβέργης (952) ο Φούλκων προχώρησε σε δεύτερο γάμο με την Αδελαίδα χήρα του Άλαν Β', δούκα της Βρετάνης ο οποίος ήταν επιπλέον κόμης της Νάντης μέσω του γάμου του αυτό ο Φούλκων Β' έγινε επιπλέον και κόμης της [[Νάντη|Νάντης]],. ηΗ Αδελαίδα ήταν επιπλέον αδελφή του Θεοβάλδου Α', κόμη του Μπλουά κάτι που επέτρεψε στον Θεοβάλδο Α' να δημιουργήσει συμμαχία με τον οίκο των Μπλουά. <ref>Bernard S. Bachrach, Fulk Nerra the Neo-Roman Consul, 987-1040 (University of California Press, 1993), p. 7</ref>