Έλληνες της Αντιόχειας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''Έλληνες της Αντιόχειας''' είναι εθνικά μέλη [[Έλληνες|Ελλήνων]] της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αντιόχειας και Ελλήνων Χριστιανών Καθολικών που έχουν ζήσει στη [[Συρία]], το [[Λίβανος|Λίβανο]] και στην περιοχή της σύγχρονης [[Επαρχία Χατάι|επαρχίας Χατάι]] της [[Τουρκία|Τουρκίας]], η οποία περιλαμβάνει την παλιά πόλη της [[Αντιόχεια|Αντιόχειας]] ή τη σημερινή Αντάκεια, καθώς και τους απογόνους τους στη [[Μέση Ανατολή]] και στην Αμερικανική ήπειρο. Η κοινότητα έχει μακρά κληρονομιά, η οποία χρονολογείται από την ίδρυση της Αντιόχειας το 323 π.Χ. από τον [[Σέλευκος Α΄ Νικάτωρ|Σέλευκο Α΄ Νικάτωρ]] την εποχή των κατακτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία. Η πλειονότητα των Ελλήνων της Αντιόχειας είναι μίξη πρώιμων Μακεδόνων εποίκων, Ελλήνων της Ρωμαϊκής εποχής, Ελλήνων του Βυζαντίου, εξελληνισμένων Ιουδαίων-Χριστιανών, και Χριστιανών της Συρίας. Μερικοί από αυτούς τους Αραμαίους μιλούσαν Συριακά και έκαναν τη θρησκευτική λειτουργία στην Αρχαία Συριακή Αραμαϊκή. Καθώς τα Αραβικά γίνονταν η κοινή γλώσσα στη περιοχή των Λεβαντίνων σήμερα, η πλειονότητα έχει γίνει μια Χριστιανική Αραβόφωνη κοινότητα, η οποία πρωτίστως μιλά Λεβαντίνικα Αραβικά, αν και πολλοί επίσης μιλούν Ελληνικά και Τουρκικά.