Ο '''Κωστής Παλαμάς''' (πύργος[[Πάτρα]], ΟΚΤΩ2017[[13 Ιανουαρίου]] [[1859]] - [[Αθήνα]], [[27 Φεβρουαρίου]] [[1943]]) ήταν [[ποιητής]], πεζογράφος, [[θέατρο|ποδοσφαιρικόςθεατρικός]] συγγραφέας, ιστορικκαιιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής γενιάς του [[1880]], πρωτοπόρος, μαζί με τον [[Νίκος Καμπάς|Νίκο μπουλαλάΚαμπά]] και τον [[Γεώργιος Δροσίνης|ΣτυλιανόΓεώργιο ΜυλονώπουλοΔροσίνη]],στοναποκαλούμενοτης Πύργοαποκαλούμενης [[Νέα Αθηναϊκή Σχολή|Νέας Αθηναϊκής (ή Παλαμικής) σχολής]].
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε στην [[Πάτρα|Π]]<nowiki/>ύργο στις [[13 Ιανουαρίου]] [[1859]] από γονείς που κατάγονταν από το [[Μεσολόγγι]]. Η οικογένεια του πατέρα του ήταν οικογένεια λογίων, με αξιόλογη πνευματική δραστηριότητα, και ασχολούμενων με τη θρησκεία. Ο προπάππος του [[Παναγιώτης Παλαμάς]] (1722-1803) είχε ιδρύσει στο [[Μεσολόγγι]] την περίφημη "[[Παλαμαία Σχολή]]" και ο παππούς του [[Ιωάννης Παλαμάς|Ιωάννης]] είχε διδάξει στην Πατριαρχική Ακαδημία της [[Κωνσταντινούπολη]]ς. Ο θείος του Ανδρέας Παλαμάς υπήρξε πρωτοψάλτης και υμνογράφος, τον οποίο ο Κωστής Παλαμάς αναφέρει στα "Διηγήματά" του (Β' έκδοση, 1929, σελ. 200). Ο Μιχαήλ Ευσταθίου Παλαμάς (αδελφός του Ανδρέα) και ο Πανάρετος Παλαμάς ήταν ασκητές. Ο Δημήτριος Ι. Παλαμάς, επίσης θείος του Κωστή, ήταν ψάλτης και υμνογράφος στο Μεσολόγγι.<ref>Κώνστας Κ.Σ. (1961) Ο Ανδρέας Παλαμάς ο Υμνογράφος. Στερεοελλαδική Εστία, τεύχος 8, 1961, σελ. 113-117</ref> Ο πατέρας του ήταν δικαστικός.
Όταν ο ποιητής ήταν 6 χρονών έχασε και τους δύο γονείς του σε διάστημα σαράντα ημερών (Δεκέμβριος 1864-Φεβρουάριος 1865). Στενοί συγγενείς ανέλαβαν τότε τα τρία παιδιά της οικογένειας, το μικρότερο αδερφό του η αδερφή της μητέρας του και εκείνον και το μεγαλύτερο αδερφό του ο θείος τους Δημήτριος Παλαμάς, που κατοικούσε στο [[Μεσολόγγι]] και ήταν εκπαιδευτικός. Εκεί έζησε από το [[1867]] ως το [[1875]] σε ατμόσφαιρα μάλλον δυσάρεστη και καταθλιπτική, που ήταν φυσικό να επηρεάσει τον ευαίσθητο ψυχισμό του, όπως φαίνεται και από ποιήματα που αναφέρονται στην παιδική του ηλικία.
