Θρησκεία στην Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ή Παλαιοημερολογίτες: Διόρθωση τίτλου σύμφωνα με τη χρήση από τη θρησκευτική ομάδα |
μ →Η μεταστροφή στον Χριστιανισμό: Προσθήκη ιστορικών στοιχείων |
||
Γραμμή 16:
Σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων, ο [[Απόστολος Παύλος]] κήρυξε στους Φιλίππους<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 16, κείμενο Αντωνιάδη 1904</ref>, τη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια, την Αθήνα<ref>Πράξεις των Αποστόλων, Κεφάλαιο 17, κείμενο Αντωνιάδη 1904</ref> και την Κόρινθο<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 18, κείμενο Αντωνιάδη 1904</ref>. Η πρώτη Ελλαδίτισσα που πίστεψε στο κήρυγμά του ήταν η [[Λυδία η Φιλιππησία]]<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 16, στίχος 14, κείμενο Αντωνιάδη 1904</ref>. Οι Πράξεις καταγράφουν επίσης ότι στην Κόρινθο κήρυξε και ο Απόστολος [[Απολλώς]]<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 18, κείμενο Αντωνιάδη</ref>. Η Αποκάλυψη του Ιωάννου γράφτηκε στην Πάτμο<ref>{{Cite web|url=http://whc.unesco.org/en/list/942|title=The Historic Centre (Chorá) with the Monastery of Saint-John the Theologian and the Cave of the Apocalypse on the Island of Pátmos|last=|first=|date=|website=|publisher=UNESCO|accessdate=17/9/2017}}</ref>. Μέχρι τα τέλη του 2ου αιώνα, η Στερεά Ελλάδα και η Πελοπόννησος, η Ήπειρος, η Θεσσαλία και η Θράκη είχαν δεχθεί το κήρυγμα της νέας θρησκείας.<ref>{{Cite web|url=http://www.ewtn.com/library/CHISTORY/HUGHHIST.TXT|title=A History of the Church|last=Hughes|first=Philip|date=|website=Volume 1, Chapter 5|publisher=|accessdate=17/9/2017}}</ref>
Κατά τη βασιλεία του [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανού]], εξαπολύθηκε διωγμός κατά των Χριστιανών της αυτοκρατορίας, με ιδιαίτερη ένταση στο ανατολικό της κομμάτι, όπου ανήκε η Ελλάδα<ref>Λακτάντιος, De Mortibus Persecutorum, 12.1</ref> . Οι Χριστιανοί απαγορευόταν να συνέρχονται σε λατρεία, ενώ οι γραφές, τα λειτουργικά τους βιβλία και οι χώροι λατρείας τους έπρεπε να καταστραφούν<ref>Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία, 8.2.4, 9.10.8</ref>. Αργότερα, οι Χριστιανοί μαζί με όλους τους πολίτες υποχρεώθηκαν να προσφέρουν θυσία στους θεούς των εθνικών, ενώ όποιος αρνούνταν έπρεπε να υποστεί θάνατο<ref>de Ste Croix, "Aspects", 77</ref>. Ο [[Γαλέριος]], Αύγουστος της Ανατολής, συνέχισε τους διωγμούς μέχρι τις 30 Απριλίου 311, οπότε σταμάτησαν οι διωγμοί των Χριστιανών στην Ελλάδα<ref>Simon Corcoran, The Empire of the Tetrarchs: Imperial Pronouncements and Government, AD 284-324, σελίδα 186</ref>. To 381, ο [[Θεοδόσιος Α΄]] με το Διάταγμα της Θεσσαλονίκης εγκατέστησε την Ορθόδοξη Καθολική πίστη ως την επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας και απαγόρευσε τη χρήση της λέξης "εκκλησία" από τους αιρετικούς<ref>Θεοδοσιανός Κώδικας, 16, 1.2</ref>. Στις 8 Νοεμβρίου 392, ο Θεοδόσιος
Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, πολλοί κάτοικοι της Ελλάδας διακρίθηκαν στην Ορθόδοξη θεολογία και υμνογραφία, μεταξύ των οποίων ο [[Ανδρέας Κρήτης]], οι [[Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος|Κύριλλος και Μεθόδιος]] και ο [[Γρηγόριος Παλαμάς]]<ref>Byzantine Theology: Historical Trends and Doctrinal Themes, John Meyendorff</ref>. Το 732 μ.Χ. ολόκληρη η Ελλάδα υπάχθηκε στη δικαιοδοσία του [[Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως|Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως]] με διαταγή του [[Λέων Γ´|Λεόντα Γ΄ του Ισαύρου]] <ref>{{Cite web|url=http://www.newadvent.org/cathen/06752a.htm|title=Greek Church|last=Vailhé|first=Siméon|date=|website=|publisher=|accessdate=17/9/2017}}</ref>. Το 961 μ.Χ. ο [[Άγιος Αθανάσιος Αθωνίτης|Αθανάσιος ο Αθωνίτης]] ίδρυσε την Ιερά Μονή της Μεγίστης Λαύρας στο Άγιο Όρος, το οποίο επρόκειτο να γίνει το πιο σημαντικό μοναστικό κέντρο όλης της Ανατολικής Ορθοδοξίας<ref>The Cambridge Medieval History Series volumes 1-5, κεφάλαιο Independence of the Greek Church</ref>.
| |||