Βασιλικό Ανάκτορο της Μαδρίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
JSion (συζήτηση | συνεισφορές) |
|||
Γραμμή 20:
Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1734, το Αλκάθαρ καταστράφηκε από μια φωτιά που προερχόταν από τα δωμάτια του Γάλλου ζωγράφου [[Ζαν Ρανκ]]. Δεν έγινε γρήγορα αντιληπτή, επειδή τα προειδοποιητικά καμπανάκια θεωρήθηκαν ότι ήταν για το κόσμο. Εξ´αίτιας του φόβου λεηλασιών, οι πόρτες του κτιρίου παρέμειναν κλειστές, εμποδίζοντας προσπάθειες βοήθειας. Πολλά έργα τέχνης χάθηκαν, ενώ άλλα, όπως το [[Λας Μενίνας]] του [[Ντιέγο Βελάθκεθ|Βελάθκεθ]], σώθηκαν επειδή πετάχτηκαν έξω από τα παράθυρα. Ευτυχώς, πολλά έργα σώθηκαν επειδή ο βασιλιάς είχε διατάξει μεγάλο μέρος της συλλογής του να μεταφερθεί στο [[ανάκτορο Μπουέν Ρετίρο]] λίγο πριν την πυρκαγιά. Η φωτιά συνέχισε να καίει για τέσσερις μέρες και κατέστρεψε τελείως το παλιό Αλκάθαρ, και οι τελευταίοι τοίχοι του κατεδαφίστηκαν το 1738.
Ο [[Φιλίππο Γιουβάρρα]] ανέλαβε την κατασκευή του νέου παλατιού.<ref>Sancho, pág. 20.</ref> Ο Ιταλός αρχιτέκτονας σχεδίασε ένα πολυτελές έργο τεραστίων διαστάσεων, εμπνευσμένο από τα σχέδια του Μπερνίνι για το [[Λούβρο]]. Το σχέδιο άρχισε να υλοποιείται αμέσως μετά το θάνατο του Γιουβάρρα τον Ιανουάριο του 1736.<ref>Sancho, pág. 22.</ref> Ο βοηθός του, [[Τζοβάνι Μπατίστα Σακέτι|Τζιαμπατίστα Σασέτι]], γνωστός επίσης και ως Χουάν Μπαουτίστα
Το 1760, ο Κάρολος Γ΄ προσκάλεσε τον Σικελό Φραντσέσκο Σαμπατίνι, ένα νεοκλασικό αρχιτέκτονα, για να επεκτείνει το κτίριο. Η αρχική ιδέα ήταν να περιστοιχίσει την Πλάθα δε λα Αρμερία με μία σειρά από στοές οι οποίες θα φιλοξενούσαν διάφορα βοηθητικά κτίρια και την κατασκευή δύο πτερύγων γύρω από την ίδια πλατεία. Μόνο η επέκταση του νοτιοανατολικό πύργου γνωστού ως λα δε Σαν Χιλ ολοκληρώθηκε. Ο Σαμπατίνι επίσης σχεδίαση να επεκτείνει τη βόρεια πλευρά μία μεγάλη πρόσοψη που θα αντιστοιχούσε στο ρυθμό του κτιρίου και θα περιλάμβανε τρεις αυλές, λίγο μικρότερες από τη μεγάλη κεντρική αυλή. Οι εργασίες για αυτήν την επέκταση άρχισαν σύντομα αλλά διακόπηκαν, αφήνοντας τα θεμέλια θαμμένα κάτω από μία πλατφόρμα πάνω στην οποία θα κατασκευάζονται οι βασιλικοί στάβλοι. Αυτοί κατεδαφίστηκαν το 20ό αιώνα και αντικαταστάθηκαν από τους κήπους του Σαμπατίνι. Ο Κάρολος Γ΄ κατοίκησε για πρώτη φορά στο παλάτι το 1764.
| |||