Σατανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Ο μεσαιωνικός σατανισμός==

Κύρια γνωρίσματά του είναι οι τελετουργικές [[ανθρωποθυσία|ανθρωποθυσίες]] και τα συμβόλαια με το διάβολο, οι παρά φύση σεξουαλικές σχέσεις με τους δαίμονες ή μεταξύ των συμμετεχόντων, οι φόνοι παιδιών και η πρόκληση καταστροφής σε τρίτα πρόσωπα ή αγαθά με τη χρήση [[μαγγανεία|μαγγανείας]]<ref>Robert Muchembled, Μια ιστορία του διαβόλου, 12ος-20ος αιώνας, μτφρ.Ευγενία Τσελέντη, εκδ.Μεταίχμιο, Αθήνα, 2003, σελ.72,76, 106 </ref> Πρόκειται για φανταστικό επινόημα της χριστιανικής Εκκλησίας η οποία μέσα από τη δράση της [[Ιερά Εξέταση|Ιεράς Εξέτασης]] και τις συνεχείς επίσημες και ανεπίσημες διώξεις [[μαγεία|μαγισσών]],οδήγησε στην ταύτιση της λαϊκής [[μαγεία| μαγείας]] και διαφόρων παγανιστικών αντιλήψεων με ό,τι αποκαλείτο ''διαβολικό''. Η καταστολή έτρεφε τη θεωρητική δαιμονολογία, η οποία ξεφτούσε πολύ σύντομα όταν δεν αυξάνονταν οι συγκεκριμένες περιπτώσεις<ref>όπ.π. σελ.102</ref> Οι περιπτώσεις πραγματικής λατρείας του Σατανά πρέπει να θεωρούνται ελάχιστες. Τα αριστοκρατικά κοινωνικά στρώματα μάλλον είναι αυτά που υπερεκπροσωπούνται στην άσκηση της λατρείας του Σατανά κι όχι τα λαϊκά στρώματα.<ref>Γ. Βλάχου, ''σατανισμός'', Θρησκειολογικό Λεξικό, Ελληνικά Γράμματα, σελ. 483-484 </ref>

 

==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==