Θρησκεία στην Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Μετά την εμφάνιση του χριστιανισμού: Προσθήκη ιστορικών στοιχείων |
μ →Μετά την εμφάνιση του χριστιανισμού: Συντακτική διόρθωση |
||
Γραμμή 13:
=== Μετά την εμφάνιση του χριστιανισμού ===
Οι Πράξεις των Αποστόλων αναφέρουν ότι ο [[Απόστολος Παύλος]] κήρυξε στους Φιλίππους<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 16, κείμενο Αντωνιάδη 1904</ref>, τη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια, την Αθήνα<ref>Πράξεις των Αποστόλων, Κεφάλαιο 17, κείμενο Αντωνιάδη 1904</ref> και την Κόρινθο<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 18, κείμενο Αντωνιάδη 1904</ref>. Η πρώτη Ελλαδίτισσα που πίστεψε στο κήρυγμά του ήταν η [[Λυδία η Φιλιππησία]]<ref>Πράξεις των Αποστόλων, κεφάλαιο 16, στίχος 14, κείμενο Αντωνιάδη 1904</ref>. Οι Πράξεις καταγράφουν επίσης
Ο Αυτοκράτορας [[Δέκιος]] διέταξε επί ποινή θανάτου τους υπηκόους του σε όλη την αυτοκρατορία να θυσιάσουν στους θεούς, λαμβάνοντας πιστοποιητικό από τους επάρχους<ref>{{Cite book|title=Persecution in 1 Peter: Differentiating and Contextualizing Early Christian Suffering|last=Williams|first=Travis B.|publisher=BRILL|year=2012|isbn=|location=|page=60-61}}</ref>. Kατά τη βασιλεία του [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανού]], εξαπολύθηκε διωγμός κατά των Χριστιανών της αυτοκρατορίας, με ιδιαίτερη ένταση στο ανατολικό της κομμάτι, όπου ανήκε η Ελλάδα<ref>Λακτάντιος, De Mortibus Persecutorum, 12.1</ref> . Οι Χριστιανοί απαγορευόταν να συνέρχονται σε λατρεία, ενώ οι γραφές, τα λειτουργικά τους βιβλία και οι χώροι λατρείας τους έπρεπε να καταστραφούν<ref>Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία, 8.2.4, 9.10.8</ref>. Αργότερα, οι Χριστιανοί μαζί με όλους τους πολίτες υποχρεώθηκαν να προσφέρουν θυσία στους θεούς των εθνικών, ενώ όποιος αρνούνταν έπρεπε να υποστεί θάνατο<ref>de Ste Croix, "Aspects", 77</ref>. Ο [[Γαλέριος]], Αύγουστος της Ανατολής, συνέχισε τους διωγμούς μέχρι τις 30 Απριλίου 311, οπότε σταμάτησαν οι διωγμοί των Χριστιανών στην Ελλάδα<ref>Simon Corcoran, The Empire of the Tetrarchs: Imperial Pronouncements and Government, AD 284-324, σελίδα 186</ref>.
|