Χάρυ Τρούμαν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
λανθασμένη έκφραση
Γραμμή 38:
Παρόλα αυτά, ο [[Φραγκλίνος Ρούζβελτ]] δεν του εμπιστεύθηκε κανένα ρόλο στη θητεία του ως αντιπροέδρου και οι προεδρικοί σύμβουλοι τον αγνοούσαν επιδεικτικά. Τον επόμενο χρόνο αντικατέστησε στον προεδρικό θώκο τον Ρούζβελτ, ύστερα από τον αιφνίδιο θάνατο του τελευταίου και μόνο τότε πληροφορήθηκε τις τελευταίες πολεμικές εξελίξεις, όπως και την ύπαρξη της [[Ατομική βόμβα|ατομικής βόμβας]]. Ουσιαστικά είναι ο Πρόεδρος που θα τερματίσει τον πόλεμο, αποφασίζοντας τη [[Ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι]], θα διεξάγει τις διαπραγματεύσεις για την [[Ψυχρός Πόλεμος|μεταπολεμική Ευρώπη]], θα ξεκινήσει την εμπλοκή των [[ΗΠΑ]] στην [[πόλεμος της Κορέας|σύρραξη της Κορέας]], θα ιδρύσει το [[ΝΑΤΟ]] και θα αποφασίσει την υποστήριξη στη [[δημιουργία του Ισραηλινού κράτους]]. Το [[1948]] επανεξελέγη πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, νικώντας τον υποψήφιο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, [[Τόμας Ντιούι]], παρόλο που ο αμερικανικός τύπος θεωρούσε ότι δεν θα επανεκλεγεί. Η εκλογική του δύναμη προήλθε κυρίως από τα λαϊκά στρώματα, που εμπιστεύονταν μια πλέον φιλολαϊκή αντιμετώπιση από τους Δημοκρατικούς, έχοντας ακόμα ζωντανές τις μνήμες της [[Παγκόσμια οικονομική ύφεση 1929|μεγάλης οικονομικής κρίσης του 1929]], την οποία ανέτρεψε η πολιτική Ρούζβελτ στον Μεσοπόλεμο.
 
Το όνομα του συνδέθηκε, με τη ρίψη των ατομικών βομβών στις πόλεις [[Χιροσίμα]] και [[Ναγκασάκι]] της [[Ιαπωνία]]ς, και, κυρίως, λόγω του ότι η απόφαση εκείνη ήταν περισσότερο πολιτική παρά στρατιωτική. Επίσης, συνδέθηκε με το λεγόμενο ''«[[Δόγμα Τρούμαν]]»'', δηλαδή την παροχή βοήθειας για την αποκατάσταση των καταστροφών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μόνο όμως στις μη κομμουνιστικές χώρες. Το Δόγμα φανέρωσε την διάθεση των Η.Π.Α. να διεξαγάγουνδιεξάγουν παγκόσμια εκστρατεία κατά των κομμουνιστών, σημείο πάντως στο οποίο βρήκε την αποδοχή πολλών Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, που ανησυχούσαν για την αύξηση της επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης, με αφορμή και τον [[Αποκλεισμός του Βερολίνου|αποκλεισμού του Βερολίνου]], ο οποίος τελικά απέτυχε χάρις στην αμερικανική παρέμβαση. Όσο για την εμπλοκή στον [[Πόλεμος της Κορέας|Πόλεμο στην Κορέα]] και την ίδρυση του [[ΝΑΤΟ]], είναι σήμερα γνωστό ότι όλα αυτά ήταν εκφράσεις του Ψυχρού Πολέμου που ακολούθησε και όπου και τα δυο στρατόπεδα εξυπηρετούσαν κυρίως εσωτερικές τους ανάγκες που απέβλεπαν στην πολιτική και οικονομική υποταγή των μελών των συμμαχιών τους.
 
Παραδόξως όμως για το εσωτερικό, ο Τρούμαν χαρακτηρίστηκε ως «αριστερός» και κατηγορήθηκε ότι στην κυβέρνηση διατηρούσε φιλορωσικά στοιχεία. Οι κατηγορίες αυτές διατυπώθηκαν στα πλαίσια της [[Μακαρθισμός|περιόδου Μακάρθι]] και της [[Κόκκινη απειλή|αντικομμουνιστικής υστερίας]], η οποία είχε αρχίσει να μεγαλώνει από την εποχή της κλοπής των σχεδίων της ατομικής βόμβας από τους Ρώσους και του πολέμου στην Κορέα. Αυτό έφερε στην εξουσία τους Ρεπουμπλικανούς υπό τον [[Ντουάιτ Αϊζενχάουερ|Αϊζενχάουερ]], ο οποίος αρνήθηκε ακόμα και να του απευθύνει τον λόγο κατά την παραδοσιακή τελετή παράδοσης της εξουσίας στον Λευκό Οίκο. Βαθύτερα, όμως, αίτια της κατάρρευσης αυτής της φήμης του Τρούμαν αποδίδονται σε βιομηχανικούς κύκλους που είχαν πλουτίσει από τον Β' Π.Π. και που ευνοούσαν νέους και συνεχείς εξοπλισμούς για ίδιο οικονομικό συμφέρον, πράγμα που ο Τρούμαν ήθελε να μετριάσει για να προχωρήσει σε λαϊκά προγράμματα. Είναι, μάλιστα, αξιοσημείωτο ότι ο Αϊζενχάουερ στο τέλος της θητείας του εκφώνησε λόγο εναντίον αυτών των ίδιων οικονομικών κύκλων.