Ροκ μουσική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, το ροκ από τις [[ΗΠΑ]] και την [[Μεγάλη Βρετανία]] έγινε αρκετά δημοφιλές στο [[Γερμανία|Γερμανικό]] κοινό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πρωτοποριακοί Γερμανοί μουσικοί, που έπαιζαν έως τότε ένα μείγμα [[κλασική μουσική|κλασικής]] και [[ηλεκτρονική μουσική|ηλεκτρονικής μουσικής]], χρησιμοποίησαν τα ηλεκτρονικά όργανα για να παράγουν ένα μουσικό ύφος που αναμείγνυε ήχους του προοδευτικού ροκ με ήχους του ψυχεδελικού ροκ. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, μπάντες του Γερμανικού προοδευτικού ροκ που αργότερα ονομάστηκε ''krautrock'', δημιουργούσαν στα κομμάτια τους διάφορα μουσικά μίγματα όπως ροκ με τζαζ και Ασιατική μουσική, μεταξύ άλλων. Πρωτοπόροι αυτού του είδους όπως οι ''[[Neu!]]'' και οι ''[[Kraftwerk]]'', επηρέασαν αισθητά την τέκνο μουσική και άλλα είδη αργότερα.

 

Στο τέλος της δεκαετίας του 1960, εμφανίζονται κάποια συγκροτήματα που με τον ήχο τους δημιουργούν ένα παρακλάδι της ροκ που παίρνει το όνομά ''[[Heavy Metal]]''. Οι ''[[Black Sabbath]]'', από το Άστον του [[Μπέρμιγχαμ]], κυκλοφορούν το [[1969]] το πρώτο ομώνυμο [[άλμπουμ]] τους και ο ήχος τους περιγράφεται από δημοσιογράφους, ως ήχος βαρέων μετάλλων - μία παρομοίωση που είχε χρησιμοποιηθεί και για τον ήχο άλλων καλλιτεχνών της ροκ παλιότερα, όπως για παράδειγμα για τον ''Τζίμι Χέντριξ'' {{εκκρεμεί παραπομπή}}. Το είδος του Χέβι Μέταλ, όπως πρωτοεμφανίζεται, χαρακτηρίζεται ηχητικά από έντονο και βαρύ ρυθμό, με επιρροές από μπλουζ ροκ στις μελωδίες και παραμόρφωση που προερχόταν από ψαλιδισμό των κυματομορφών μέσω υπερενίσχυσης του σήματος της κιθάρας. Πολλά συγκροτήματα χρησιμοποίησαν αυτόν τον ήχο και τον συνδύασαν με άλλους με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν και άλλα υποείδη του Χέβι Μέταλ. Τα υποείδη του Χέβι Μέταλ έγιναν δημοφιλή στη δεκαετία του 1970 και ακόμη περισσότερο στη δεκαετία του 1980. Επιπλέον, αρκετά συγκροτήματα του είδους ελκύουν το ενδιαφέρον ακόμη και σήμερα με εμφανίσεις και κυκλοφορίες τους.

 

 

== Η Disco, το Punk και το New Wave ==

Ενώ η μουσική ''[[Funk]]'' (''φανκ'') αποτελούσε τμήμα της ροκ εντ ρολ σκηνής στις αρχές της δεκαετίας του 1970, τελικά έδωσε χώρο σε πιο εύπεπτα τραγούδια με χορευτικό ρυθμό. Το είδος της ''[[disco]]'' (''[[ντίσκο]]'') ξεκίνησε από σχήματα και καλλιτέχνες όπως οι ''Donna Summer'', ''K.C. and the Sunshine Band'', ''MFSB'', ''The Three Degrees'', ''The O'Jays'', ''Barry White'', ''Gloria Gaynor'', ''CHIC'', ''The Trammps'' και άλλους. Ξαφνικά πολλές επιτυχίες των τσαρτς είχαν χορευτικό ρυθμό ντίσκο και οι [[ντισκοτέκ]] (οι χώροι διασκέδασης με μουσική ντίσκο κυρίως), που ήταν δημοφιλείς στην [[Ευρώπη]], κέρδισαν έδαφος και στις [[ΗΠΑ]].

 

 

Το τέλος της δεκαετίας του 1970, ξεκίνησε σταδιακά η πτώση της δημοτικότητας του είδους της ντίσκο, αφού για πολλούς η μαζική παραγωγή και εκμετάλλευση του δημοφιλούς είδους, είχε ως αποτέλεσμα την πτώση σε ποιότητα της μουσικής αυτής. Το κίνημα αντι-ντίσκο οδήγησε σε γεγονότα ενάντια στους ραδιοφωνικούς παραγωγούς και υποστηρικτές της ντίσκο με γνωστότερη ίσως την [[νύχτα κατεδάφισης της ντίσκο]] στις [[12 Ιουλίου]] του [[1979]], που μια εκδήλωση του μπέιζμπολ στο [[Σικάγο]] μετατράπηκε σε μακελειό από μικροδιαδηλώσεις, με αφορμή την πυροδότηση μιας μικρής βόμβας στο κέντρο γηπέδου από τον ''Steve Dahl'', ραδιοφωνικό παραγωγό που είχε απολυθεί από σταθμό που υιοθέτησε ντίσκο πρόγραμμα.