Θρησκεία στην Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Οι διώξεις των παγανιστών.: Προσθήκη ιστορικών στοιχείων |
μ →Η εμφάνιση και επικράτηση του χριστιανισμού: Αφαίρεση παραπομπής. Ο πάπας Δαμάσος είναι μεταγενέστερος του Κωνστάντιου Β΄ |
||
Γραμμή 19:
Κατά τη βασιλεία του [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανού]], εξαπολύθηκε διωγμός κατά των Χριστιανών της αυτοκρατορίας, με ιδιαίτερη ένταση στο ανατολικό της κομμάτι, όπου ανήκε η Ελλάδα<ref>Λακτάντιος, De Mortibus Persecutorum, 12.1</ref> . Οι Χριστιανοί απαγορευόταν να συνέρχονται σε λατρεία, ενώ οι γραφές, τα λειτουργικά τους βιβλία και οι χώροι λατρείας τους έπρεπε να καταστραφούν<ref>Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία, 8.2.4, 9.10.8</ref>. Αργότερα, οι Χριστιανοί μαζί με όλους τους πολίτες υποχρεώθηκαν να προσφέρουν θυσία στους θεούς των εθνικών, ενώ όποιος αρνούνταν έπρεπε να υποστεί θάνατο<ref>de Ste Croix, "Aspects", 77</ref>. Ο [[Γαλέριος]], Αύγουστος της Ανατολής, συνέχισε τους διωγμούς μέχρι τις 30 Απριλίου 311, οπότε σταμάτησαν οι διωγμοί των Χριστιανών στην Ελλάδα<ref>Simon Corcoran, The Empire of the Tetrarchs: Imperial Pronouncements and Government, AD 284-324, σελίδα 186</ref>.
Οι διώξεις παγανιστών στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ξεκίνησαν την τελευταία περίοδο της κυριαρχίας του Μέγα Κωνσταντίνου, όταν διέταξε την καταστροφή ορισμένων Ναών των εθνικών θρησκειών.<ref name="ramsey3">R. MacMullen, "Christianizing The Roman Empire A.D.100-400, Yale University Press, 1984, {{ISBN|0-300-03642-6}}</ref><ref name="EusebiusSchaff2">Eusebius Pamphilius and [[Philip Schaff|Schaff, Philip]] (Editor) and McGiffert, Rev. Arthur Cushman, Ph.D. (Translator) [http://www.ccel.org/ccel/schaff/npnf201.txt ''NPNF2-01. Eusebius Pamphilius: Church History, Life of Constantine, Oration in Praise of Constantine''] quote: "he razed to their foundations those of them which had been the chief objects of superstitious reverence"</ref>
Από τον 361 εως το 375 μΧ ήτανε μια περίοδος σχετικής ανεκτικότητας του παγανισμού. Τρείς Αυτοκράτορες Γρατιανός, Βαλεντινιανός Β' και Θεοδόσιος Α ήταν υπό την επιρροή του Μητροπολίτη του Μιλάνου Αμβρόσιου. Με εισήγηση του, οι κρατικές διώξεις κατά των παγανιστών ξαναξεκίνησαν.<ref name="Byfield20032">Byfield (2003) pp. 92-4 quote: {{quotation|In the west, such [anti-pagan] tendencies were less pronounced, although the enemies of paganism had an especially influential advocate. No one was more determined to destroy paganism than Ambrose, bishop of Milan, a major influence on both Gratian and Valentinian II. [...] p. 94 The man who ruled the ruler - Whether Ambrose, the senator-bureaucrat-turned-bishop, was Theodosius's mentor or his autocrat, the emperor heeded him--as did most of the fourth-century church.}}</ref><ref name="MacMullen1984p1002">MacMullen (1984) p. 100 quote: {{quotation|The law of June 391, issued by Theodosius [...] was issued from Milan and represented the will of its bishop, Ambrose; for Theodosius--recently excommunicated by Ambrose, penitent, and very much under his influence<sup>43</sup>--was no natural zealot. Ambrose, on the other hand, was very much a Christian. His restless and imperious ambition for the church's growth, come what might for the non-Christians, is suggested by his preaching.}} See also note 43 at p.163, with references to Palanque (1933), Gaudemet (1972), Matthews (1975) and King (1961)</ref> Κάτω απο την επιρροή του Αμβρόσιου, ο Θεοδόσιος έκδοσε τα Θεοδοσιανά Διατάγματα (Theodocian Decrees) το 391.<ref name="MacMullen1984p1002" /><ref name="King1961p782">King (1961) p.78</ref> Ο Γρατιανός επίσης απομάκρυνε το Altar of Victory για δευτερη φορα. Τα αγάλματα [[Vestal Virgin|Vestal Virgins]] καταστράφηκαν και η προσβαση σε παγανιστικούς ναούς απαγορεύτηκε.
| |||