Βικιπαίδεια

Σίγκουρντ ο Σταυροφόρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
Επόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Νέα σελίδα: {{πληροφορίες προσώπου}} O '''Σίγκουρντ Α΄ της Νορβηγίας''' ή '''Σίγκουρντ Μάγκνουσον''' ή '''Σίγκουρν...
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
[[Αρχείο:Øystein-Sigurd_mynt.png|thumb|right|250px|Νόμισμα του Σίγκουρντ του Σταυροφόρου και του αδελφού του Έιστεν Α΄ κομμένο πριν το 1115.]]
O '''Σίγκουρντ Α΄ της Νορβηγίας''' ή '''Σίγκουρντ Μάγκνουσον''' ή '''Σίγκουρντ ο Σταυροφόρος''' (''Sigur?r Jorsalafari'', περί το [[1090]] - [[26 Μαρτίου]] [[10301130]]), βασιλιάς της Νορβηγίας ([[10031103]] - [[10301130]]) ήταν ένας αποαπό τους τρεις νόθους γιους του [[Μάγκνους Γ΄ της Νορβηγίας]] με άγνωστες μητέρες, οι άλλοι δυο ετεροθαλείς αδελφοί του ήταν ο [[Έιστεν Α΄ της Νορβηγίας]] και ο [[Όλαφ Μάγκνουσσον της Νορβηγίας]]. Η εποχή του χαρακτηρίζεται ως η χρυσή εποχή της Νορβηγικής μεσαιωνικής ιστορίας, κέρδισε το προσωνύμιο Σταυροφόρος επειδή ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος βασιλιάς ο οποίος συμμετείχε προσωπικά σε Σταυροφορία. <ref>Literally "Jerusalem-farer", but informally translated into English as "the Crusader".</ref><ref>Riley-Smith, Jonathan (1996). The First Crusade and the Idea of Crusading. University of Pennsylvania Press. p. 132.</ref> Τα τρία ετεροθαλή αδέλφια για να αποφύγουν τους μεταξύ τους εμφύλιους πολέμους συμβασίλευσαν μεταξύ τους, ο Σίγκουρντ παρέμεινε ο μοναδικός βασιλιάς μετά τον πρόωρο θάνατο του Όλαφ (1115) και του Έιστειν (1123). <ref>Per G. Norseng. "Sigurd Jorsalfare". Store norske leksikon. Retrieved April 1, 2016</ref> Πριν ανακηρυχτεί ο Σίγκουρντ βασιλιάς της Νορβηγίας ήταν βασιλιάς των νήσων και κόμης των Ορκάδων,<ref>Neither Oystein or Olav received such prestigious titles during their lives</ref> παρέδωσε τον τίτλο του κόμη των Ορκάδων στον Χάακον Πόλσον γιο του Πόλ Θόρφινσον. <ref>Claus Krag. "Sigurd 1 Magnusson Jorsalfare, Konge". Norsk biografisk leksikon. Retrieved April 1, 2016.</ref>
 
==Άνοδος στον θρόνο της Νορβηγίας==
Γραμμή 10 ⟶ 11 :
==Αρχηγός Σταυροφορίας==
 
[[Αρχείο:Magnussonnenes_saga_4_-_G._Munthe.jpg|thumb|right|250px|Ο Σίγκουρντ ο Σταυροφόρος ιππεύει στην Κωνσταντινούπολη - μικρογραφία των Σάγκα του Στόρρε Στούρλεστον]]
Το 1107 ο Σίγκουρντ ήταν αρχηγός της Νορβηγικής Σταυροφορίας για την υποστήριξη του νεοιδρυθέντος βασιλείου της Ιερουσαλήμ μετά την [[Α΄ Σταυροφορία]], ήταν η πρώτη φορά που Ευρωπαίος βασιλιάς ήταν αρχηγός Σταυροφορίας γι'αυτό πήρε το προσωνύμιο Σταυροφόρος. Τα Σάγκας περιγράφουν ότι ο Σίγκουρντ συγκέντρωσε μια μεγάλη δύναμη από 5000 άντρες και 60 πλοία. Ο Σίγκουρντ και ο αδελφός του Έισταν είχαν διαφωνίες στην αρχή σχετικά με την ηγεσία της Σταυροφορίας και την διοίκηση του βασιλείου αλλά τελικά επελέγη ο Σίγκουρντ επειδή είχε μεγαλύτερη εμπειρίες λόγω της συμμετοχής του σε διάφορες εκστρατείες στην [[Σκωτία]] και στην [[Ιρλανδία]] στο πλευρό του πατέρα του.[1]
 
Γραμμή 17 ⟶ 19 :
==Επιστροφή==
 
[[Αρχείο:Magnussonnenes_saga_3_-_G._Munthe.jpg|thumb|right|250px|Ο Σίγκουρντ ο Σταυροφόρος και ο Βαλδουίνος Α΄ των Ιεροσολύμων - μικρογραφία των Σάγκα του Στόρρε Στούρλεστον]]
Πριν αναχωρήσει από την Κωνσταντινούπολη ο Σίγκουρντ παρέδωσε όλους τους θησαυρούς και τα λάφυρα που είχε κερδίσει στον Βυζαντινό αυτοκράτορα, ο ίδιος σαν ανταμοιβή του έδωσε πολλά ισχυρότατα άλογα για τον ίδιο και όλους τους στρατιώτες του. Οι περισσότεροι από τους στρατιώτες του αρνήθηκαν να τον ακολουθήσουν στην Νορβηγία, παρέμειναν στην Κωνσταντινούπολη στις υπηρεσίες του αυτοκράτορα ως μέλη της φρουράς των [[Βάραγγοι|Βάραγγων]]. Το ταξίδι της επιστροφής στην Νορβηγία κράτησε πολλά χρόνια πιθανότατα τρία, την περίοδο αυτή πέρασε από την [[Σερβία]], την [[Βουλγαρία]], την [[Ουγγαρία]], την [[Παννονία]], την [[Σουηβία]] και την [[Βαυαρία]] στην οποία συναντήθηκε με τον αυτοκράτορα Λοθάριο. Όταν έφτασε στην Δανία χαιρετήθηκε και με τον [[Νιλς της Δανίας]] ο οποίος του έδωσε άλλο ένα ισχυρό πλοίο για να επιστρέψει στην Νορβηγία.
Με την επιστροφή του στην Νορβηγία (1111) ο Σίγκουρντ βρήκε ένα ισχυρό και πλούσιο βασίλειο χάρη στον αδελφό του Έιντεν, η εκκλησία βρισκόταν σε μεγάλη θέση.<ref>The church would gain even more wealth, power and prestige when Sigurd returned.</ref> Στην διάρκεια της βασιλείας του Σίγκουρντ καθιερώθηκε ο φόρος της δεκάτης, τα 10% των κερδών πήγαιναν για την εκκλησία αυξάνοντας σημαντικά την εξουσία της, ίδρυσε και την επισκοπή του Στάβανγκερ. Ο επίσκοπος του [[Μπέργκεν αρνήθηκε να του δώσει διαζύγιο γι'αυτό ο Σίγκουρντ αναγκάστηκε να ιδρύσει άλλη επισκοπή νοτιότερα προκειμένου να κερδίσει το πολυπόθητο διαζύγιο.<ref>This was allegedly the reason for being able to marry the woman, Cecilia.</ref> Ο Σίγκουρντ μετέφερε την πρωτεύουσα του βασιλείου του στο Κόνγκελ στην σημερινή Σουηδική περιφέρεια του Κυγγέλβς, έκτισε ένα ισχυρό κάστρο στο οποίο τοποθέτησε το κομμάτι του Τιμίου Σταυρού που πήρε σαν δώρο από τον βασιλιά Βαλδουίνο. Το 1123 ξεκίνησε μια νέα Σταυροφορία για την Σουηδία στο όνομα της εκκλησίας στην πόλη Σλάλαντ στην οποία οι κάτοικοι αρνήθηκαν την χριστιανική πίστη και λάτρευαν ξανά τους αρχαίους θεούς της Σκανδιναβίας.<ref>Knut Are Tvedt. "Konghelle". Store norske leksikon. Retrieved April 1, 2016.</ref>
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Σίγκουρντ_ο_Σταυροφόρος"