Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 32:
Ο Λουδοβίκος ήταν φιλέλληνας, φανατικός ελληνιστής συλλέκτης και φίλος των [[Τέχνη|τεχνών]]. Επί βασιλείας του το Μόναχο αναδείχτηκε καλλιτεχνικά. Άρχισε τις ανοικοδομητικές εργασίες πριν ακόμα βασιλεύσει, όταν ήταν πρίγκηπας, και συνέχισε ακόμα και μετά την καθαίρεσή του. Διέταξε την ανέγερση πολλών [[νεοκλασικισμός|νεοκλασικών]] και [[νεοουμανισμός|νεοουμανιστικών]] κτηρίων, με πρότυπο την αρχιτεκτονική της αρχαίας Ελλάδας. Πολλά από τα έργα του διατηρούνται μέχρι σήμερα και βρίσκονται στο Μόναχο. Διαρρύθμισε την [[Λούντβιχστράσσε]] (γερμ. Ludwigstraße, οδός Λουδοβίκου) με το Πανεπιστήμιο του Μονάχου που το μετέφερε από την πόλη Λούντβιχσμπουργκ, την [[Φέλντχέρρενχάλλε]] (γερμ. Feldherrnhalle, αίθουσα των στραταρχών), το [[Σίγκεστορ]] (γερμ. Siegestor, Πύλη της Νίκης), η [[Εθνική Βιβλιοθήκη του Μονάχου]], η Πλατεία του Βασιλέα, (γερμ. Königsplatz), η [[Γλυπτοθήκη του Μονάχου|Γλυπτοθήκη]], τα Προπύλαια, η [[Κρατική αρχαιολογική συλλογή Μονάχου]], η Νέα και η Παλαιά Πινακοθήκη, η Ρούμεσχάλλε (γερμ. Ruhmeshalle, Αίθουσα της Δόξας), και το άγαλμα της Βαυαρίας. Σε δύο βουνοπλαγιές έκτισε το μνημείο της Βαλχάλας και την Αίθουσα της Απελευθέρωσης.
Ο Λουδοβίκος υποστήριξε την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|ελληνική επανάσταση]] του [[1821]] και αναδείχθηκε σπουδαίος [[φιλέλληνας]] (ο [[Διονύσιος Κόκκινος]] στο 5τομο έργο του "''Η Ελληνική Επανάστασις''", έκδοση "''Μέλισσα''", [[Αθήνα]], [[1974]], στον 5ο τόμο και σελ. 549 αναφέρει ότι, μόλις ο Λουδοβίκος πληροφορήθηκε τη θριαμβευτική νίκη του [[Γεώργιος Καραϊσκάκης|Καραϊσκάκη]] στη [[μάχη της Αράχωβας]], αναφώνησε ευτυχής: "''Ανεστήθη η Ελλάς μου''") ενώ ο δευτερότοκος γιος του [[Όθων της Ελλάδας|Όθων]] επιλέχτηκε ως βασιλιάς της [[Ελλάδα|Ελλάδας]] το [[1832]]. Μετά από την επανάσταση του Ιουλίου στη Γαλλία το [[1830]], η προηγούμενη [[Φιλελευθερισμός|φιλελεύθερη]] πολιτική του έγινε όλο και περισσότερο κατασταλτική. Στο δημοκρατικό φεστιβάλ στο Hambacher το 1832 εκδηλώθηκε η δυσαρέσκεια του πληθυσμού, που υπέφερε από τους υψηλούς φόρους και τη [[λογοκρισία]]. Παραιτήθηκε στις [[20 Μαρτίου]] του [[1848]] υπέρ του γιου του [[Μαξιμιλιανός Β΄ της Βαυαρίας|Μαξιμιλιανού]].
==Οικογένεια==
Γραμμή 44:
* Αλεξάνδρα 1826 - 1875.
* Αδαλβέρτος 1828 - 1875, νυμφεύτηκε την Αμαλία των Βουρβόνων-Ισπανίας, κόρη του [[Φραγκίσκος δε Πάουλα του Κάδιξ|Φραγκίσκου δε Πάουλα]] δούκα του Κάδιθ.
==Παραπομπές==
<references />
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
| |||