Μάχη του Αναλάτου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Μάχη του Ανάλατου''' ήταν μια πολεμική εμπλοκή κατά την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821 ]]<nowiki/>με ολέθρια ήττα για τους [[Έλληνες]]. Έγινε στις 24 Απριλίου 1827 στη θέση '''Ανάλατος''', σημερινή περιοχή του [[Νέος Κόσμος (Αθήνα)|Νέου Κόσμου]]. Στόχος της μάχης ήταν η διάσπαση της [[Πολιορκία της Ακροπόλεως (1826)|πολιορκίας της Ακρόπολης]] και η απελευθέρωση των πολιορκημένων Ελλήνων.

Τον Απρίλιο του 1827 έλαβε χώρα στην περιοχή «[[Ανάλατος]]» της [[Αθήνα|Αθήνας]]ς (στο σημερινό [[Νέος Κόσμος (Αθήνα)|Νέο Κόσμο]]), μια από τις πιο πολύνεκρες μάχες της Επανάστασης της Ανεξαρτησίας. Στις 20 Απριλίου έγινε η τελευταία σύσκεψη των οπλαρχηγών. Μια πρόταση ήταν να γίνει η επίθεση κατά μέτωπο, αλλά απορρίφθηκε από όλους, επειδή οι [[Οθωμανοί|Τούρκοι]] είχαν πολύ περισσότερο στρατό. Στο τέλος της σύσκεψης, αποφασίστηκε να μεταφερθούν οι ελληνικές δυνάμεις με πλοία στους [[Τρεις Πύργοι|Τρεις Πύργους]] ([[Λιμάνι Φαλήρου]]) και κάποια στρατεύματα να προελάσουν μέχρι την Ακρόπολη, ενώ μερικοί να μείνουν (υπό τον Καραϊσκάκη) μεταξύ [[Κερατσίνι|Κερατσινίου]]-[[Πειραιάς|Πειραιά]]-[[Φάληρο|Φαλήρου]], όπου θα προετοιμαστούν για επίθεση στους [[Τρεις Πύργοι|Τρεις Πύργους]], όταν θα έδινε την ευκαιρία η ομάδα που πήγε εκεί. Στις περιοχές όπου βρίσκονταν, οι [[Έλληνες]] ήθελαν να σκάψουν χαρακώματα. Έτσι, ο [[Καραϊσκάκης]] ζήτησε από τον Τσώρτς 1.000 αξίνες και φτυάρια για την εκτέλεση οχυρωματικών έργων. Εκείνος, όμως, τους έστειλε μόνο 70. Τα πλοία που χρειάζονταν δεν ήταν έτοιμα, αφού δεν υπήρχε επαρκής γαιάνθρακας για καύσιμα. Από το στόλο απουσίαζε μια πολύ σημαντική μονάδα, η ατμοκίνητος «Καρτερία». Έτσι, υπήρχε έλλειψη πλοίων.

Στις 21 Απριλίου και ενώ ο [[Καραϊσκάκης]] πήγαινε να φτιάξει ένα οχυρό κοντά στο [[Δαφνί Αττικής|Δαφνί]], λόγω της μορφολογίας του εδάφους, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει εκείνο το μέρος. Στις 23 του μήνα θα γινόταν μάχη, όπως είχε οριστεί εξαρχήςεξ αρχής. Άρα οι [[Έλληνες]] ξεκουράστηκαν στις 22 Απριλίου και δόθηκαν εντολές να είναι όλοι ήσυχοι.

Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, μια αψιμαχία στο [[Φάληρο]] στην οποία ενεπλάκησαν με τους Τούρκους, νησιώτες και Κρητικοί, οδήγησε τον Καραϊσκάκη, αν και άρρωστο<ref>{{Cite book|title = Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα, εκδ. Χ. Κοσμαδάκη, Αθήνα, Χ.Χ, 235|last = |first = |publisher = |year = |isbn = |location = |pages = }}</ref>, στο πεδίο τής μάχης. Ο [[Καραϊσκάκης]] πήγε στο σημείο με σκοπό να ηρεμήσει τα πνεύματα και να δώσει τέλος στη διαμάχη. Ο [[Μακρυγιάννης]] τού ζήτησε να αποχωρήσει από τη συμπλοκή και αυτός απάντησε ότι θα το έκανε μόνο αν εκείνος έπαιρνε τη θέση του.<ref>{{Cite book|title = Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα, εκδ. Χ. Κοσμαδάκη, Αθήνα, Χ.Χ, 235|last = |first = |publisher = |year = |isbn = |location = |pages = }}</ref>

Ο [[Καραϊσκάκης]], αν και είχε πάει εκεί αρχικά για να σταματήσει τους πυροβολισμούς, αναγκάστηκε τελικά να συμμετάσχει στη μάχη. Επειδή, όμως, ήταν έφιππος, είχε ευδιάκριτα ρούχα και συνοδευόταν πάντα, έγινε αντιληπτός από τους Τούρκους, οι οποίοι τον πυροβόλησαν. Έτσι, αναγκάστηκε να αποχωρήσει, γεγονός που δημιούργησε πανικό στο υπόλοιπο στράτευμα. Ξαφνικά, μέσα στον πανικό, δέχτηκε έναν πυροβολισμό στο υπογάστριο. Αυτός έβαλε όλες του τις δυνάμεις, έμεινε πάνω στο άλογο και δεν προκάλεσε αναστάτωση και φόβο στο στράτευμα. Στο τέλος, οι Έλληνες είχαν πάρα πολλές απώλειες, αλλά και οι Τούρκοι είχαν πολλούς νεκρούς. Η μεγαλύτερη ζημιά, όμως, είχε γίνει στους [[Έλληνες]], αφού είχε χτυπηθεί ο αρχηγός τους και άλλοι οπλαρχηγοί.