Colloquium Dominarum: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Όμως οι υποστηρικτές της οθωνικής βασιλικής οικογένειας ήταν πολλοί και αποφασισμένοι να μην αφήσουν ούτε τον Ερρίκο ούτε τον Λοθάριο να πάρει τον θρόνο από τον Όθωνα Γ΄. Πέρα από την μητέρα του Όθωνα Γ΄, την [[Θεοφανώ Σκλήραινα|Θεοφανώ]], που δεν ήταν διατεθειμένη να χάσει τον θρόνο από τα χέρια της, η [[Αδελαΐδα της Ιταλίας]], η γιαγιά του Όθωνα Γ΄ και εστεμμένη αυτοκράτειρα και εκείνη, φυσικά ήταν ταγμένη με το συμφέρον του εγγονού της. Ο πανίσχυρος επίσκοπος [[Μπρούνο ο Μέγας]] ήταν επίσης θείος του Όθωνα Γ΄ και φυσικά υπέρ της διαδοχής του. Η δούκισσα Βεατρίκη πάλι, όχι μόνο υποστήριζε τον Όθωνα Γ΄ αλλά επιθυμούσε και την επιστροφή του γιου της και την αποκατάσταση της οικογένειάς της στο δουκάτο της Λοθαριγγίας. Πολλές ηγουμένισσες, βασίλισσες, δούκισσες και άλλες ευγενείς γυναίκες επίσης με μεγάλη εξουσία και επιρροή στην πολιτική σκηνή της εποχής όπως η [[Γκερμπέργκα του Γκάντερσχαϊμ]] και η [[Ματθίλδη του ΚέτλιμπεργκΚέντλινμπεργκ]] είχαν άμεση συγγένεια με τον μικρό Όθωνα καθώς ήταν θείες ή εξαδέλφες του. Γενικά το πολιτικό κατεστημένο της εποχής δεν ήταν ευνοϊκά διατεθειμένο προς τις διεκδικήσεις του Ερρίκου ή του Λοθάριου και κινητοποιήθηκε για την αποκατάσταση του Όθωνα Γ΄στον θρόνο. Το διπλωματικό δίκτυο που είχαν φροντίσει να δημιουργήσουν οι γυναίκες της οθωνικής δυναστείας ενεργοποιήθηκε και μετά από μία σειρά μυστικών διαβουλεύσεων και διαπραγματεύσεων ορίστηκε το λεγόμενο ''colloquium dominarum'', η σύνοδος των ισχυρών γυναικών, για το καλοκαίρι του 985.

Η σύνοδος αυτή εμφανίζεται και σε μία άλλη επιστολή του [[Πάπας Σιλβέστρος Β΄|Ζερμπέρ ντ' Ωριγιάκ]] προς την δούκισσα [[Βεατρίκη της Γαλλίας|Βεατρίκη]] στην οποία την συγχαίρει που τα πράγματα πηγαίνουν σύμφωνα με τις επιθυμίες της (καθώς πρόκειται να της επιστρέψουν τον γιο που είχαν απαγάγει) και ρωτάει γιατί ο [[Ερρίκος Β΄ ο Εριστικός|Ερρίκος]] θα εμφανιστεί «μόνος» στην σύσκεψη και ποιοι άλλοι θα είναι παρόντες. Αν και στην επιστολή δεν αναφέρονται συγκεκριμένα ονόματα οι ιστορικοί έχουν υποθέσει ότι στην σύνοδο παραβρέθηκαν όλες ή σχεδόν όλες οι ισχυρές γυναίκες της εποχής: Η αυτοκράτειρα [[Θεοφανώ Σκλήραινα|Θεοφανώ]], η αυτοκράτειρα [[Αδελαΐδα της Ιταλίας|Αδελαΐδα]], η βασίλισσα [[Έμμα της Ιταλίας|Έμμα]], η [[Ματθίλδη του ΚέτλιμπεργκΚέντλινμπεργκ]], η Ματθίλδη της Βουργουνδίας, η Γκιζέλα, η [[Γκερμπέργκα του Γκάντερσχαϊμ]], η [[Αδέλα της Ακουιτανίας|Αδελαΐδα της Ακουιτανίας]] και η δούκισσα [[Βεατρίκη της Γαλλίας|Βεατρίκη]].<ref name=":0" /> <ref>{{Cite book|url=https://www.worldcat.org/oclc/812081149|title=The birth of the West : Rome, Germany, France, and the creation of Europe in the tenth century|last=Collins|first=Paul|publisher=|year=2014|isbn=9781610390132|edition=First edition|location=New York|page=|id=812081149|chapter=“That Greek woman” Theophano, Otto II, and her mother-in-law}}</ref> Υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο η σύνοδος αυτή να μην ήταν μία συγκέντρωση όλων των ισχυρών γυναικών αλλά μία σύνοδος στην οποία προήδρευαν οι «dominae imperiales», οι «κυρίαρχες αυτοκράτειρες» η Θεοφανώ, η Αδελαΐδα και η Ματθίλδη.<ref>{{Cite book|url=https://www.worldcat.org/oclc/961410084|title=Ottonian queenship|last=MacLean|first=Simon|publisher=|year=|isbn=9780198800101|edition=First edition|location=Oxford|page=173|id=961410084}}</ref> Δεν είναι γνωστό αν οι γυναίκες που τελικά συμμετείχαν εμφανίστηκαν αυτοπροσώπως ή μέσω αντιπροσώπων αλλά ούτως ή άλλως, όποιο πρόσωπο και αν ήταν παρόν την συγκεκριμένη στιγμή, μιλούσε εξ’ ονόματός τους.