Αλεξάντερ Μπάρμιν

Ο Αλεξάντερ Γκριγκόριεβιτς Μπάρμιν (ρωσικά: Александр Григорьевич Бармин, πραγματικό επώνυμο Γκράφ), γεννημένος το 1899 στο Κίεβο και εκλιπών το 1987 στις ΗΠΑ, ήταν Σοβιετικός κατάσκοπος, διπλωμάτης, Ταξίαρχος, ο οποίος αυτοεξορίστηκε κατά τη διάρκεια των εκκαθαρίσεων του Ιωσήφ Στάλιν.

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στις 16 (28) Αυγούστου 1899 στο Κίεβο, με πατέρα ένα Γερμανό και μητέρα μια Ουκρανή γεωργό. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν μικρός, ενώ μέχρι την ηλικία των 9 μεγάλωσε στο χωριό με τον παππού και τη γιαγιά του. Φοίτησε στο 4ο Γυμνάσιο του Κιέβου. Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο έχασε τον πατέρα του, ενώ η μητέρα του παντρεύτηκε εκ νέου, αν και ο πατριός έδιωξε τον Αλεξάντερ από το σπίτι όταν ο τελευταίος ήταν 15 ετών. Για να πληρώσει τα δίδακτρα παρέδιδε ιδιωτικά μαθήματα, έκοβε δέντρα και ξεφόρτωνε πλοία στον Δνείπερο, αν και αρκετές φορές αναγκάστηκε να αποχωρήσει από το σχολείο.

Μέχριο τον Φεβρουάριο του 1917 δεν είχε σχέσεις με το επαναστατικό κίνημα, αν και μετά τη Φεβρουαρινή Επανάσταση εντάχθηκε σ' ένα κύκλο γυμνασιόπαιδων που μελετούσαν σοσιαλιστική λογοτεχνία. Στα τέλη του Απριλίου του 1918, οι Γερμανοί κατακτητές εκκαθάρισαν τον κύκλο των γυμνασιόπαιδων, αν και ο Αλεξάντερ κατάφερε να ξεφύγει. Το 1919 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου, αν και αποχώρησε για να καταταχθεί στον Εργατικό Αγροτικό Κόκκινο Στρατό, ενώ εντάχθηκε και στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου φοιτούσε στη Στρατιωτική Ακαδημία, ενώ αργότερα στάλθηκε στο Μέτωπο του Τουρκμενιστάν και αργότερα ως πρέσβης στη Μπουχάρα.

Την περίοδο 1923-1925 ήταν πρέσβης στην Περσία, ενώ αργότερα υπηρέτησε ως Σοβιετικός πρέσβης στο Ιράν, στο Αφγανιστάν, στη Γαλλία και το 1937 μετατέθηκε στη σοβιετική πρεσβεία στην Ελλάδα. Εκείνη ακριβώς την περίοδο έμαθε για τις εκκαθαρίσεις του Στάλιν εις βάρος των πολιτικών αντιπάλων του. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα μετά από μερικούς μήνες παραμονής στη Μόσχα, δήλωσε σε συνεργάτες του πως αμφιβάλλει για τη λογική των εκκαθαρίσεων. Έμαθε σύντομα πως οι συνομιλίες του ήσαν γνωστές στη Μόσχα και για την επιθυμία της Μόσχας για επιστροφή του στην ΕΣΣΔ. Στις 18 Ιουλίου 1937, ενώ δήλωσε πως βρισκόταν σ' άδεια, μετανάστευσε στη Γαλλία. Αιτήθηκε και έλαβε πολιτικό άσυλο από τη Γαλλία, ενώ εξέδωσε έργα που εξηγούσαν την πολιτική του Στάλιν, δηλώνοντας πως ο ίδιος ήταν υποστηρικτής του Λεβ Τρότσκι. Το 1940 μετανάστευσε στις ΗΠΑ, ενώ από το 1942 υπηρέτησε στις Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ ως οπλίτης και κατάσκοπος. Το 1953 ανέλαβε τον ρωσικό τομέα του «Voice of America». Κατά τον Ψυχρό Πόλεμο ανέλαβε κυβερνητικές θέσεις που αφορούσαν τον σοβιετικό τομέα. Απεβίωσε στις 25 Δεκεμβρίου 1987 στο Ρόκβιλ της Μέριλαντ. Ήταν παντρεμένος τέσσερις φορές, ενώ απέκτησε έξι παιδιά (τρεις γιους και τρεις θυγατέρες) από τις τρεις πρώτες συζύγους του. Μια εκ των συζύγων του ήταν η εγγονή του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Ρούζβελτ.

Έργα

• Бармин А. Соколы Троцкого. - М.: Современник, 1997. - (Биографии и мемуары) - ISBN 5-270-01174-3 (Ρωσικά)
• A Russian View of the Moscow Trials. Carnegie Endowment for International Peace, Division of Intercourse and Education (1938)
• Memoirs of a Soviet Diplomat: Twenty Years in the Service of the U.S.S.R, London: L. Dickson Ltd. (1938), reprinted Hyperion Press (1973), ISBN 0-88-355040-7
• One Who Survived: The Life Story of a Russian Under the Soviets. New York: G.P. Putnam’s Sons (1945), reprinted Read Books (2007), ISBN 1-406-74207-4, 9781406742077

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Βιογραφικό (Ρωσικά)