Ζεράρ ντε Λαιρές: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Συνεπεία της συγγενούς συφιλίδος από την οποία έπασχε, ο ντε Λαιρές έχασε την όρασή του το 1690. Έτσι, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη ζωγραφική, στράφηκε στη συγγραφή και έδινε, δύο φορές την εβδομάδα, διαλέξεις με θέμα την τέχνη, ενώ με τη βοήθεια των γιων του εξέδωσε σε βιβλίο μια πραγματεία περί σχεδιάσεως (Grondlegginge ter Teekenkonst) το 1701 και το πολύ γνωστό εγχειρίδιο ''Het Groot Schilderboek'' (το μεγάλο βιβλίο του ζωγράφου) το 1707. Και στα δύο του βιβλία τονίζει τη σημασία των μαθημάτων σχεδίασης και της ακαδημαϊκής θεωρίας της Τέχνης.<ref name=lied/> Στο ''Het Groot Schilderboek'' ο ντε Λαιρές εκφράζει την απόρριψή του στον ρεαλισμό των ζωγράφων της [[Ζωγραφική της Ολλανδικής Χρυσής Εποχής|Χρυσής Εποχής της ζωγραφικής]], όπως οι Ρέμπραντ, [[Αντριεν Μπράουβερ]], [[Αντριεν φαν Οστάντε]] και [[Φρανς Χαλς]], επειδή συχνά απεικόνιζαν σκηνές της καθημερινότητας και "κανονικούς" ανθρώπους, όπως στρατιώτες, αγρότες, υπηρέτριες και ζητιάνους. Κατά την άποψη του ντε Λαιρές, ο ιδεατός κλασικισμός στη ζωγραφική όφειλε να απεικονίζει υψηλόφρονες σκηνές από τη Βίβλο, τη Μυθολογία και την Ιστορία, σύμφωνα με το πνεύμα του [[Κάρελ φαν Μάντερ]], ο οποίος υποστήριζε ότι μια πολύπλοκη ιστορική αλληγορία αποτελούσε το ύψιστο των θεμάτων. "Ένας καλός πίνακας φέρει μια ένδειξη, χάρη στην οποία καταδεικνύεται τι κάνει την όλη σύνθεση να δένει"."<ref name="arthistoriography.files.wordpress.com"/>

 

==Καλλιτεχνική σταδιοδρομία==