Αμαλασούνθα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Υπάρχω (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Η '''Αμαλασούνθα''' (''Amalasunta'', περί το [[495]] - [[30 Απριλίου 534]] ή [[535 μ.Χ.]]) ήταν αντιβασίλισσα του [[Οστρογότθοι|οστρογοτθικού]]των βασιλείουΟστρογότθων της Ιταλίας από το ([[526]] έως το- [[534]]) και βασίλισσα απότων τοΟστρογότθων ([[534.]] - [[535]]) ήταν η Ήτανμικρότερη κόρη του [[Θεοδώριχος ο Μέγας|Θεοδώριχου του ΜεγάλουΜέγα]] τηςαπό την δυναστεία των [[Αμαλοί|Αμαλών]].<ref>http://www.oxfordreference.com/view/10.1093/acref/9780195046526.001.0001/acref-9780195046526-e-0199</ref> Έμεινε γνωστή στην ιστορία για τις στενές σχέσεις της με τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Ιουστινιανό οι οποίες τελικά είχαν αποτέλεσμα να αποφασίσει να επιτεθεί στρατιωτικά ο [[Ιουστινιανός Α´]] στην [[Ιταλική χερσόνησος|Ιταλική χερσόνησο]] μετά την δολοφονία της.<ref>Sarantis, Alexander (2009). "War and Diplomacy in Pannonia and the Northwest Balkans during the Reign of Justinian: The Gepid Threat and Imperial Responses". Dumbarton Oaks Papers. 63.</ref>
==Βιογραφία==
Παντρεύτηκε το 515 τον [[Ευθάριχος|Ευθάριχο]], ευγενή Οστρογότθο του οίκου των Αμαλών, ο οποίος είχε προηγουμένως ζήσει στην Ισπανία των [[Βησιγοτθικό Βασίλειο|Βησιγότθων]], γιο του Βιδέριχου, εγγονό του Βερισμούνδου (Berismund) και δισέγγονο του [[Θορισμούνδος|Θορισμούνδου]], βασιλιά των [[Οστρογότθοι|Οστρογότθων]].
 
==Διάδοχος του πατέρα της και κηδεμόνας του γιου της Αταλάριχου==
Όταν ο σύζυγός της πέθανε, προφανώς στα πρώτα χρόνια του γάμου της, την άφησε με δύο παιδιά, τον [[Αταλάριχος|Αταλάριχο]] και τη [[Ματασούνθα]]. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, το 526, τον διαδέχτηκε ο γιος της Αταλάριχος, αλλά η Αμαλασούνθα κράτησε την εξουσία ως αντιβασίλισσα για τον 10χρονο γιο της. Βαθιά διαποτισμένη από τον ρωμαϊκό πολιτισμό, έδωσε και στον γιο της τη ρωμαϊκή παιδεία ενώ ήταν αντίθετη με τις ιδέες των Γότθων ευγενών που ήθελαν να ακολουθήσει τις δικές τους φιλοδοξίες. Ως αποτέλεσμα, ο Αταλάριχος έπινε υπερβολικά και επιδόθηκε σε άσωτη ζωή που κατέστρεψε τις προοπτικές του και, τελικά, τον οδήγησε στο θάνατο.
 
Παντρεύτηκε το 515 τον [[Ευθάριχος|Ευθάριχο]], ευγενή(περί το 480 - 522) Οστρογότθο ευγενή του οίκου των Αμαλών, ο οποίος είχε προηγουμένως ζήσει στην Ισπανία των [[Βησιγοτθικό Βασίλειο|Βησιγότθων]], γιο του Βιδέριχου, εγγονό του Βερισμούνδου (Berismund) και δισέγγονο του [[Θορισμούνδος|Θορισμούνδου]], βασιλιά των [[Οστρογότθοι|Οστρογότθων]]. Ο πατέρας της αποφάσισε να την παντρέψει με έναν ευγενή από την δική του βασιλική οικογένεια προκειμένου να νομιμοποιήσει τα δικαιώματα της να τον διαδεχτεί στον θρόνο.<ref>Vitiello, Massimiliano (2006). ""Nourished at the Breast of Rome": The Queens of Ostrogothic Italy and the Education of the Roman Elite" (PDF). Rheinisches Museum fur Philologie. 149.</ref>
Ο θάνατος του γιου της Αμαλασούνθας, το 534, ανέτρεψε την εξέλιξη των γεγονότων. Έχοντας χάσει εν μέρει την επιρροή της, η Αμαλασούνθα προσπάθησε να ξαναπάρει την εξουσία. Μετά την επιτυχή καταστολή μιας συνωμοσίας εναντίον της το 533, διέταξε τον θάνατο τριών Οστρογότθων ευγενών που ήταν ύποπτοι για συμμετοχή στη συνωμοσία. Ταυτόχρονα άρχισε κρυφές συνεννοήσεις με τον αυτοκράτορα [[Ιουστινιανός Α'|Ιουστινιανό Α']]. Στόχος αυτών των συνεννοήσεων ήταν να δώσει πληροφορίες ως προς τα σημεία που θα μπορούσαν οι Βυζαντινοί να εισβάλλουν στην Ιταλία, κατά τον επερχόμενο πόλεμο με τους Οστρογότθους: από τη βόρεια Αφρική στη Σικελία με στόλο, και από τη Δαλματία κατευθείαν στη [[Ραβέννα]] με στρατό. Επίσης συνεννοήθηκε για την απόδρασή της στην [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολη,]] μαζί με το γοτθικό θησαυροφυλάκιο.
Η Αμαλασούνθα έμεινε επιπλέον γνωστή για την εξυπνάδα και τις τεράστιες γνώσεις της, μιλούσε τρεις γλώσσες Λατινικά, Ελληνικά και Γοτθικά, μελετούσε έντονα την φιλοσοφία και ήταν γνώστρια της ''Σοφίας του Σολομώντα''. Είχε σε μεγάλο βαθμό όλα τα προσόντα που είχαν οι πριγκίπισσες στην εποχή της όπως εξυπνάδα, γονιμότητα, ευγένεια και καλοσύνη τα οποία τονίζονται περισσότερο σε σχέση με όλες τις πριγκίπισσες των Οστρογότθων. <ref>Vitiello, Massimiliano (2006). ""Nourished at the Breast of Rome": The Queens of Ostrogothic Italy and the Education of the Roman Elite" (PDF). Rheinisches Museum fur Philologie. 149.</ref>
Όταν οΟ σύζυγός της πέθανε, προφανώς στα πρώτα χρόνια του γάμου της,τους και την άφησε με δύο μικρά παιδιά, τον [[Αταλάριχος|Αταλάριχο]] και τητην [[Ματασούνθα]] (περί το 517 - μετά το 550), σύζυγο του Γερμανού (550). Μετά τον θάνατο του πατέρα της, τοστις 28 Αυγούστου 526, τοννέος βασιλιάς διαδέχτηκεεξελέγη ο γιος της Αταλάριχος, αλλά η Αμαλασούνθα κράτησε την εξουσία ως αντιβασίλισσακηδεμόνας για τον 10χρονο γιο της.<ref>Grierson, P. (1941). "Election and Inheritance in Early Germanic Kingship". The Cambridge Historical Journal. 7 (1)</ref> Βαθιά διαποτισμένη από τον ρωμαϊκόΡωμαϊκό πολιτισμό, έδωσε και στον γιο της τη ρωμαϊκήΡωμαϊκή παιδεία ενώ ήταν αντίθετη με τις ιδέες των Γότθων ευγενών που ήθελαν να ακολουθήσει τις δικές τους φιλοδοξίες. Ως αποτέλεσμα, οδιέταξε Αταλάριχοςτην έπινε υπερβολικάσύλληψη και επιδόθηκετην σεεκτέλεση άσωτητριών ζωήΓότθων ευγενών για τους οποίους είχε υποψίες ότι είχαν συνωμοτήσει εναντίον της. Απέκτησε στενές σχέσεις με τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Ιουστινιανό σε βαθμό που κατέστρεψεακούγεται τιςότι προοπτικέςήθελε να του και,παραδώσει τελικάτους θησαυρούς των Γότθων, τονο οδήγησεπρόωρος στοθάνατος θάνατο.του γιου της Αταλάριχου ματαίωσε τα σχέδια της.
 
==Ανατροπή και θάνατος απο τον δεύτερο σύζυγο της==
Η βασίλισσα Αμαλασούνθα επέλεξε τον ξάδελφό της, Θεόδατο, ως συνεργάτη της, με σκοπό την ενίσχυση της θέσης της. Η επιλογή ήταν ατυχής, γιατί ο [[Θεόδατος]] σφετερίστηκε τον θρόνο και προώθησε τη ρήξη των Γότθων με το Βυζάντιο. Με εντολή του η Αμαλασούνθα φυλακίστηκε σε νησί στη λίμνη [[Μπολσένα]]. Ο Θεόδατος στη συνέχεια ζήτησε από τον Ιουστινιανό να τον αναγνωρίσει ως βασιλιά των Γότθων. Ο διπλωμάτης [[Πέτρος Πατρίκιος]] συνάντησε τους πρεσβευτές του Γότθου βασιλιά καθοδόν προς την Ιταλία, στον [[Αυλώνας|Αυλώνα]], και ενημέρωσε την Κωνσταντινούπολη ζητώντας οδηγίες. Ο Ιουστινιανός διεμήνυσε στο Θεόδατο ότι η Αμαλασούνθα ήταν υπό την προστασία του και ότι δεν θα έπρεπε να την πειράξει. Παρ’ όλα αυτά, όταν ο Πέτρος κατέφθασε στην Ιταλία η Αμαλασούνθα ήταν ήδη νεκρή, γιατί στις 30 Απριλίου, την άνοιξη του 535, είχε στραγγαλιστεί στο μπάνιο της από συγγενείς των ευγενών που εκετελέστηκαν μετά τη συνομωσία του 533.
 
Μετά τον θάνατο του μικρού Αταλάριχου η Αμαλασούνθα επέλεξε ως νέο της σύζυγο και διάδοχο στον θρόνο τον ξάδελφο της [[Θεόδατος|Θεόδατο]] με την ελπίδα να εξευμενίσει τους αντιπάλους της και να κερδίσει την υποστήριξη της. Η επιλογή ήταν ατυχέστατη για την ίδια επειδή ο νέος της σύζυγος ανήκε στον σκληρό πυρήνα των Γότθων οι οποίοι είχαν αντιταχθεί έντονα στις επιλογές της για προσέγγιση με τους Ρωμαίους, οι ίδιοι αντέδρασαν έντονα απέναντι στον Θεόδατο για τον γάμο του αυτό. Ο Θεόδατος σαν απάντηση διέταξε την σύλληψη της Αμαλασούνθας η οποία φυλακίστηκε στο νησί στην λίμνη [[Μπολσένα]], εκεί στραγγαλίστηκε στις 30 Απριλίου 534 ή 535 κατ'εντολή του στο μπάνιο της.<ref>One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Amalasuntha". Encyclop?dia Britannica. 1 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 777.</ref>
Η εξιστόρηση του [[Προκόπιος (ιστορικός)|Προκοπίου]] στους ''Γοτθικούς Πολέμους'' του είναι ασαφής για το περιστατικό αυτό, αλλά στην ''Απόκρυφη Ιστορία'' λέει ξεκάθαρα πως ο Πέτρος επέτρεψε να σκοτώσουν την Αμαλασούνθα κατ’ εντολή της Θεοδώρας η οποία τη θεώρησε πιθανή απειλή για την εξουσία της. Παρά τις όποιες κρυφές διαβεβαιώσεις της Θεοδώρας στον Θεόδατο, ο Πέτρος καταδίκασε το γεγονός και ξεκαθάρισε ότι, ως αποτέλεσμα, θα ακολουθούσε πόλεμος χωρίς καμία ανακωχή μεταξύ Βυζαντίου και Γότθων. Πράγματι, ο Ιουστινιανός χρησιμοποίησε τον θάνατό της ως αφορμή πολέμου εναντίον των Γότθων, αποστέλλοντας τον [[Μούνδος|Μούνδο]] στη [[Δαλματία]] και τον [[Βελισάριος|Βελισάριο]] με στρατό στην Ιταλία.
Η δολοφονία της Αμαλασούνθας έδωσε την πρόφαση στον Ιουστινιανού να επιτεθεί στην Ιταλία ξεκινώντας τους Γοτθικούς πολέμους με τελικό αποτέλεσμα την διάλυση του βασιλείου των Οστρογότθων. Ο ιστορικός της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας [[Προκόπιος (ιστορικός)|Προκόπιος]] αναφέρει ότι η Αμαλασούνθα και ο Ιουστινιανός είχαν τόσο στενές σχέσεις που λίγο πριν τον θάνατο της η Αμαλασούνθα διαπραγματευόταν με τον Ιουστινιανό προκειμένου να του παραδώσει ολόκληρο το Γοτθικό βασίλειο. Η επίθεση του Ιουστινιανού είχε σαν αποτέλεσμα την εξέγερση των Γότθων εναντίον του ο ίδιος ο Θεόδατος ανατράπηκε και εκτελέστηκε από τον [[Ουίτιγις]] (536).<ref>Grierson, P. (1941). "Election and Inheritance in Early Germanic Kingship". The Cambridge Historical Journal. 7 (1)</ref>
Τις λεπτομέρειες σχετικά με τον χαρακτήρα και την ζωή της Αμαλασούνθας μας δίνουν εκτός από τον ιστορικό Προκόπιο και τα γράμματα του Κασσιόδωρου ο οποίος ήταν κύριος σύμβουλος και πρωθυπουργός της, ο Κασσιόδωρος ανήκε στην φίλο-Ρωμαϊκή μερίδα των Γότθων.<ref>Foote, David (2009). "Reviewed Work: Il principe, il filosofo, il guerriero: Lineamenti di pensiero politico nell'Italia ostrogota by Massimiliano Vitiell". Mediaevistik. 22.</ref>
 
==Θρύλοι==
Οι επιστολές του [[Κασσιόδωρος|Κασσιόδωρου]], που ήταν επικεφαλής υπουργός και σύμβουλος της Αμαλασούνθας, και οι εξιστορήσεις του Προκοπίου και του [[Ιορδάνης ο Αλανός|Ιορδάνη]], μας δίνουν πληροφορίες μας για τον χαρακτήρα της.
 
Η ζωή της έγινε το θέμα τραγωδίας, του πρώτου έργου που γράφτηκε από τον νεαρό [[Κάρλο Γκολντόνι]] και παρουσιάστηκε στο [[Μιλάνο]] το (1733).
==Δείτε επίσης==
*Ο [[αστεροειδής]] [[650 Αμαλασούνθα]] πήρε το όνομά της προς τιμήν της.
 
== Παραπομπές ==
* This article incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). ''Encyclopædia Britannica'' (11th ed.). Cambridge University Press.
<references />
* ''Continuité des élites à Byzance durante les siècles obscurs. Les princes caucasiens et l'Empire du VIe au IXe siècle'', 2006
 
==Πηγές==
 
*Foote, David (2009). "Reviewed Work: Il principe, il filosofo, il guerriero: Lineamenti di pensiero politico nell'Italia ostrogota by Massimiliano Vitiell". Mediaevistik. 22.
*Grierson, P. (1941). "Election and Inheritance in Early Germanic Kingship". The Cambridge Historical Journal. 7 (1).
*Sarantis, Alexander (2009). "War and Diplomacy in Pannonia and the Northwest Balkans during the Reign of Justinian: The Gepid Threat and Imperial Responses". Dumbarton Oaks Papers.
*Schmadel, Lutz D. (2012), Dictionary of Minor Planet Names, Springer
*Vitiello, Massimiliano (2006). ""Nourished at the Breast of Rome": The Queens of Ostrogothic Italy and the Education of the Roman Elite"
 
 
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
 
*[http://www.oxfordreference.com/view/10.1093/acref/9780195046526.001.0001/acref-9780195046526-e-0199 Αμαλασούνθα]
 
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Amalasunta}}