Άνδρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ →Τουρκοκρατία: διορθωση ημερομηνίας |
||
Γραμμή 71:
Το [[1566]] οι κάτοικοι της Άνδρου έδιωξαν το Φράγκο ηγέτη τους και υποδέχονται την τουρκική κυριαρχία με την έλευση του [[Πιαλή Πασάς|Πιαλή Πασά]]<ref name="Ιστορία2"/>. Ηγεμόνας του δουκάτου διορίζεται από το [[Σελίμ Β΄]] ο [[Ιωσήφ Νάζη]] (ή Νάξη)<ref name="Ενετοκρατία"/>, ο οποίος ονομάζεται "Δούκας της Νάξου και της Άνδρου"<ref name="Πατριδογνωσία"/>. Κυβέρνησε μέχρι το θάνατό του, το [[1579]], όπου και τα νησιά πέρασαν στον οθωμανικό έλεγχο με τη δημιουργία των [[σαντζάκι|σαντζάκιων]], δίνοντας τέλος στο Δουκάτο της Νάξου. Πλέον τα νησιά που αποτελούσαν το βενετικό δουκάτο, με εξαίρεση την [[Τήνος|Τήνο]], διοικούνταν από μπέηδες<ref name="Τόμος 7 (2)"/>. Από το 18ο αι. η Άνδρος δίνονταν στην εκάστοτε [[Βαλιδέ σουλτάνα]], ως φόρο τιμής<ref name="Ιστορία3"/>.
Η Άνδρος είχε ηπιότερη μεταχείριση από τους Οθωμανούς σε σχέση με άλλα νησιά. Τα πρώτα προνόμια οι Ανδριώτες κέρδισαν το [[1539]] (όταν η Άνδρος ήταν ακόμα υπό Φραγκικό έλεγχο), όταν ο [[Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής]] εξαίρεσε το νησί από επιπρόσθετες φορολογίες, επιβλήθηκε προστασία των κατοίκων και των περιουσιών τους, επέτρεψε την ανάπτυξη του εμπορίου και την ύπαρξη άμυνας στο νησί. Το [[1580]] ο [[Μουράτ Γ΄]] έθεσε τα θεμέλια της αυτοκυβέρνησης των νησιών, ένας θεσμός που κράτησε μέχρι την Ελληνική επανάσταση<ref name="Τόμος 7 (3)">{{cite book |title=Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα (Τόμος 7) |publisher=ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΑΠΥΡΟΣ |year=2006 |id=ISBN 960-8305-00-4 |pages=262 }}</ref>. Το [[1674]] η Χώρα καταστράφηκε και έτσι πρωτεύουσα του νησιού έγινε η [[Μεσαριά Άνδρου|Μεσαριά]]. Η Χώρα άρχισε να κατοικείται ξανά μετά το [[
Το [[1770]] η Άνδρος πέρασε προσωρινά στα χέρια της [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσικής Αυτοκρατορίας]], μέχρι το [[1774]], όπου ξαναπέρασαν στον έλεγχο των Οθωμανών<ref name="Πατριδογνωσία"/>, μετά την υπογραφή της [[Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή|συνθήκης του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή]]. Μετά την αποχώρηση των Ρώσων, εμφανίστηκε στην Άνδρο ο τίτλος του [[Προεστοί|Προεστού]] ή αλλιώς κοτζαμπάση, ο οποίος ήταν η τοπική εξουσία του νησιού. Μάλιστα η τουρκική παρουσία ήταν ελάχιστη στο νησί εκείνη την εποχή και περιορίζονταν στις διαδικαστικές διαδικασίες. Οι προεστοί εκλέγονταν για ένα χρόνο στη Μεσαριά<ref>{{cite book |author=Διαμαντής Μπασαντής, Σταμάτης Καμπάνης |title=Η Άνδρος μέσα στο χρόνο |publisher=Gutenberg |id=ISBN 978-960-01-1551-2 |pages=95 }}</ref> και ήταν συνήθως λόγιοι ντόπιοι. Οι προεστοί υπάγονταν από το [[1778]] ως το [[1803]] στη δικαιοδοσία της [[Σαχ Σουλτάνα (κόρη του Μουσταφά Γ΄)|Σαχ Σουλτάνας]]<ref name="Ιστορία3"/>, κόρη του σουλτάνου [[Μουσταφά Γ΄]], η οποία προσέφερε χρήματα για τη διατήρηση της ευημερίας του νησιού. Παρέμβει επίσης στην επίθεση των Αλγερινών το [[1792]], σώζοντας την Άνδρο από λεηλασία<ref name="σελ. 99"/><ref name="Τόμος 7 (3)"/>.
| |||